رنگینه حمیدی، آخرین وزیر آموزش دولت جمهوری پیشین در افغانستان که در کارنامه دوره وزارتش نیز مواردی از ضدیت با آزادی‌‌های زنان دارد، این بار در مصاحبه با روزنامه گاردین گفت که طالبان واقعیت ملت افغانستان است و کشورهای جهان باید با این گروه تعامل کنند و با آن کنار بیایند.

حمیدی در سخنانش بر این نکته تاکید کرد که به رسمیت شناختن طالبان از سوی جامعه جهانی می‌تواند مشکلات افغانستان را حل کند. او حتی مدعی شد که موضوع منع تحصیل دختران نیز در صورت تعامل جهان با طالبان حل‌شدنی است.

او که به‌تازگی از سفر به افغانستان بازگشته است گفت که بسیاری از مقام‌های طالبان از لغو منع آموزش دختران حمایت می‌کنند. حمیدی با اشاره به این نکته، تلویحا گفت که اگر جهان با طالبان تعامل کند، این امکان هست که با استفاده از شکاف‌های میان گروه طالبان، بتوان این مشکل را نیز حل کرد؛ ادعایی که پیش از این نیز برخی دیگر از فعالان حقوق زنان، از جمله محبوبه سراج، مطرح کرده بودند که با واکنش‌های تند دیگر زنان افغانستان مواجه شده بود.

رنگینه حمیدی، که پیش از این، در دوره وزارتش در سال ۱۳۹۹، دستور منع ترانه‌خوانی دختران در مدرسه‌ها را داده بود، این بار گفت: «چه دنیا طالبان را به رسمیت بشناسد یا نه، برای نزدیک به ۴۰ میلیون افغان، که حداقل نیمی از آن‌ها زن و دخترند، این [طالبان] واقعیت زنده است.»

او با ابراز تاسف از اینکه هنوز جهان حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است، گفت: «تا چندی پیش، دولت آمریکا همراه با آژانس‌های بین‌المللی و متحدانش گفت‌وگوهای سیاسی با طالبان می‌کردند. پس چرا همان جامعه جهانی امروز با همکاری با طالبان مشکل دارد؟»

حمیدی، که از خانواده‌ای پشتون‌تبار و اهل قندهار است، تحصیلاتش را در مقاطع دبیرستان و دانشگاه در ایالت ویرجینای آمریکا به پایان رسانده است. او پس از شکل‌گیری دولت جمهوری در افغانستان در سال ۲۰۰۱ به کشور بازگشت. او، که وزیر آموزش دولت اشرف غنی بود، به‌دلیل برخی تصمیم‌هایش، از جمله اخراج یکجای شماری از کارمندان این وزارتخانه و بعد دستور منع آوازخوانی و ترانه‌خوانی دختران دانش‌آموز، مورد انتقاد مجلس نمایندگان و فعالان اجتماعی افغانستان قرار گرفت.

حمیدی در آن زمان در پاسخ به انتقادها از منع ترانه‌خوانی دختران گفت که این تصمیم بر اساس خواست مردم افغانستان گرفته شده است، ادعایی که اکنون طالبان در مورد منع دختران از رفتن به مدرسه بالاتر از کلاس ششم مطرح می‌کند.

این بار نیز، رنگینه حمیدی به کشورهای جهان پیشنهاد کرده است که به‌جای مدرسه‌های رسمی دولتی که اکنون بسته‌اند، از مدرسه‌های خانگی و مدرسه‌های دینی حمایت کنند که دختران می‌توانند در آن‌ها درس بخوانند. این اظهارات حمیدی نشان داد که از نظر او، زنان و دختران در افغانستان با مشکلی جدی در آموزش روبه‌رو نیستند. او گفت که زنان و دختران می‌توانند از مسجدها و مدرسه‌های دینی برای آموزش و تحصیل استفاده کنند.

او گفت: «'مدرسه‌' امروزه فقط مترادف با مدرسه‌ دینی‌ است، اما از نظر تاریخی، این مکان‌ها فضاهایی برای یادگیری‌اند». او از مردم خواست که «به دنبال فرصت‌های بومی برای ادامه یادگیری دختران باشند.»

حمیدی همچنین ادعایی مشابه با ادعای طالبان مبنی بر بسته ماندن مدرسه‌های دختران به‌دلیل کمبود امکانات را مطرح کرد و گفت: «کشور بودجه لازم برای سرمایه‌گذاری در مدرسه‌ها ندارد.» او افزود: «با این حال، [در افغانستان] به‌مثابه کشوری مسلمان، در هر شعاع ۲ کیلومتری حداقل یک مسجد وجود دارد که مکان‌های آموزشی نیز هستند. بنابراین، چرا نمی‌توانیم از این فضا برای کمک به کودکانمان برای یادگیری با استفاده از برنامه درسی استاندارد استفاده کنیم؟»

برخی از زنان در افغانستان در گذشته اظهارات مشابهی کرده بودند که با واکنش‌های جدی و گسترده زنان و فعالان افغانستان و کشورهای دیگر جهان روبه‌رو شد. بیشتر فعالان زن افغانستان بر این باورند که طالبان، به‌دلیل تفسیر سخت‌گیرانه‌ای که از دین اسلام دارند و ایدئولوژی زن ستیزانه‌ای که در زیربنای تفکر این گروه است، امکان تعامل و پذیرفتن زنان افغانستان در جامعه را ندارند.

 به گزارش روزنامه گاردین، این اظهارات رنگینه حمیدی در نشست زنان در استانبول نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. سلما آکونر، یکی از اعضای ائتلاف زنان در ترکیه، در این نشست گفت: «کار با طالبان، که حقوق زنان را به‌عمد سرکوب می کنند و تفسیر خود را از ایدئولوژی‌های بنیادگرای رادیکال از طریق مدرسه‌ها ترویج می‌کنند، وضع بسیار متناقضی به وجود می‌آورد.»

آکونر اذعان کرد که مدرسه‌های دینی ممکن است فرصتی برای دختران برای ادامه مشارکت در فضاهای آموزشی فراهم کنند، اما گفت: «نمی‌توان انتظار داشت که مؤسسات مذهبی دسترسی از دست رفته به آموزش متوسطه رسمی را جبران کنند.»