سازمان بهداشت جهانی دوشنبه، ۱۷ آوریل (۲۸ فروردین)، در توییتی نوشت که روزانه در افغانستان حدود ۱۶۷ نوزاد بر اثر بیماری‌های قابل‌پیشگیری جان‌ خود را از دست می‌دهند. این سازمان افزود که تلاش‌ برای کمک به نیازمندان و به ویژه کودکان در افغانستان، باید با سرعت بیشتری انجام شود.

این سازمان چند روز پیش نیز در پیامی گفته بود که تاثیر ناامنی حاد غذایی در افغانستان ویرانگر است و ۲۰ میلیون نفر در این کشور در معرض خطر سوءتغذیه، بیماری‌های عفونی و سایر مشکلات بهداشتی قرار دارند.

سازمان ملل متحد اواسط ۲۰۲۲ با هشدار به گسترش ناامنی غذایی و فقر در افغانستان، از کمک‌کنندگان در سطح جهان تقاضا کرد که ۴.۶ میلیارد دلار برای رسیدگی به شرایط دشوار انسانی در افغانستان فراهم کنند.

دسامبر گذشته که طالبان فرمان‌های منع تحصیل و اشتغال زنان را در افغانستان صادر کردند، مقام‌های سازمان ملل متحد هشدار دادند که این ممنوعیت‌ها می‌تواند بسیاری از حامیان کمک‌های بشردوستانه را از ادامه کمک به افغانستان منصرف کنند.

ممنوعیت کار زنان در افغانستان، بر فعالیت بسیاری از مراکز بهداشتی اثر گذاشته و ارایه خدمات به مردم در این زمینه کند شده است.

اوچا، نهاد هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل، دو هفته پیش در توییتی نوشت که تاکنون کمتر از پنج درصد از مبلغ درخواستی سازمان ملل برای ارایه کمک‌های بشردوستانه در افغانستان تامین شده است. اوچا افزود که منابع مالی حمایت‌های بشردوستانه در افغانستان، در حال خشک شدن است و این وضعیت، نگرانی‌ها را از بدتر شدن وضعیت انسانی در افغانستان افزایش می‌دهد.

بنا به گزارش‌های برنامه جهانی غذا، حدود ۲۳ میلیون نفر در افغانستان به کمک بشردوستانه نیاز دارند و از این میان، بیش از شش میلیون نفر در معرض قحطی و گرسنگی قرار دارند.

افغانستان از چند سال پیش به این سو با خشکسالی مداوم دست‌به‌گریبان بوده است و فروپاشی دولت جمهوری و بازگشت طالبان به قدرت نیز آسیب شدیدی به منابع اقتصادی این کشور وارد کرد. اوایل مارس، سازمان بین‌المللی کار در گزارشی نوشت که در ۱۸ ماه سلطه طالبان بر افغانستان، حدود ۷۰۰ هزار شغل در این کشور از دست رفته است و این وضعیت، تاثیر ناگواری بر اقتصاد خانواده‌ها گذاشته است.

هرچند طالبان مدعی‌اند که توانسته‌اند نظر شرکت‌های بزرگ بین‌المللی و منطقه‌ای را برای سرمایه‌گذاری در افغانستان جلب کنند، تاکنون عملا هیچ شرکت خارجی کاری روی پروژه‌های انکشافی و درآمدزا در افغانستان آغاز نکرده‌ است. بسیاری از پروژ‌ه‌های نیمه‌تمامی که در زمان حکومت پیشین آغاز شده بودند نیز به دلیل به رسمیت شناخته نشدن طالبان و تهدیدهای امنیتی، بلاتکلیف رها شده‌اند. این وضعیت، به فروپاشی هزاران خانواده و افزایش شدید شمار افراد نیازمند به دریافت کمک‌های بشردوستانه انجامیده است.