مقام‌های سازمان ملل متحد می‌گویند، محدودیت‌هایی که طالبان بر دختران و زنان وضع کرده‌اند، باعث شده است که آنان پس از زلزله هرات در وضعیت مرگباری قرار گیرند.

در حالیکه بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، بیشتر قربانیان زلزله‌های اخیر هرات، زنان و کودکان بوده‌اند، طالبان با ایجاد محدودیت برای دسترسی به کمک‌های بشردوستانه، آنان را نه‌تنها در وضعیتی دشوار، بلکه مرگبار قرار داده‌اند.

به گزارش اسوشتدپرس، سازمان ملل متحد در به‌روزرسانی تازه‌ای گفته است که محدودیت‌هایی که طالبان ایجاد کرده‌اند، باعث شده است که زنان و دختران افغان نتوانند از تسهیلاتی که سازمان‌های بشردوستانه برای آسیب‌دیدگان این زلزله‌ها در نظر گرفته است، بهره‌مند شوند. برای مثال، زنان نمی‌توانند خیمه‌های خود را با زنان یا خانواده‌های دیگر شریک شوند. همچنین، چنانچه خویشاوند مرد نداشته باشند، نمی‌توانند به کمک‌های بشردوستانه دسترسی یابند، زیرا در بیشتر مناطق زلزله‌زده، امدادگر زن وجود ندارد. 

آلیسون داویدیان، نماینده ویژه سازمان ملل متحد برای زنان افغانستان، می‌گوید که در مواقع بلایای طبیعی، بیشترین آسیب‌ها متوجه دختران و زنان می‌شود، اما برای بهبود و نجات از این وضعیت ناهنجار، کمترین کمک به آنان تعلق می‌گیرد. او می‌گوید: «زمانی که حوادث طبیعی با بحران انسانی و محدودیت‌های حقوق‌بشری، به‌ویژه برای زنان، همراه می‌شود، وضعیت را برای زنان و دختران نه‌تنها دشوار، بلکه مرگبار می‌کند.» 

داویدیان همچنان افزود که در دو سال گذشته، زنان و دختران با محدودیت‌های مضاعف رو‌به‌رو، و در چهارچوب خانه‌ها زندانی شده‌اند. 

زنان آسیب دیده از زلزله‌های هرات به مقام‌های سازمان ملل گفته‌اند که اگر مدرک هویت یا شناسنامه یکی از نزدیکان مرد خود را همراه نداشته باشند، نمی‌توانند به کمک‌های بشردوستانه دسترسی یابند. همچنین، آنان فقط در صورتی که جوری لباس بپوشند که هیچ جای بدن و چهره‌شان دیده نشود (با چادر سراسری و برقع)، می‌توانند به مراکز توزیع کمک وارد شوند. 

بیشتر کمک‌های بشردوستانه سازمان‌ها و کشور‌های خارجی، به دست واسطه‌های محلی توزیع می‌شود که اکثرا مردان و مقام‌های مذهبی منطقه‌اند. به‌روزرسانی تازه سازمان ملل می‌گوید، نبود زنان در روند مدیریت کمک‌رسانی، همچون چالش بزرگی پیش روی زنان که بیشترین قربانیان این حادثه را نیز تشکیل داده‌اند، قد برافراشته است، زیرا مردان اغلب به آسیب‌هایی که زنان دیده‌اند، بی‌تفاوت بوده‌اند.

پیش از این، سازمان ملل تایید کرده بود که ۹۰ درصد قربانی‌ها و زخمی‌های زلزله‌های هرات، زنان و کودکان‌اند، زیرا در زمان وقوع زلزله‌ها، زنان و کودکان در خانه‌ها باقی مانده بودند. رسانه‌ها نیز از ممانعت طالبان برای رسیدگی و کمک به زنان و دختران زخمی و آسیب‌دیده در اثر زلزله، خبر داده‌اند. به گزارش رسانه‌ها، طالبان حتی به دختران و زنانی که برای کمک به مناطق زلزله‌زده شتافته بودند، اجازه کمک ندادند و به مرد‌ان هم اجازه نداده‌اند که به اجساد زنان دست بزنند. به گزارش بی‌بی‌سی فارسی، اجساد برخی از زنان بدون مراسم شست‌وشو و کفن کردن دفن شده است، زیرا در منطقه زنی برای شست‌وشوی اجساد یا کفن کردن آنان وجود نداشته است. 

طالبان ممانعت از رسیدگی به زنان و دختران پس از زلزله را انکار کرده‌اند و می‌گویند که این ممانعت‌ها به دلیل فرهنگ مسلط در افغانستان است، نه قوانین و احکامی که طالبان صادر می‌کنند. 

طالبان پس از قدرت گرفتن در افغانستان، محدودیت‌های زیادی علیه زنان و دختران وضع، و آنان را از تمام حقوق فردی و اجتماعی محروم کرده‌اند. دو سال پس از سلطه طالبان، نتایج این محدودیت‌ها در زلزله‌های هرات بهتر مشاهده می‌شود؛ جایی که اجساد زنان و دختران در محل وقوع زلزله بلاتکلیف می‌ماند و امدادرسانان به دلیل محرم نبودن، اجازه ندارند به اجساد دست بزنند یا به مجروحان کمک کنند.