دو سال پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، هیچ پرورشگاه دولتی در این کشور به‌طور واقعی از کودکان بی‌سرپرست نگهداری و مراقبت نمی‌کند. این کودکان به جای پرورشگاه‌، در خیابان‌ دنبال لقمه نانی می‌گردند و در این روند با انواع بدرفتاری‌ها، تجاوز جنسی، و در نهایت حبس در مرکز اصلاح و تربیت یا «دارالتادیب» روبرو می‌شوند.

منابع در داخل افغانستان با ارائه مدارک به ایندیپندنت فارسی گفتند که میزان تجاوز جنسی به کودکان دختر و پسر که در خیابان‌ها کارگری یا گدایی می‌کنند، به‌شدت افزایش یافته است. یک منبع تصریح کرد: «افراد طالبان به اشکال مختلف کودکان خیابانی را هدف آزار و تجاوز جنسی قرار می‌دهند.» این منبع افزود که برخی اعضای طالبان کودکان کارگر اعم از دختر و پسر را به بهانه‌های مختلف به خودرو شخصی سوار و به آن‌ها تجاوز می‌کنند.

یک منبع دیگر با تایید این نکته گفت که برخی از افراد هم چه طالبان و چه بقیه گروه‌های اوباش، کودکان کار را در ازای پولی اندک به خدمات جنسی وادار می‌کنند. او خاطرنشان کرد که برخی ماموران پلیس طالبان نیز کودکان کارگر یا گدا را به بهانه‌های مختلف به حوزه‌های پلیس می‌برند و از آن‌ها سوءاستفاده جنسی می‌کنند. به گفته این منابع، کودکان کارگر هیچ مرجعی برای شکایت از این رفتارها ندارند و از ترس انتقام‌جویی افراد متجاوز به کسی چیزی نمی‌گویند.

علاوه بر افزایش آزار و اذیت جنسی کودکان، نبود امکانات مراقبتی همچون غذا، دارو، بهداشت و آموزش در پرورشگاه‌ها سبب شده است که کودکان از پرورشگاه‌ها فرار کنند. از سوی دیگر، از زمان به قدرت رسیدن طالبان تاکنون، ده‌ها پرورشگاه دولتی در سراسر افغانستان تعطیل شده‌اند. زیرا نه طالبان توان پرداخت هزینه‌های این پرورشگاه‌ها را دارند و نه کمک‌های سازمان‌های حامی کودکان به این پرورشگاه‌ها می‌رسد.

 در حال حاضر کمتر از ۱۰ پرورشگاه دولتی در سراسر افغانستان فعالیت دارند که بیشتر آن‌ها فاقد بودجه و امکانات‌اند. از این میان فقط دو پرورشگاه در کابل باقی مانده‌اند. یک منبع مطلع در کابل به ایندیپندنت فارسی گفت که طالبان معلم‌های زن پرورشگاه علاءالدین واقع در خیابان دارالامان کابل را از کار برکنار کرده‌اند و خدمات پرورشگاه نیز دیر زمانی است که متوقف شده است. منبع افزود: «طالبان قصد دارند این پرورشگاه را به مدرسه دینی تبدیل کنند.»

یک منبع دیگر در کابل هم خبر داد که کودکان به دلیل نبود امکانات، «از زندانی به نام پرورشگاه فرار می‌کنند و در عوض در خیابان‌ها قلم، دستمال کاغذی، کیسه پلاستیکی، آدامس می‌فروشند یا اسپند دود می‌کنند تا برای خود لقمه نانی فراهم کنند.

در همین حال، علاوه بر کودکانی پرورشگاهی، هزاران کودک دیگر در افغانستان به دلیل وضعیت وخیم اقتصادی خانواده‌ها، محرومیت مادران و خواهران از کار و اغلب به دلیل اعتیاد، بیماری یا فوت پدرانشان، مجبورند در خیابان‌ها کارگری کنند.

حبس کودکان کارگر در دارالتادیب و سوءاستفاده طالبان از کمک‌های بین‌المللی

منابع آگاه در کابل به ایندیپندنت فارسی گفتند که طالبان طی دو سال گذشته، روزانه ده‌ها کودک کارگر را از خیابان‌ها جمع کرده و به مرکز اصلاح و تربیت کودکان (دارالتادیب) که در واقع زندان کودکان مجرم است، برده‌اند. آن‌ها به کودکان می‌گویند که آنان را برای ثبت اطلاعات بیومتریک به این مکان می‌برند و پس از ثبت اطلاعات، «به هر کودک هر ماه دو هزار افغانی داده می‌شود».

با اینکه یک دفتر نمایندگی سازمان حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) داخل محوطه دارالتادیب قرار دارد، در بهبود وضعیت این مرکز هیچ تاثیری ندارد. کودکان به مدت چهار یا پنج روز در این مرکز نگهداری می‌شوند و مشخصات و اثر انگشت آنان ثبت می‌شود و سپس با وعده اینکه ماهی دو هزار افغانی به آن‌ها داده می‌شود، از حبس آزاد می‌شوند.

به گفته یکی از منابع آگاه، در دو سال گذشته هیچ کودک کارگری این مبلغ وعده داده‌شده را دریافت نکرده است. به گفته او، «طالبان هزاران کودک را ثبت‌نام می‌کنند و اثر انگشتشان را می‌گیرند تا از یونیسف، صندوق حمایت از کودکان و چند نهاد بشردوستانه دیگر بابت کمک به این کودکان پول بگیرند اما این پول تنها به جیب طالبان می‌رود.»

پیش از این، بازرس ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان (سی‌گار) در گزارشی نشان داده بود که طالبان با استفاده از شرکت‌های پیمانکار و با ایجاد نهادهای غیرانتفاعی کوچک به منظور اجرای پروژه‌های امدادرسانی، پول‌های کمکی جامعه جهانی را به جیب می‌زنند. منابع آگاه ضمن تایید این نکته به ایندیپندنت فارسی گفتند که بخش بزرگی از پول کمکی یونیسف برای کودکان به جیب پیمانکارانی می‌رود که یا اعضای خود طالبان‌اند یا با افراد این گروه ارتباط دارند.

یونیسف و صندوق حمایت از کودکان (Save the children) در دو سال گذشته، به کودکان نیازمند در افغانستان میلیون‌ها دلار کمک‌ بشردوستانه اهدا کرده‌اند اما میزان گرسنگی کودکان و نیز آمار کودکان مبتلا به سوءتغذیه در این مدت، کاهش نیافته است.

تنها در سال ۲۰۲۲ یونیسف ۱.۱ میلیارد دلار برای خدمت‌رسانی در افغانستان هزینه کرد. با این حال، این نهاد در پایان سال ۲۰۲۲ پیش‌بینی کرد که در سال ۲۰۲۳، بیش از شش میلیون کودک در افغانستان با ناامنی غذایی شدید روبرو خواهند بود. اخیرا، دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) اعلام کرد که در سال ۲۰۲۳ شمار کودکان کار ۳۰ درصد افزایش یافته است. این سازمان همچنین از سوءتغذیه شدید بیش از ۳.۵ میلیون کودک در افغانستان خبر داد.