حسین بن عبدالله دوم، ۲۸ ساله و وارث پادشاهی هاشمی، قرار است روز پنجشنبه با رجوه السیف، ۲۹ ساله و از اشراف سعودی، ازدواج کند.
حسین وارث تاج و تخت اردن، یکی از قدیمی‌ترین پادشاهی‌های خاورمیانه و از نوادگان محمد، پیامبر اسلام و رجوه یک معمار سعودی با شجره‌ای اشرافی است.
نشریه تایمز اسرائیل درباره این زوج مقاله‌ای منتشر کرده است که بر اساس آن، این زوج قرار است روز پنجشنبه طی مراسمی در کاخی در اردن -پادشاهی متحد غرب که با وجود آشفتگی‌های خاورمیانه دهه‌ها سنگر ثبات بوده است- ازدواج کنند.
خانواده‌ها درباره شیوه آشنایی این زوج یا جزئیات مراسم خواستگاری صحبتی نکرده‌اند. آن دو در اوت ۲۰۲۲ طی مراسم سنتی مسلمانان با حضور اعضای ارشد خاندان سلطنتی اردن، در ریاض پایتخت عربستان سعودی نامزد شدند.
به تعبیر تایمز اسرائیل، این عروس و داماد قرار است به زوجی قدرتمند در خاورمیانه تبدیل شوند و بین اردن و عربستان سعودی -که تلاش می‌کند به قدرت منطقه‌ای بدل شود، پیوندی تازه برقرار کنند.
در اینجا به عروس و داماد نگاهی می‌اندازیم.
یک معمار تحصیل‌کرده در ایالات متحده آمریکا با ریشه‌های قبیله‌ای عربی
رجوه السیف در ۲۸ آوریل ۱۹۹۴ در ریاض به دنیا آمد و بین چهار برادر و خواهرش از همه کوچک‌تر است.
مادرش، عزه بنت نایف عبدالعزیز احمد السدیری، با حصه بنت احمد السدیری، همسر محبوب ملک عبدالعزیز آل سعود و بنیانگذار عربستان سعودی، خویشاوند است. او هفت پسر برایش به دنیا آورد که یکی از آن‌ها ملک سلمان، حاکم فعلی عربستان سعودی است.
تا چند دهه، هفت سدیری [هفت برادر تنی از فرزندان ملک عبدالعزیز آل سعود پادشاه عربستان و همسرش که به آل فهد نیز مشهورند] که بیشترشان اکنون درگذشته‌اند، منبع اصلی قدرت در خاندان سلطنتی عربستان سعودی تلقی می‌شدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
خالد، پدر السیف، از اعضای سوبا، قبیله‌ای برجسته و قدیمی در شبه‌جزیره عربستان است. او همچنین بنیانگذار شرکت مهندسی آل سیف است که برج پادشاهی نمادین ریاض و سایر بناهای بلند خاورمیانه را ساخته است.
رجوه در دانشگاه سیراکیوز نیویورک در رشته معماری تحصیل کرد و در سال ۲۰۱۷ با مدرک کارشناسی فارغ‌التحصیل شد و سپس در موسسه مد، طراحی و تجارت در لس‌آنجلس در رشته ارتباطات دیداری ادامه تحصیل داد.
در زندگینامه رسمی او که کاخ سلطنتی اردن منتشر کرده، آمده است که به اسب‌سواری و هنرهای دستی علاقه دارد و به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و زبان مادری‌اش، عربی، مسلط است.
ولیعهدی که سال‌هاست برای رهبری آماده می‌شود
ولیعهد حسین در ۲۸ ژوئن ۱۹۹۴ به دنیا آمد. مسیر جانشینی او زمانی مشخص شد که پدرش، ملک عبدالله دوم، در سال ۲۰۰۴ عنوان ولیعهد را از برادر ناتنی خود، شاهزاده حمزه، سلب کرد. پنج سال بعد حسین در ۱۵ سالگی به‌طور رسمی وارث تاج و تخت معرفی شد.
او فرزند بزرگ عبدالله ۶۱ ساله است که در طول بیش از دو دهه آشوب در اسرائیل، سرزمین‌های فلسطینی، سوریه و عراق که همگی با این پادشاهی کوچک هم‌مرز‌ند، به‌منزله یک متحد غربی قابل‌اعتماد و میانه‌رو بر اردن حکومت کرده است.
نسب خاندان هاشمی، خاندان حاکم اردن، به محمد پیامبر اسلام می‌رسد. آن‌ها قرن‌ها پیش از اینکه نیروهای ملک عبدالعزیز آل سعود آن‌ها را در سال ۱۹۲۵ بیرون برانند، در منطقه حجاز، عربستان کنونی، سکونت داشتند.
هاشمی‌ها رهبری شورش اعراب علیه امپراتوری عثمانی را در جنگ جهانی اول که در فیلم «لورنس عربستان» در ۱۹۶۲ به تصویر کشیده شد، به عهده داشتند؛ به این امید که بر یک کشور عربی که بخش اعظم خاورمیانه را در برمی‌گرفت حکومت کنند، اما قدرت‌های امپریالیستی غربی به آن‌ها خیانت کردند. فرانسوی‌ها آنان را از سوریه بیرون کردند و شورش ملی‌گرایان در عراق نیز آنان را سرنگون کرد و فقط اردن برایشان باقی ماند.
او را به اسم پدربزرگش (ملک حسین)، حسین نامیدند، کسی که تا زمان مرگش در سال ۱۹۹۹ به مدت ۴۶ سال بر اردن حکومت کرد و بسیاری از اردنی‌ها از او به نیکی یاد می‌کنند.
شاید سال‌ها طول بکشد تا ولیعهد به پادشاهی برسد، اما آموزش‌هایش از هم‌اکنون آغاز شده است.
او در سال ۲۰۱۶ از دانشگاه جورج تاون در رشته تاریخ بین‌الملل و سال بعد از آکادمی نظامی سلطنتی بریتانیا در سندهرست فارغ‌التحصیل شد. او از ارتش اردن درجه سروانی گرفته است و به‌طور معمول در تمرین‌ها و مراسم نظامی شرکت می‌کند.
ولیعهد حسین در سفرهای پدرش به خارج از کشور با او همراهی می‌کند، ازجمله در ملاقات اخیر پدرش با جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا، در کاخ سفید نیز حضور داشت.
او در سال ۲۰۱۵ به‌عنوان جوان‌ترین فردی که تاکنون ریاست جلسه‌ای در شورای امنیت سازمان ملل را به عهده گرفته است، بحثی را درباره چگونگی کمک به جوانان برای مقابله با افراط‌گرایی خشونت‌‌آمیز و ترویج صلح‌طلبی هدایت کرد و دو سال بعد نیز در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد.
شاید تجربه‌هایش او را برای حکومت بر اردن آماده کرده باشد، اما در دنیایی متفاوت با بیشتر هموطنانش -که در سال‌های اخیر به دلیل آینده اقتصادی نامطلوب با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند- زندگی می‌کند. دولت‌های انتخابی در اردن همواره سدی در برابر خشم عمومی بوده‌اند، گو اینکه قدرت واقعی متعلق به پادشاه بوده است. این واقعیتی است که شاید روزی ولیعهد جوان با آن روبرو شود، سال‌ها بعد از مراسم عروسی‌اش در کاخ.
