پنجره نقل و انتقالات زمستانی لیگ برتر فوتبال ایران به‌زودی بسته می‌شود، ولی باشگاه‌ها در جذب بازیکنان مورد نیازشان ناتوان‌اند. کیفیت بازی‌های نیم‌فصل اول با انتقادهای زیادی روبرو شد و حتی نمایش تیم‌های مدعی هم راضی‌کننده نبود. هواداران انتظار داشتند که این تیم‌ها در پنجره زمستانی نقاط ضعفشان را برطرف کنند، ولی در روزهای گذشته، هیچ اتفاق مثبتی روی نداد و نقل و انتقالات زمستانی با خشکسالی مواجه است.

استقلال در آخرین هفته‌های نیم‌فصل اول از کورس قهرمانی جا ماند، ولی به‌دلیل بسته بودن پنجره‌اش نمی‌تواند بازیکن جدیدی جذب کند. علی فتح‌الله‌زاده، مدیرعامل این تیم، سفری به دبی داشت تا با پرداخت بدهی گابریل پین و هرویه میلیچ، مربی و مدافع سابق آبی‌ها، پنجره را باز و تیمش را تقویت کند.

پنجره پرسپولیس باز است، ولی هنوز نتوانسته مهاجمی را که به آن نیاز دارد به تیمش اضافه کند. پرسپولیس فصل را با یورگن لوکادیا شروع کرد، ولی مهاجم هلندی که آمار گلزنی درخشانی داشت، با شروع اعتراض‌های سراسری تصمیم گرفت به کشورش برگردد. دلایل او برای خروج از ایران با اخبار حبس و اعدام شهروندان معترض قانع‌کننده بود.

پرسپولیس برای پر کردن خلا لوکادیا سراغ لئاندرو پریرا، مهاجم برزیلی گامبا اوزاکا، رفته است، ولی آمار این بازیکن ۳۱ ساله چندان امیدوارکننده نیست. این مهاجم ۱۹۰ سانتی‌متری فصل قبل در ۲۳ دیداری که برای تیمش به میدان رفت، حدود هزار دقیقه بازی کرد که نتیجه آن تنها ۴ گل و ۲ پاس گل بود. او در مجموع ۶۲ بازی برای این تیم ژاپنی انجام داده که ۱۱ گل زده و ۳ پاس گل داده است.

لوکادیا در نیم‌فصل اول ۶ گل زد، ولی پریرا با چنین آمار ضعیفی بعید است که بتواند جای مهاجم هلندی را پر کند. شیخ دیاباته، دیگر مهاجم خارجی پرسپولیس است که به‌دلیل مصدومیت، اکثر بازی‌های تیمش را از دست داده و مشخص نیست که با این شرایط بدنی چرا در شروع فصل جذب شد.

تماشاگران استقلال و پرسپولیس در حالی مجبورند این بازیکنان بی‌کیفیت خارجی را تحمل کنند که به‌تازگی خبر انتقال کریستیانو رونالدو به النصر عربستان سعودی، دنیای فوتبال را تکان داده است. برنده پنج توپ طلای جهان برای بازی در ترکیب صدرنشین لیگ عربستان سالانه ۲۰۰ میلیون دلار دریافت می‌کند. این در حالی است که دستمزد بازیکنان خارجی لیگ برتر فوتبال ایران معمولا کمتر از ۵۰۰ هزار دلار است و باشگاه‌ها در پرداخت همین ارقام هم ناتوان‌اند و اغلب، پرونده شکایت بازیکنان خارجی به کمیته انضباطی فیفا و دادگاه عالی ورزش می‌رود. با حضور ستارگانی مثل رونالدو در تیم‌های غرب آسیا، تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان جنگ نابرابری در پیش دارند و سهم هواداران از تماشای این مسابقات چه چیزی بیشتر از حسرت می‌تواند باشد؟

باشگاه‌های ایرانی همواره غرق در بدهی به بازیکنان و مربیان خارجی‌اند، جریمه می‌پردازند و از طرف فیفا محکوم می‌شوند، اما از روش‌های مخرب باشگاه‌داری دولتی دست بر نمی‌دارند.

روند استخدام بازیکن خارجی در فوتبال ایران اغلب ساز و کاری درگیر با مسائل مالی پشت پرده دارد و روابط بین دلال‌ها و مدیران باشگاه‌ها حرفه‌ای نیست و منافع باشگاه را به خطر می‌اندازد. در بسیاری از موارد، بازیکنان خارجی ارزان‌قیمت با ارقام گزاف در مقیاس اقتصاد فوتبال ایران جذب می‌شوند و هنگام جدایی به‌رغم عملکرد ضعیف می‌توانند باشگاه ایرانی را محکوم به پرداخت قرارداد کنند. قراردادها نیز در باشگاه‌های ایرانی بدون توجه به حقوق دو طرف قرارداد و بر خلاف منافع باشگاه، امضا می‌شوند و مدیران دولتی باشگاه‌ها از این قراردادها منافع شخصی به دست می‌آورند. افشاگری‌ها دراین‌باره همیشه در حد حرف و حدیث باقی می‌ماند و در رسانه‌ها پیگیری نمی‌شود.