جهان به دیپلماسی «چیزی بگو و برعکس آن عمل کن» رژیم ایران عادت کرده است. این درحالی است که موضع قهرمانانه خیزش سراسری مردم ایران بر سردرگمی، سراسیمگی و اضطراب رژیم آخوندی افزوده است.

آخرین پرده این دوگانگی در سفر حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه رژیم ایران، به مسقط، پایتخت عمان، به نمایش گذاشته شد. امیرعبداللهیان گفت: «پنجره‌ای برای رسیدن به توافق ازسوی ایران امروز باز است، ولی این پنجره همیشه باز نخواهد بود.» جالب اینکه، او آنچه را «نفاق» قدرت‌های غربی خواند، مورد انتقاد قرار داد. البته رژیم ایران زمانی این اظهارات را مطرح کرد که چندی پیش، جو بایدن، رئیس‌ جمهوری آمریکا، گفت که «توافق هسته‌ای با ایران مرده است».

هرچند نمایندگان کشورهای مذاکره‌کننده بر این باورند که امیرعبداللهیان ممکن است به نمایندگی از رژیم در تهران صحبت کند، اما واقعیت این است که او در جایگاه تصمیم‌گیری نیست و در محافل خاص رهبر رژیم و سپاه پاسداران حضور ندارد و همین امر دلیل آشفتگی مواضع و ابهام و تناقض در سخنان او را نشان می‌دهد.

حسین امیرعبداللهیان در سخنرانی‌اش در دومین کنفرانس بغداد در اردن، «خواستار ایجاد دیوار اعتماد بین ایران و کشورهای منطقه شد و بر لزوم همگرایی میان کشورهای حاضر در نشست بغداد۲ و مبارزه با تروریسم» تاکید کرد. وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در تناقضی شگفت‌انگیز از غرب خواست توافق هسته‌ای میان ایران و گروه ۱+۵ را احیا کند.

آنچه که حسین امیرعبداللهیان به آن اشاره کرد، نمونه‌ واقع‌بیانه‌ای از ماهیت رژیم تهران است که پیوسته دیپلماسی دروغ را به‌کار می‌گیرد. البته سخنان امیرعبداللهیان پرده از چهره واقعی رژیم جمهوری اسلامی برمی‌دارد و به‌وضوح نشان می‌دهد که تهران چیزی در کلام می‌گوید، اما در عمل خلاف آن اقدام می‌کند.

وزیر امور خارجه رژیم جمهوری اسلامی ایران از ایجاد «دیوار اعتماد» بین کشورهای منطقه و جهان صحبت کرد، درحالی‌که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شمال عراق را بمباران می‌کند و هر از چند گاهی محموله‌های تسلیحاتی که به شبه‌نظامیان حوثی در یمن می‌فرستد، در مسیر راه رهگیری می‌شود.  این درحالی است که همه می‌دانند شبه‌نظامیان حوثی با استفاده از موشک‌ها و پهپادهای ایرانی، ریاض و ابوظبی را هدف حمله قرار می‌دهند.

حسین امیرعبداللهیان درحالی بر لزوم خودداری از مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر و همگرایی برای مبارزه با تروریسم تاکید کرد که رژیم جمهوری اسلامی ایران در تشکیل دولت عراق و گزینش وزرای کابینه آن به‌طور مستقیم نقش دارد و به حزب‌الله لبنان دستور می‌دهد تا زمانی‌که تهران به اهداف منطقه‌ای و بین‌المللی خود دست پیدا نکرده است، از انتخاب رئیس‌ جمهوری لبنان جلوگیری کند.

وزیر امور خارجه رژیم حاکم بر ایران از یک‌سو خواستار مبارزه با تروریسم و ​ مداخله نکردن در امور داخلی عراق شد و از سوی دیگر، در اظهاراتی که در دومین نشست بغداد مطرح کرد، به ستایش از قاسم سلیمانی پرداخت، درحالی‌که ماهیت نقش سلیمانی در عراق، سوریه و لبنان، برای همه آشکار است.

امیرعبداللهیان درباره ضرورت تحکیم روابط و بازگشت کشورهای اروپایی و غربی به توافق هسته‌ای صحبت کرد، درحالی‌که زیرساخت‌های کشورهای اروپایی و شهرهای اوکراین با استفاده از پهپادهای ایران تخریب می‌شوند و کشورهای اروپایی برای مقابله با تهاجمی که علیه آن‌ها صورت می‌گیرد، هزینه هنگفتی را متحمل می‌شوند. از سوی دیگر، در‌حالی‌که همکاری‌های نظامی ایران و روسیه رو به افزایش است، مسکو سلاح‌های پیشرفته‌ای که تهدید جدی برای امنیت کشورهای منطقه به‌شمار می‌رود را در اختیار ایران قرار می‌دهد و با بهره‌برداری از نقش تعیین‌کننده‌اش در شورای امنیت سازمان ملل متحد، بر سیاست‌ها و اقدام‌های تهدیدآمیز رژیم ایران که ثبات و امنیت منطقه را برهم می‌زند، سرپوش می‌گذارد.

به همین دلیل، در واکنش به سیاست‌های دوگانه رژیم جمهوری اسلامی ایران، کاترین کولونا، وزیر امور خارجه فرانسه، گفت: «ایران موضوع دخالت خارجی در امور عراق را مطرح می‌کند، درحالی‌که تهران باید به قوانین بین‌المللی و اعلامیه جهانی حقوق بشر احترام بگذارد و از دخالت در امور کشورهای همسایه دست بردارد.»

البته کسی‌ که قصد ایستادن در کنار عراق را داشته و خواهان گفت‌وگو با کشورهای منطقه باشد، برای قطع برق، منفجر کردن دکل‌های برق، خراب‌کردن خطوط تدارکات و ایجاد تنش شدید به کمک شبه‌نظامیان (مورد حمایت رژیم ایران) اقدام نمی‌کند. کسی که بخواهد در کنار عراق بایستد، گذرگاه‌ها را نمی‌بندد، دولت عراق را از دستیابی به همگرایی اقتصادی متقابل با کشورهای همسایه، به‌ویژه با عربستان سعودی، بازنمی‌دارد، مانع تامین برق از اردن و گاز از مصر نمی‌شود و با همگرایی و توسعه کشورهای همسایه مخالفت نمی‌کند.

امروز ترفندهای رژیم جمهوری اسلامی یکی پس از دیگری برملا شده است و دیپلماسی دروغ آن از زبان حسین امیرعبداللهیان آشکار می‌شود و عدم پایبندی تهران به تصمیم‌های اتخاذ شده در اولین نشست کنفرانس بغداد، پرده از دورویی و نیرنگ‌بازی آن برمی‌دارد. رژیم جمهوری اسلامی نه برای تامین ثبات و امنیت و تقویت حاکمیت عراق، با بغداد همکاری کرد و نه براساس حسن همجواری و اصل عمل متقابل، گامی در راستای اعتمادسازی و ازسرگیری روابط دیپلماتیک با کشورهای همسایه برداشت.

در نتیجه، به‌صراحت می‌توان گفت که با توجه به اوضاع نابسامان داخلی ایران که مشروعیت رژیم جمهوری اسلامی را تهدید می‌کند، سخنان حسین امیرعبداللهیان در دومین کنفرانس بغداد در اردن، تلاشی به‌منظور کسب مشروعیت بین‌المللی برای رژیم تهران بود تا به بقای خود ادامه دهد.