جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، در نامه‌ای از دبیرکل سازمان ملل، شورای حقوق بشر و شورای امنیت سازمان ملل خواستند ضمن «اقدام فوری در حمایت از مردم ایران در سیستان و بلوچستان و کردستان و در کوچه و خیابان‌های سراسر ایران»، از اهرم‌های حقوقی بین‌المللی برای تحقیق فوری درباره بازداشتگاه‌های مخفی و زندان‌های جمهوری اسلامی و «روشن شدن بخش اندکی از حقایق جنایت‌های فرقه تبهکار و آیت‌الله‌ها» استفاده کنند.

این نامه که روز جمعه ۱۸ آذر ماه منتشر شد، به امضای شماری از زندانی سیاسی زندان رجایی‌شهر کرج رسیده است.

امضاکنندگان این نامه آن را از زندان رجایی‌شهر کرج خطاب به «مجامع بین‌المللی و حقوق‌بشری، آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل، روسای شورای حقوق بشر و مسئولین شورای امنیت سازمان ملل» نوشته و تاکید کردند کرد که این نامه «از ایران، از زندان رجایی شهر کرج، زندان کشتار و اعدام» خطاب به مسئولان جهانی نوشته شده است.

نویسندگان این نامه، با تاکید بر اینکه زندان رجایی‌شهر «یکی از صدها زندان مملو از انسان‌های اسیر در دست رژیم جنایتکار به معنای واقعی، تروریست به استناد سندهای متعدد، فراتوتالیتر ملایان با اتکا به رفتارهای افراطی و یک‌جانبه گرایانه است»، افزودند که جمهوری اسلامی «بیش از ۴۳ سال، با کشتار دسته‌جمعی و اعدام و شکنجه و ترور و فساد تمام‌عیار در برابر چشمان نهادهای نظارتی و مسئول بین‌المللی، به حکومت کاملا استبدادی و تحمیلی خود بر ایران ادامه داده است».

زندانیان سیاسی با اشاره به خیزش سراسری مردم ایران، نوشتند: جمهوری اسلامی «اکنون که با انقلاب اجتماعی و اعتراض‌های ملی در سراسر ایران و از سوی ایرانیان خارج از کشور، در برابر کشتار آشکار و عریان مردم در خیابان‌ها مواجه شده است، در مقابل اقدام صدور قطعنامه‌ها و تصمیمات جدی مدافعان حقوق بشری و همچنین در رابطه با تحقیق کمیته حقیقت‌یاب در مواجهه به جنایت‌هایش، رجزخوانی و به فریب اذهان مجامع بین‌المللی» می‌پردازد.

امضاکنندگان این نامه خود را «بخش کوچکی از ستمدیدگان و شکنجه‌شدگان و زندانیان رژیم فاسد و کودک‌کش و شیطان‌صفت» جمهوری اسلامی خواندند و تاکید کردند که خواستار اقدام فوری در حمایت از مردم ایران در سیستان و بلوچستان و کردستان و در کوچه و خیابان‌های سراسر ایران‌اند و همچنین، می‌خواهند که از اهرم‌های حقوق بین‌المللی برای ورود فوری به زندان رجایی‌شهر برای روشن شدن بخش اندکی از حقایق جنایت‌های فرقه تبهکار و آیت الله‌ها استفاده شود.

آن‌ها تاکید کردند که هر یک از امضاکنندگان این نامه، خود شاهدان زنده و حاضر در این زندان‌اند که با مستندات و پرونده‌هایی که تحت استیلای دادگاه‌هایی با عنوان دادگاه انقلاب است، به‌صورت دستوری و فرمایشی از طرف نیروهای امنیتیِ وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، با سردمداری قرارگاه ثارالله سپاه» و با فرماندهی حسین طائب (رئیس سابق سازمان اطلاعات سپاه پاسداران)، سردار نجات (محمدحسین زیبایی‌نژاد مشهور به حسین نجات جانشین فرمانده قرارگاه ثارالله)، سردار محمد کاظمی (رئیس فعلی سازمان اطلاعات سپاه پاسداران) و دیگر سرداران کودک‌کش رژیم اشغالگر ایران و تروریست در منطقه و نقاط مختلف جهان به اسارت گرفته شده‌اند.

در بخش دیگری از نامه، زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر تاکید کردند که هر یک از زندانیان، در تمام زندان‌های خامنه‌ای و مزدورانش، با هر جرائمی، تجربه شکنجه‌های متعدد و به اشکال گوناگون به واسطه قرارگاه‌های مختلف حکومتی در پلیس آگاهی، کلانتری‌های نیروی انتظامی، خانه‌های امن نیروهای امنیتی، مخفیگاه‌های وزارت اطلاعات، پستوهای سازمان اطلاعات سپاه، نهانخانه‌های لباس شخصی‌های آتش به اختیار، کلونی‌های بی‌نام و نشان سازمان حفاظت اطلاعات قوه قضاییه، سیاهچاله‌های انصار حزب‌الله [تحت بازداشت] قرار گرفته‌اند که جزئیات آن از طرف «کمیته حقیقت‌یاب با ابزارها و اهرم‌های حقوق بین‌الملی و حقوق‌بشری قابل تحقیق و بررسی» است.

در نامه زندانیان سیاسی همچنین، فهرستی از بازداشتگاه‌های امنیتی و تعدادی از بازداشتگاه‌های مخفی نیز آمده است.

آن‌ها نوشتند که زندان رجایی‌شهر کرج یکی از صدها زندان رسمی و آشکار جمهوری اسلامی در ایران است که «محکومان پس از طی مراحل پیچیده و سخت بازجویی، شکنجه و اعتراف‌های اجباری و مصاحبه‌های تحمیلی و از پیش نوشته‌شده و دیکته‌شده در مخفیگاه‌ها و کلونی‌های وحشت ازجمله بندهای یک‌الف، دو‌الف، ۵۹ ثارالله، ۲۰۹ اطلاعات، بند ۳۲، بند ۸، فاطمیه خیابان سئول معروف به ابوغریب، و بسیاری از مراکز نامعلوم و ناشناخته دیگر» با صدور احکام ظالمانه و باتوجه بی‌اطلاعی خانواده‌ها و نداشتن اجازه ورود وکلا به این زندان منتقل می‌شوند.

زندانیان سیاسی در نامه خود افزودند که فعالان مدنی و سیاسی، کنشگران و معترضان بازداشت‌شده پس از «بازجویی، شکنجه و اعترافات اجباری و مصاحبه‌های تحمیلی و از پیش نوشته‌شده» در چنین بازداشتگاه‌هایی «به‌عنوان زندانی با پرونده‌سازی‌های قطور»، به زندان‌هایی چون رجایی‌شهر و زندان‌های مشابه منتقل می‌شوند.

زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر در نامه خود خواستار ورود فوری و ضروری و «تحقیق بی‌طرفانه» جامعه جهانی، سازمان ملل، کمیته حقیقت‌یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل و همچنین «شورای امنیت سازمان ملل» درباره وضعیت زندانیان و بازداشت‌شدگان در ایران و همچنین وضعیت زندان‌ها و بازداشتگاه‌های مخفی جمهوری اسلامی شدند.

آن‌ها تاکید کردند که چنین تحقیقاتی «موجب افشای بخش کوچکی از جرم و جنایت‌ها شده و به معنای واقعی از نسل‌کشی جمهوری اسلامی» پرده بر خواهد داشت.

زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر به مقام‌های سازمان ملل و جامعه جهانی هشدار دادند که «تعلل و مماشات در برابر ملایان و سرداران تروریست سپاه پاسداران، مصداق بارز جنایت علیه بشریت و خیانت به حقوق انسانی» است.