دانشمندان بر این باورند که برای «نشانه‌های راداری غیرمعمول» کشف‌شده در لبه منظومه شمسی توضیحی یافته‌اند.

قمرهای یخی که در مدار مشتری و زحل قرار دارند، دانشمندان را گیج و سردرگم کرده‌اند؛ زیرا با سیارات سنگی و اغلب یخ‌های روی زمین تفاوت زیادی دارند. این نشانه‌های راداری به کلی متفاوت به طرح پرسش‌هایی در خصوص ماهیت ترکیبات آن‌ها منجر شدند.

این اجرام حتی در مناطقی که انتظار می‌روند تاریک باشند، نیز بسیار روشن‌اند.

جیسون هافگارتنر، یکی از نویسندگان این مقاله جدید، گفت: «در تلاش برای توضیح نشانه‌های راداری قمرهای یخی که به دور مشتری و زحل می‌چرخند، شش مدل مختلف طرح شد. مدل پراکنده کردن رادار در این اجرام با سیارات سنگی مانند مریخ و زمین و همچنین اجرام کوچک‌تر مانند سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به‌شدت متفاوت است.

اکنون دانشمندان بر این باورند که یک اثر خاص به عنوان «اثر مقابله پس‌پراکندگی همدوس» یا سی‌بی‌اوئی (CBOE)، احتمالا نشانه‌های عجیب راداری را که از این قمرها بازمی‌گردند، توضیح می‌دهد.

هافگارتنر گفت: «زمانی که در جهت مخالف قرار می‌گیرید، خورشید مستقیما پشت شما روی خط میان شما و یک جرم قرار می‌گیرد و سطح بسیار درخشان‌تر از آنچه در غیر این صورت می‌بود، به نظر می‌رسد. این اثر به عنوان اثر مقابله شناخته می‌شود. در خصوص رادار، یک فرستنده برای خورشید و یک گیرنده برای چشم شما وجود دارد.

در یک سطح یخی، این اثر حتی از این هم قوی‌تر است. نور با جهش از میان یخ، پراکنده می‌شود که آن را بیشتر روشن می‌کند.

دکتر هافگارتنر گفت: «فکر می‌کنم این به ما می‌گوید که سطوح این اجرام و سطح زیرین آن‌ها تا چند متر بسیار تغییر شکل یافته‌اند: «آن‌ها خیلی یکدست نیستند. صخره‌های یخی بر این گستره غالب‌اند، شاید تا حدودی شبیه به‌هم‌ریختگی آشفته پس از رانش زمین باشند. این توضیح می‌دهد که چرا نور در جهات مختلف بازتاب می‌یابد و این نشانه‌های قطبش غیرعادی را به ما می‌دهد.»

این پژوهش در مقاله‌ای با عنوان «پیوستار ویژگی‌های راداری- قمر یخی که مستلزم اثر پس‌پراکندگی همدوس است» که امروز [جمعه] در «نیچر آسترونومی» منتشر شد، توضیح داده شده است.

این پژوهش بر اساس تحقیق منتشرشده در دهه ۱۹۹۰ است که «اثر مقابله پس‌پراکندگی همدوس» را به عنوان توضیحی برای آن نشانه‌های عجیب راداری پیشنهاد می‌کرد. پس از آن، پژوهشگران پیشنهاد کردند که تبیین‌های دیگری می‌تواند این داده‌های عجیب را توضیح دهند.

اما این پژوهش جدید، مبتنی بر مدل زیربنای آن نظریه است و پژوهشگران ادعا می‌کنند که اکنون تنها فرایندی است که تمام ویژگی‌های متفاوت و غیرمنتظره این قمرها را توضیح می‌دهد.