شماری از فعالان زن در کابل با صدور بیانیه‌ای، به سرکوب مردم هزاره در شماری از مناطق افغانستان به‌ویژه استان ارزگان اعتراض کردند.

این زنان تاکید کردند که جنایات طالبان علیه هزاره‌ها به شکل کشتار هدفمند، غصب زمین‌های کشاورزی و کوچ اجباری هزاره‌ها در دو سال گذشته در استان‌های مختلف افغانستان ادامه داشته است و طالبان در ارزگان زمین‌های کشاورزی مردم هزاره را غصب می‌کنند و به پشتون‌ها می‌دهند. 

در بیانیه‌ این فعالان زن که روز چهارشنبه اول شهریور منتشر شد، آمده است: «در دوره اول حکومت طالبان، این گروه با نسل‌کشی و کوچ‌اجباری هزاره‌ها را از باغچار و دیگر مناطق ارزگان بیرون کردند و زمین‌های آنان را صاحب شدند. این دوره هم همراه با پشتون‌های ارزگان که بر زمین مردم هزاره غاصبانه زندگی می‌کنند، در مناطق جوی‌نو و ششپر ارزگان خاص، هزاره‌ها را نسل‌کشی می‌کنند.»

در بیانیه این فعالان زن تاکید شده است که طالبان در دو سال گذشته نزدیک به ۲۰ تن از مردم محلی هزاره در منطقه ارزگان خاص را کشته‌اند و به مردم محلی به بهانه‌های مختلف فشار آورده‌اند که این منطقه را ترک کنند. 

این بیانیه تصریح می‌کند: «زمین‌های آنان را گرفته‌اند. درخت‌های آنان را قطع و آن‌ها را به مرگ تهدید کرده‌اند که باید هرچه زودتر ارزگان را ترک کنند. طالبان به نفع پشتون‌ها پرونده‌های دروغین باز کرده‌اند و به این بهانه از هزاره‌ها باج‌گیری می‌کنند و هر روز خون‌بها می‌خواهند و به زور از مردم پول می‌گیرند.»

بنا بر این بیانیه، گروه طالبان به دادخواهی مردم هزاره اعتنایی نکرده‌اند و هر سند و مدرکی که این قوم به طالبان ارائه می‌دهند، رد می‌شود.

بر اساس یافته‌های تحقیقی شبکه تحلیلگران، از زمان قدرت گرفتن طالبان در افغانستان در سال ۲۰۲۱، به مردم هزاره و شیعه ۹ استان افغانستان در مدارس، مساجد، مراکزآموزشی، وسایل حمل‌ونقل عمومی، منازل مسکونی شخصی و محلات دست‌کم ۱۸ حمله تروریستی صورت گرفته است که در پی آن دست‌کم ۲۲۲ تن کشته شده‌اند.

این گزارش تاکید می‌کند هرچند تعداد حملات تروریستی انتحاری یا بمب‌گذاری نسبت به سال گذشته کاهش داشته است، کشتار هزاره‌ها با شیوه‌ها و تکتیک‌های جدید همچنان ادامه دارد و بر اساس یافته‌های این شبکه تحلیلی، هزاره‌ها حالا با روش‌هایی چون ترور فردی، بازداشت و کشتن، حمله به منازل و مسمومیت عمدی قربانی می‌شوند.

در گزارش آمده است که ترور و کشتار هدفمند نیروهای امنیتی پیشین حکومت که همه از قومی خاص بودند همان نسل‌کشی قومی است که در ارزگان جریان دارد و سوزاندن مزارع و قطع درختان به‌منظور کوچ دادن مردم مصداق بارز پاکسازی قومی است.