به گزارش نیویورک‌پست، تحقیقات جدید در ایالات متحده و لندن نشان می‌دهد فریاد زدن سر کودکان می‌تواند به اندازه آزار جنسی یا جسمی مضر باشد.

این پژوهش به سفارش موسسه خیریه انگلیسی وردز مترز انجام و در مجله چایلد ابیوز اند نگلکت (Child Abuse & Neglect) منتشر شد. این پژوهش حاکی از آن است که آزار کلامی کودکان رسما نوعی بدرفتاری محسوب می‌شود.

محققان دانشگاه وینگیت در کارولینای شمالی و دانشگاه کالج لندن (یو‌سی‌ال) برای این مطالعه، ۱۴۹ تحقیق کمی و ۱۷ تحقیق کیفی را که آزار کلامی در دوران کودکی را بررسی می‌کرد، تحلیل کردند.

نویسندگان این پژوهش دریافتند «حجم، لحن و محتوای گفتار منفی و تاثیر فوری آن‌» در تعریف سوءرفتار با کودکان قرار می‌گیرد.

شایع‌ترین عاملان آزار کلامی در دوران کودکی والدین و معلمان‌اند. برخی آثار این آزارهای کلامی در دوران کودکی تا آخر عمر باقی می‌مانند.

دانشگاه یو‌سی‌ال در بیانیه‌ای اعلام کرد که بدرفتاری و آزار «عواقب عاطفی و روانی اساسی» ایجاد می‌کند که از جمله آن‌ها چاقی، افزایش خشم، سوءمصرف مواد، افسردگی و آسیب به خود است.

محققان می‌گویند باید برای تعریف آزار کلامی کودکان راه بهتری وجود داشته باشد. در حال حاضر، چهار دسته رفتار شامل سوءاستفاده فیزیکی، سوءاستفاده جنسی، سوءاستفاده عاطفی و بی‌توجهی نشانه‌های بدرفتاری با کودکان تلقی می‌شوند.

بنا بر این پژوهش، آزار عاطفی کودکان در سال‌های اخیر افزایش یافته است.

پیتر فوناگی، یکی از نویسندگان پژوهش، پروفسور و رئیس بخش روانشناسی و علوم زبان در یو‌سی‌ال، می‌گوید: «پیشگیری از بدرفتاری با کودکان موثرترین راه برای کاهش مشکلات سلامت روان کودکان است.»

محققان به این نتیجه رسیدند که «تایید آزار کلامی کودکان به عنوان یک نوع بدرفتاری می‌تواند نقطه شروع شناسایی و پیشگیری از آن باشد».

نویسندگان این پژوهش همچنین بر آموزش بزرگسالان درباره اهمیت ایمنی، حمایت و پرورش در ارتباط کلامی با کودکان تاکید می‌کنند.

شانتا دوبه، استاد دانشگاه وینگیت و نویسنده ارشد این پژوهش، افزود: «آزار کلامی در دوران کودکی به دلیل عواقب منفی مادام‌العمر آن باید به طور جدی جزو یکی از زیرشاخه‌های سوء‌استفاده و آزار کودکان قرار گیرد.»