در حالی که بمباران وحشیانه و بی‌رویه غزه وارد دومین ماه خود می‌شود، به نظر نمی‌رسد که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، برای پایان دادن به کابوس جنگی که او با آغاز آن دریایی از خون کودکان، زنان و غیرنظامیان بی‌گناه را جاری کرد، گزینه‌های زیادی پیش رو داشته باشد. اما واقعیت مسلم و انکارناپذیر این است که همه گزینه‌های پیش‌ رو، او را حتما به سمت گیوتین سیاسی سوق می‌دهند.

نتانیاهو در مصاحبه تلویزیونی با شبکه ای‌بی‌سی آمریکا، اعلام کرد که قصد دارد غزه را به طور نامحدود اشغال کند؛ اما این تصمیم با اظهارات متحدش جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، مبنی بر لزوم اشغال نکردن غزه، مغایرت دارد. افزون بر آن، این تصمیم برخلاف دیدگاه همه متحدان غربی تل‌آویو است که حمایتشان را از جنگ اسرائیل علیه حماس به منظور دفاع از خود اعلام کرده‌اند.

بنابراین، بعید نیست که ادامه نمایش صحنه‌های وحشتناک جنگ در رسانه‌های مختلف خبری، بر افکار عمومی تاثیر بگذارد؛ به‌ویژه اینکه حوادث وحشتناکی که در غزه رخ می‌دهد نه تنها به کاهش حمایت عمومی از اسرائیل منجر شده، بلکه باعث شده است مردم برای نخستین بار با فلسطینی‌های ساکن غزه که پیوسته از طرف ارتش اسرائيل هدف قرار می‌گیرند، ابراز همدردی و ترحم کنند.

در واقع، وضعیت دشواری که در غزه جریان دارد، امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه، را بر آن داشت تا در صدد برگزاری نشست پاریس برای ارائه کمک‌های بشردوستانه به قربانیان جنگ غزه برآید. ایالات متحده نیز پیوسته بر لزوم آتش‌بس موقت بشردوستانه تاکید می‌کند، هرچند تا به حال، نتوانسته‌ است در مورد میزان جدیت این درخواست‌ها سخنی به میان آورد.

اظهارات نتانیاهو مبنی بر اشغال غزه می‌تواند دو توضیح داشته باشد: یا او در حال تمرین جنگ روانی است و سعی دارد به مخاطبانش اطمینان دهد که نوار غزه را اشغال می‌کند و این اقدام تنها بستگی به زمان دارد، علی‌رغم اینکه ارتش اسرائيل با چنان مقاومت شدیدی از طرف فلسطینی‌ها مواجه است که نه تنها حامیان بلکه مخالفانش را نیز به شدت تحت تاثیر قرار داده است. یا اینکه نتانیاهو همچنان و هنوز در آشفتگی به سر می‌برد که آغاز آن به زمان وقوع عملیات طوفان‌الاقصی در هفتم اکتبر گذشته برمی‌گردد؛ زیرا اشغال غزه تقریبا ناممکن است و نتانیاهو از آریل شارون، رهبر پیشین اسرائيل که در سال ۲۰۰۵ با ناامیدی بسیاری از نوار غزه عقب‌نشینی کرد، بی‌رحم‌تر و ماجراجوتر نخواهد بود. افزون بر اینکه از آن زمان تاکنون، نوار غزه در معرض حمله‌های خونین بسیاری قرار گرفته است. ارتش اسرائيل که برای تسلط کامل بر کرانه باختری با موانع بسیاری مواجه است، پس از نابودی غزه برای کنترل آن با چالش‌هایی بیشتر و با خشم بیش از دو میلیون فلسطینی آسیب‌دیده از جنگ روبرو خواهد شد؛ به‌ویژه اینکه هیچ خانواده‌ای را در نوار غزه نمی‌توان یافت که دست‌کم یکی از عزیزانش را از دست نداده باشد.

با توجه به اینکه هیچ فرد دیگری از کابنیه جنگ اسرائيل به مسئله اشغال غزه اشاره نکرده است، پس می‌توان گفت که اظهارات نتانیاهو درباره اشغال غزه، ناشی از سردرگمی و آشفتگی او است. علاوه بر آن، مطرح شدن موضوع اشغال غزه از طرف نتانیاهو بیانگر مواضع متضاد رهبران اسرائيل در مورد تحولات جنگ، نحوه مدیریت و چگونگی پایان نبرد در غزه است.

فشارها بر نتانیاهو به طور فزاینده‌ای در حال افزایش است، اسرائيلی‌هایی که اعضای خانواده‌شان به گروگان گرفته شده‌اند، برای آزادی آن‌ها فریاد می‌زنند و خانواده‌هایی که فرزندانش را نتانیاهو به جنگ غزه فرستاده است، در انتظار بازگشت یا شنیدن خبر کشته شدن فرزندانشان به سر می‌برند. از سوی دیگر، نهادهای رسمی، رسانه‌ها و فعالان جامعه مدنی بی‌صبرانه در انتظار پایان یافتن جنگ‌اند تا نتانیاهو و دولت راست افراطی او را درباره رسوایی شدید امنیتی که به عملیات طوفان‌الاقصی منجر شد، مورد بازجویی قرار دهند و در نتیجه، ملت اسرائیل کسانی را که در مسئله امنیت ملی اسرائيل سهل‌انگاری کرده‌اند که البته خود نتانیاهو در راس آن‌ها قرار خواهد داشت، مورد بازجویی و مجازات قرار خواهند داد.

علاوه برآن، نتانیاهو با تهدید بزرگ دیگری مواجه است، زیرا در پی شروع جنگ، برخی از اعضای دولتش به صف مخالفانش پیوستند و برخی از مخالفان به متحدان موقت او تبدیل شدند تا نبرد غزه را مدیریت کنند، اما این افراد برای فرار از مسئولیت فاجعه غزه به زودی به او پشت خواهند کرد.

نبرد غزه هنوز به پایان نرسیده و با شدت و خشونت بسیاری ادامه دارد، در حالی که همه‌روزه خون بی‌گناهان بی‌شماری ریخته می‌شود. تردیدی نیست که جنگ وحشیانه کنونی که هزاران کشته برجا خواهد گذاشت، فارغ از این که چه نتایجی به دنبال داشته باشد، آخرین میخ را بر تابوت سیاسی نتانیاهو خواهد کوبید.

برگرفته از ایندیپندنت عربی