دانشمندان با اتصال رگ‌های خونی موش‌های پیر به رگ‌های خونی موش‌های جوان، طول عمر آن‌ها را افزایش داده‌اند، پیشرفتی که ممکن است به درمان‌های جدید برای جوان‌سازی بدن افراد مسن‌تر منجر شود.

بر اساس یافته‌های پژوهشگران، از جمله پژوهشگران مرکز پزشکی دانشگاه دوک در آمریکا، پیوند سیستم جریان خون موش جوان و پیر از طریق عمل جراحی می‌تواند روند پیری را در سطح سلولی کندتر کند و طول عمر جانور پیرتر را تا ۱۰ درصد افزایش دهد.

این یافته‌ها، که به‌تازگی در نشریه «نیچر ایجینگ» منتشر شده است، حاکی از آن است که جوان‌ها ممکن است در خونشان از معجونی از عناصر و مواد شیمیایی بهره‌مند باشند که در بقا و سرزندگی نقش دارد.

به گفته دانشمندان، این فاکتورها را احتمالا می‌توان جدا کرد و به‌عنوان درمان برای تسریع روند بهبود، جوان‌سازی بدن و افزودن چند سال به عمر افراد مسن استفاده کرد.

جیمز وایت، نویسنده ارشد این پژوهش از دانشکده پزشکی دانشگاه دوک، گفت: «این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد فرایند موسوم به همبسته‌زیستی ناهمگام می‌تواند از سرعت روند پیری بکاهد که با افزایش طول عمر و سلامت همراه است.»

این پژوهش سعی داشت مشخص کند آیا فواید همبسته‌زیستی ناهمگام‌ــ که دو جانور با سنین متفاوت از طریق جراحی به یکدیگر متصل می‌شوند تا یک سیستم گردش خون مشترک ایجاد شود‌ــ گذرا است یا ماندگار.   

یافته‌های پژوهش‌های پیشین فواید ضدپیری را در بافت‌ها و سلول‌های موش‌های پیرتر پس از سه‌ هفته همبسته‌زیستی نشان داده بود.

این پژوهش‌ پیش‌تر نشان داده بود که پس از این فرایند، موش‌های پیر فعال‌تر شدند و در بافت بدنشان نشانه‌های جوان‌سازی مشاهده شد.

دکتر وایت گفت: «ما فکر کردیم اگر این آثار ضدپیری را ظرف سه هفته پس از همبسته‌زیستی می‌بینیم، اگر این را به ۱۲ هفته برسانیم چه اتفاقی می‌افتد. این حدود ۱۰ درصد طول عمر موش سه ساله است.»

در این پژوهش، موش جوان چهار ماهه و موش پیر دو ساله بود.

دانشمندان دریافتند که در دوره بعد، در دوره دوماهه جداسازی، موش‌های پیرتر توانایی‌های فیزیولوژیک بهتری نشان دادند و ۱۰ درصد بیشتر از جانورانی عمر کردند که این عمل رویشان انجام نشده بود.

پژوهشگران متوجه شدند که اثر جوان‌سازی حتی پس از دوره دو ماهه جداسازی باقی ماند و همچنین مشاهده کردند هرچه مدت اشتراک جریان خون جانوران طولانی‌تر باشد، فواید ضدپیری وقتی دیگر به هم متصل نیستند ماندگارتر است.

به نظر می‌رسد فرایند همبسته‌زیستی در سطح سلولی نیز آثار شیمیایی پیری خون و همچنین بافت کبد را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد. 

پژوهشگران همچنین دریافتند که بیان ژنی به وضعیت متضاد افزایش سن تغییر می‌کند، مشابه تعدادی از مداخلات افزایش طول عمر مانند محدودسازی [دریافت] کالری.

با وجود این، دانشمندان هشدار دادند که جفت کردن و اتصال انسان‌ها با استفاده از فرایند هبسته‌زیستی نه تنها غیرعملی، بلکه غیراخلاقی است زیرا به این معنی است که یک فرد ۵۰ ساله حدود هشت سال به فردی ۱۸ ساله متصل شود.

به گفته دانشمندان، سایر راهبردهای ضدپیری، مانند محدودسازی [دریافت] کالری، در افزایش طول عمر موش‌ها بهتر عمل می‌کند.

دکتر وایت توضیح داد: «پژوهش ما نشان می‌دهد که ضروری است بررسی کنیم چه فاکتورهایی در جریان خون جوان‌ سبب این پدیده ضدپیری می‌شود.»

او گفت: «آنچه مهم است عناصری‌اند که این [پدیده] را ایجاد می‌کنند، و هنوز شناخته نشده‌اند. آیا پروتئین‌اند یا متابولیت؟ آیا سلول‌های جدیدی است موش جوان فراهم می‌کند، یا موش جوان فقط خون پیر متمایل به کهولت را تثبیت می‌کند؟ این موضوعی است امیدواریم در مرحله بعدی بفهمیم.»