اولین جشنواره فیلم کوتاه «زن، زندگی، آزادی» در شهر لندن برگزار می‌شود. این جشنواره را دو نهاد «فیلم‌باز» و «پرشیا اجوکیشنال فاندیشین» برگزار می‌کنند و زنان ایرانی آثار خود را که در داخل ایران ساخته‌‌اند، به نمایش می‌گذارند. البته برای حفظ امنیت این زنان فیلم‌ساز، نام کارگردانان محفوظ مانده است.

این جشنواره، روزهای جمعه و شنبه دوم و سوم تیر ۱۴۰۲، شاهد حضور علاقه‌مندان در سینما کرزن شهر لندن است. چهره‌های مطرح سینما همچون نیکول انصاری‌- کاکس‌، بازیگر و فیلم‌ساز مطرح سینما، روز جمعه در بخش نشست ویژه شرکت کردند. ایندیپندنت فارسی در این خصوص مصاحبه‌ای را با او انجام داده است.

ایندیپندنت فارسی: خانم انصاری بسیار خرسندم که در این مصاحبه شرکت می‌کنید. شما در بین ایرانیان و دوستداران فیلم در سراسر جهان طرفداران زیادی دارید. شما امروز زمانتان را به شرکت در این جشنواره فیلم اختصاص دادید که برای ما بسیار ارزشمند است. هدف اصلی شما از حضورتان در این جشنواره چیست؟

نیکول انصاری: صادقانه بگویم که برای من افتخاری بزرگی است که زنان فیلم‌ساز داخل ایران را همراهی کنم تا قصه‌های خود را تعریف کنند. وقتی از این جشنواره خبردار شدم و خانم دانش از من خواستند درباره آن اطلاع‌رسانی کنم، بلافاصله پاسخ مثبت دادم. اول از همه اینکه ما به‌طور کلی در جهان از زنان فیلمساز اخبار چندانی دریافت نمی‌کنیم و البته که از زنان فیلمساز ایرانی هم همینطور. از همه اینها بیشتر از زنان داخل ایران که از وقایع و جریان‌های داخل کشور خبر بدهند، اطلاع چندانی در دست نیست. واقعا الان که این را می‌گویم مو بر بدنم سیخ می‌شود و تحت تاثیر قرار گرفته‌ام. حالا موقعیتی به وجود آمده است تا آن‌ها داستان‌های خودشان را به صورت ناشناس تعریف و دنبال کنند. بنابراین واقعا باعث افتخار است که همراه مخاطبان برای اولین بار این فیلم‌ها را مشاهده کنم. من پیش‌تر این فیلم‌ها را ندیده‌ام.

ایندیپندنت فارسی: خانم انصاری ما دیدیم که چگونه شما در اعتراضات همراه زنان ایرانی بودید و نام آن‌ها را فریاد زدید. ما عکس‌های شما را در اجتماعات خارج از ایران - فعالیت‌های مدنی و سیاسی شما را در جنبش زن،زندگی، آزادی- دیدیم. دلیل شرکت شما در این اعتراضات چه بود؟

نیکول انصاری: می‌توانم اینطور برای شما بگویم، دلیلی که مانع اعتراضم شود و مرا در خانه نگه دارد، وجود نداشت. وقتی از آنچه بر مهسا-ژینا امینی گذشت مطلع شدم، تحملم تمام شد. شما می‌دانید که طی سا‌‌ل‌ها چه فشاری بر زنان ایران وارد شده است. مستندات بسیاری هم از این سرکوب‌ها وجود دارد، مانند جنبش سبز، من تا حد کمی بخشی از آن خیزش بودم. من پدرم را یک سال‌و‌نیم پیش از دست دادم و فکر می‌کنم درگذشت او برای من، پیوستن به ریشه‌های ایرانی‌ام بود و این موضوع برایم مهم‌تر شد. بنابراین شاید حالا خودم هم مهم‌ هستم؛ اینکه در دل این ریشه خودم را پیدا کنم، زیرا دیگر پدرم نیست و من با غیبت او قطعا بیشتر به اصل خودم بازگشته‌ام. وقتی خبر کشته‌شدن مهسا را شنیدم با خودم فکر کردم چطور می‌توانم به مردم اینجا بگویم چه اتفاقی افتاده است. بنابراین ویدیویی از کوتاه کردن موهایم در تیک‌تاک گذاشتم، چون به نظرم باید کاری می‌کردم که تاثیرگذار باشد و برای من هم مهم باشد و البته که بسیاری از مردم از این کار پیروی کردند. برای من این کار ایستادن در کنار حقیقت بود.

ایندیپندنت فارسی: پیام شما به زنان ایرانی که این مصاحبه را می‌خوانند، یا اینکه دنباله‌رو شما هستند و به شما علاقه دارند، چیست؟

نیکول انصاری: قصه‌هایتان را بگویید. ما می‌خواهیم قصه شما را بشنویم. ما در تلاش برای آزادی، کنارتان ایستاده‌ایم و هر کاری که بتوانیم انجام می‌دهیم تا در این راه شما را همراهی کنیم. من در این جنبش داستان‌های بی‌شماری شنیده‌ام، نه تنها قصه وحشت و مرگ، بلکه داستان‌هایی از شجاعت، شور و‌ عشق زنان. متاسفانه غرب دسترسی درستی به این ماجراها و این داستان‌ها ندارد، گویی که ایران زیر نقابی که جمهوری اسلامی روی آن کشیده، پنهان شده است. بنابراین فکر می‌کنم شنیدن این قصه‌ها مهم است. من در حال ساخت برنامه‌ در نیویورک هستم و می‌خواهم قصه‌های زنان ایران شنیده شود. پس داستان‌هایتان را با من درمیان بگذارید. ما می‌توانیم کنار زنان ایرانی باشیم که بسیار قدرتمند و شجاع‌اند. آن‌ها حتی الگوی ما در غرب‌اند. می‌بینید که در آمریکا مانع کشیش شدن زنان می‌شوند، یا حق سقط جنین را از ما گرفته‌اند. این به راستی آپارتاید جنسیتی است که زنان را در سراسر جهان تحت فشار بسیاری قرار می‌دهد. زنان ایران به من جرات می‌دهند که در برابر همه اینها بایستم.