واکنش‌ها به اخراج استادان و دانشجویان از دانشگاه‌ها و معلمان از مدارس کماکان ادامه دارد و در حالی که حامیان جمهوری اسلامی کماکان در پی توجیه این اقدام حاکمیت‌اند، برخی مخالفان نیز با اعلام حمایت از افراد اخراج‌شده کنار آن‌ها ایستاده‌اند. در همین راستا، هفت انجمن علمی به اخراج گسترده استادان و برخوردهای امنیتی با دانشجویان واکنش نشان دادند؛ از جمله انجمن صنفی معلمان کردستان که در بیانیه‌ای از دانشجویان و استادان اخراج‌شده حمایت کرد و فعالان صنفیــدانشجویی دانشگاه تربیت مدرس که در اعتراض به سرکوب استادان و دانشجویان بیانیه صادر کردند.
سیدعباس صالحی، وزیر ارشاد سابق و مدیرمسئول روزنامه اطلاعات، نیز در واکنش به اخراج گسترده استادان با اعلام حمایت از صحبت‌های داوری اردکانی در حمایت از استادان در توییتر، نوشت: «شبه‌علم و علم بدلی را می‌توان ساخت و تکثیر کرد، اما علم حقیقی از عالم امر است و تابع احدی از خلق نیست. بیهوده مهندسی دانش نکنیم.»
چندی پیش، محمدرضا تاجیک، رئیس سابق مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری با طعنه به اخراج استادان نوشته بود که «باید استادان اهلی و دست‌آموز جایگزین استادانی شوند که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند پژواک صدای حاکم در دانشگاه‌ها باشند».
کاظم انبارلویی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی، در واکنش به این صحبت‌ها و اشاره به صحبت‌های تاجیک، ادعا کرد این همه «سروصدا» در مورد اخراج استادان که کمتر از ۱۰۰ نفرند، به ۰.۴ درصد هم نمی‌رسد. انبارلویی در یادداشتی نوشت: «اگر دانشجو و استاد سرباز امام زمان باشند و برای اعتلای اسلام و انقلاب و ایران کار کنند، دانشگاه می‌شود پادگان و سربازخانه! اما اگر در خیابان فحاشی و هتاکی کنند و اعمالی انجام دهند که حتی شرورترین افراد جامعه از آن‌ها تبری می‌جویند، می‌شود صدای متفاوت و صدای ناهمخوان!»
او که تلاش میکرد با طعنه، به صحبت‌های تاجیک پاسخ دهد، افزود: «اگر دانشجو و استاد دانشگاه مثل میلیون‌ها ایرانی شعار ما همه سرباز توایم خامنه‌ای، گوش‌به‌فرمان توایم خامنه‌ای سردهند، این می‌شود هم‌صدایی با قدرت حاکم و همنوایی با صدای قدرت، اما اگر به ساز آمریکا و انگلستان و فرانسه برقصند و دنبال براندازی و تجزیه ایران و مخالفت با احکام خدا باشند، می‌شود صدای متفاوت.»
همه در صف حمایت از دانشجویان، استادان و معلمان اخراج‌شده
صدور بیانیه‌های گروه‌های مختلف در حمایت از دانشجویان، استادان و معلمان اخراج‌شده کماکان ادامه دارد و وسعت این حمایت‌ها هر روز بیشتر می‌شود. حمایت‌هایی که نشان می‌دهد سال تحصیلی جدید در دانشگاه‌ها چالش‌های بسیاری پیش روی جمهوری اسلامی ایجاد خواهد کرد.
در همین راستا، هفت انجمن علمی در واکنش به «اخراج گسترده استادان و برخوردهای امنیتی با دانشجویان» بیانیه‌ای منتشر کردند.
به گزارش دیده‌بان ایران، در این بیانیه نام انجمن انسان‌شناسی ایران، انجمن ایرانی اخلاق در علوم و فناوری، انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، انجمن جامعه‌شناسی ایران، انجمن جمعیت‌شناسی ایران، انجمن حقوق‌شناسی ایران و انجمن حقوق اساسی ایران دیده می‌شود.
این انجمن‌ها با ابراز تاسف از شرایط جامعه علمی ایران و پدیده اخراج گسترده و برخوردهای امنیتی با دانشجویان اعلام کردند که این اقدام‌ها پیش از هرچیز استقلال و توانمندی نهاد دانشگاه و در نهایت امکان توسعه علمی را به مخاطره انداخته است. این انجمن‌ها هدف این سرکوب گسترده را کنترل تام‌وتمام نهاد علم از سوی مراکز قدرت و تغییر ساختار و نقش دانشگاه و مولفه‌های آموزشی و پژوهشی و مدنی آن نهاد ارزیابی کردند.
در بخشی از این بیانیه آمده است: «لغو و تمدید نشدن قراردادها، بازنشستگی اجباری استادان برجسته و منتقد و اعمال فشار و محدودیت بر دانشجویان و اخراج آن‌ها در کنار سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی برای وارد کردن افراد خاص به دانشگاه‌ها بدون رعایت شایستگی‌ها و ارجحیت‌های علمی، زوال سرمایه انسانی و نظام نخبگی کشور را به دنبال داشته است و افق توسعه و الزاما توسعه همه‌جانبه را تیره می‌کند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این هفت انجمن علمی در این بیانیه به فاصله گرفتن از علم و دامن زدن به ترویج شبه‌علم اشاره کردند و افزودند: «همراه با این فرایند اجرایی، برای تبلیغ و رشد شبه‌علم نیز تلاش‌هایی در جریان است که حلقه‌های متعدد برنامه‌های کنترل همه‌جانبه نهاد علم و معرفت علمی را تشدید می‌کند. امری که در دولت‌های نهم و دهم آغاز شد و اکنون در این دولت، با شدت و جدیت بیشتر دنبال می‌شود.»
این انجمن‌ها و تشکل‌های دانشگاهی در بخش دیگری از بیانیه‌شان خاطرنشان کردند: «اعمال کنترل بر نهاد علم و استحاله آن از رشته‌های علوم انسانی آغاز شد ولی اکنون به رشته‌های فنی و پزشکی هم گسترانده شده است. به این‌ها باید ایجاد تضییقات عدیده برای فعالیت انجمن‌های علمی و نظام‌های صنفی علمی همچون نظام روانشناسی را هم اضافه کرد که در این دولت ابعاد تازه‌ای پیدا کرده است. این برنامه‌ها هجومی همه‌جانبه به نهاد علم در کشور است. این اقدام‌ها حتی آنجا که زبان اداری و قانونی به خود می‌گیرد، نتیجه‌ای جز وادار کردن نهاد علم به تبعیت کامل از قدرت و تبدیل کردن سازمان دانشگاه به محلی برای تبلیغ سیاسی یک گرایش نوخاسته ندارد.»
انجمن‌های علمی در پایان این بیانیه اعلام کردند که به رغم همه محدودیت‌هایی که در سال‌های اخیر برای انجمن‌های علمی ایجاد شده است، ضمن ابراز نگرانی عمیق برای سرنوشت ایران، وظیفه خود می‌دانند چنین هشداری را با صدای بلند اعلام کنند تا بتوانند از ارزش‌های بنیادین و هویت و موجودیتشان دفاع کنند و راه را بر اجرای «سیاست‌ها و برنامه‌های بنیان‌سوز و مخرب» ببندند.
از سوی دیگر انجمن صنفی معلمان کردستان (مریوان و سروآباد، دیواندره، سنندج و کلاترزان، سقز و زیویه) نیز در خصوص اخراج و انفصال از خدمت معلمان و استادان دانشگاها، خطاب به مردم، فرهنگیان و نهادهای حقوق بشری بیانیه‌ای منتشر کردند. آن‌ها در این بیانیه با اشاره به مشکلات سال‌های اخیر معلمان و فشارهایی که فعالان این صنف طی این مدت متحمل شدند، نوشتند: «معلمان فارغ از هر نوع وابستگی حزبی، سیاسی و طبقاتی خطر کالایی شدن آموزش را هشدار داده و آن را در راستای انحطاط هویت اجتماعی دانش‌آموزان و طبقاتی شدن جامعە دیده‌اند و با دادن هزینەهای فراوان علیه این بی‌عدالتی و ستم آشکار طغیان کردە و کوشیده‌اند دست سودجویان کالایی‌سازی آموزش را از این امر حیاتی کوتاه کنند.»
معلمان کردستان با اشاره به هشدارهایی که پیش از این در راستای گسترش فضای امنیتی و پلیسی در مدارس داده شده بود، اعلام کردند که معلمان و فعالان صنفی در این مدت از «کیان مدرسه و جان و روان دانش‌آموزان» دفاع کردند اما نهادهای امنیتی و مسئولان آموزش و پرورش به جای تکریم آن‌ها، درصدد حذف و سرکوب این معلمان برآمدند.
فعالان صنفی معلمان با اشاره به رخ دادن اتفاقی مشابه در دانشگاه‌ها نوشتند: «متاسفانه این روند نامیمون در دانشگاه‌های کشور شدت و حدت بیشتری گرفته است. در حالی که بسیاری از استادان توانمند و محبوب زیر تیغ تهدید حراست‌ها و نهادهای امنیتی‌اند و عدەای از این فرهیختگان در دانشگاه‌های تهران، کردستان، علامه و... اخراج شدە یا در شرف اخراج‌اند، افراد دیگری که هیچ سنخیت و صنمی با ساحت علم و آموزش ندارند، وارد دانشگاه‌ها شده‌اند که این مسئله در آینده نزدیک به شکل‌گیری یک بحران عظیم در دانشگاه و جامعه منجر خواهد شد.»
انجمن صنفی معلمان کردستان در ادامه، دست‌درازی دولت به معیشت و استقلال شغلی معلمان و استادان دانشگاه را شدیدا محکوم کرد و خواستار پایان دادن به این رویه «پلشت و وقیحانه» شد. آن‌ها همچنین اعلام کردند که در آستانه بازگشایی مدارس و دانشگاەها، انتخاب و اجرای هر نوع کنشی برای مقابله با این برخوردهای خودسرانه با معلمان و استادان دانشگاە را برای خود محفوظ و روا می‌دانند و عواقب این اقدام‌ها را هم متوجه مسئولان و آمران این تصمیم‌ها دانستند.
دانشجویان تربیت مدرس: دانشگاه را به دستان نااهلانش وانمی‌گذاریم
فعالان صنفیــدانشجویی دانشگاه تربیت مدرس نیز در اعتراض به سرکوب استادان و دانشجویان، با صدور بیانیه‌ای خطاب به مسئولان دانشگاه تربیت مدرس به اخراج سمیه سیما، از استادان محبوب این دانشگاه، اعتراض کردند.
در بیانیه این دانشجویان آمده است: «در حالی که اسناد رسمی شاهدی قطعی بر توان بالای علمی او است، ریاست دانشگاه از هراس اقرار به سرکوب، صلاحیت علمی نداشتن ایشان را مستمسک قرار می‌دهد. این بازنمایی واژگونه از حقیقت برای سرکوب بی‌سابقه نیست. پیش‌تر نیز در اوج اعتراض‌های زن زندگی آزادی، ریاست دانشگاه مدعی شد دانشجویان معترض نه به دلایل سیاسی که به دلایل آموزشی از تحصیل محروم شده‌اند. به جای اخراج می‌گویید قطع همکاری. به جای حمایت از صدای اعتراض دانشجویان، صلاحیت علمی نداشتن را بهانه می‌کنید. احکام انضباطی سیاسی را آموزشی جا می‌زنید.»
دانشجویان تربیت مدرس در ادامه تصریح کردند: «تشت رسوایی سیاست‌های ترس‌خورده سرکوبتان از بام فرو افتاده است و زخمی که بر تن دانشگاه می‌زنید، با تعویض نام‌ها پنهان نمی‌شود.»
این دانشجویان با اعلام حمایت از سمیه سیما و دو دانشجوی تعلیقی و دیگر دانشجویان و استادانی که در یک سال اخیر تحت فشارهای نهادهای امنیتی دانشگاه قرار گرفته‌اند، اعلام کردند که سرکوب را برنمی‌تابند. آن‌ها دانشگاه را رستنگاه آزادی و خانه خود خواندند و با اشاره به اینکه از این خانه مراقبت می‌کنند، به بیانیه دانشجویان هنر اشاره کردند، نوشتند: «به قول یارانمان، حرفی با شما نداریم الا نه، اما در این خانه می‌مانیم و یقین بدانید آن را به دستان شما نااهلان وانمی‌گذاریم. ما نیک می‌دانیم که می‌بینیم آن شکفتن شادی را، آن جشن بزرگ روز آزادی را.»
