جبهه آزادی افغانستان از ابتدای سال ۲۰۲۳ تا ۳۰ دسامبر حدود ۷۴ حمله به طالبان را در ۱۲ استان افغانستان سازماندهی و اجرا کرد که در بیشتر حمله‌ها از وارد شدن تلفات به افراد طالبان خبر داده است. یک منبع آگاه در دفتر رسانه‌های جبهه آزادی افغانستان با به اشتراک گذاشتن جزئیات این حمله‌ها گفت تمام حمله‌ها به صورت چریکی انجام شده است، اما در دو حمله در لغمان درگیری رودررو نیز با طالبان صورت گرفته است.
جبهه آزادی افغانستان در مارس ۲۰۲۲ اعلام موجودیت کرد و در بیانیه‌ای که به مناسبت آغاز فعالیتش منتشر کرد گفت هدف از تاسیس آن «مقاومت در برابر خشونت، انتقام‌جویی و رفتار ناقض حقوق بشر طالبان با مردم افغانستان» است و فعالیتش به صورت حمله‌های چریکی و فعالیت مدنی خواهد بود.
جبهه آزادی افغانستان از نظامیان دولت پیشین تشکیل شده، اما در این مدت هیچ اطلاعاتی درباره ساختار نظامی، رهبری و اعضای گروه منتشر نشده است. دفتر رسانه‌های این جبهه که بیشتر با نام‌های مستعار با رسانه‌ها تماس می‌گیرد، هنوز هیچ مصاحبه تصویری و صوتی انجام نداده است. منابع خبری در این جبهه به ایندیپندنت فارسی گفتند ژنرال یاسین ضیاء، رئیس ستاد ارتش دولت پیشین که مدتی به‌عنوان سرپرست وزارت دفاع نیز کار می‌کرد و از افسران کارکشته امنیت ملی بود، رهبری این جبهه را به عهده دارد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
ژنرال ضیاء در دولت پیشین مدتی به‌عنوان استاندار تخار و مشاور دفتر شورای امنیت ملی فعالیت داشت و همچنین به‌عنوان رئیس ستاد ارتش در خطوط نبرد با طالبان در بخش‌های مختلف افغانستان، از‌جمله در قندهار، حضور داشت.
جبهه آزادی افغانستان فعالیت خود را از کابل، بغلان و پروان آغاز کرد، اما در سال ۲۰۲۳ حدود ۷۴ بار به طالبان حمله کرد و این حمله‌ها در استان‌های کابل، قندهار، بلخ، پنجشیر، کاپیسا، پروان، تخار، بدخشان، لغمان، قندوز، سمنگان، هلمند و ارزگان صورت گرفت.
پس از فروپاشی دولت جمهوری و بازگشت طالبان به قدرت، بیش از ۱۰ حزب سیاسی و جبهه نظامی اعلام موجودیت کردند، اما به‌جز جبهه مقاومت ملی افغانستان به رهبری احمد مسعود و جبهه آزادی افغانستان به رهبری یاسین ضیاء، هیچ‌یک از این جبهه‌ها حضور نظامی خود را در داخل افغانستان ثابت نکرده‌اند.
جبهه آزادی افغانستان در سال ۲۰۲۲ چندین سنگر نظامی در شهرستان‌های اندراب و خوست استان بغلان و همچنین در شهرستان سالنگ استان پروان ایجاد کرد، اما این سنگرها در برابر تهاجم گسترده نظامی طالبان دوام نیاورد و به تلفات نیروهای این جبهه منجر شد. براساس اطلاعات دفتر رسانه‌های جبهه آزادی افغانستان، این جبهه از ابتدای سال جاری میلادی هیچ‌گونه سنگر نظامی در هیچ یک از مناطق افغانستان ندارد و همه نیروهای آن به صورت چریکی فعالیت می‌کنند.
در سال ۲۰۲۳ حمله‌های این جبهه به مناطق پشتون‌نشین در جنوب و شرق افغانستان باعث شد فعالیت جبهه آزادی بیش‌از‌پیش مورد توجه قرار گیرد.
جبهه آزادی طی سالی که گذشت، هفت بار قرارگاه‌ها، ایست‌های بازرسی و خودروهای حامل فرماندهان طالبان را در قندهار هدف حمله قرار داد. جبهه آزادی از این حمله‌ها ویدیوهایی منتشر کرده است که نشان می‌دهند اعضای این جبهه با استفاده از روش‌های مختلف طالبان را هدف قرار می‌دهند.
پرتاب بمب دستی، کارگذاری مین، تیراندازی و شلیک اسلحه سنگین به هدف که معمولا با استفاده از تاریکی شب انجام می‌شوند، از‌جمله روش‌هایی‌اند که اعضای جبهه آزادی افغانستان در قندهار علیه طالبان استفاده کرده‌اند. پس از حمله‌های جبهه آزادی در قندهار - که به پایتخت طالبان شهرت دارد - خبرهایی از تشدید تدابیر امنیتی در این شهر منتشر شد. ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان که در قندهار اقامت دارد، در دوسال گذشته این شهر را به مکان اصلی فرمانروایی امارت خود تبدیل کرده است.
یک عضو جبهه آزادی افغانستان در حال شلیک راکت به سمت قرارگاه طالبان در بگرام- جبهه آزادی افغانستان
همچنین جبهه آزادی افغانستان چندین حمله به طالبان در استان لغمان در شرق افغانستان که پشتون‌نشین است انجام داده است. براساس اطلاعات منابع خبری، گروهی از نیروهای جبهه آزادی در شهرستان دولت‌شاه استان لغمان ضمن راه‌اندازی حمله‌های چریکی، در دو مورد با طالبان به درگیری رودررو نیز پرداخته‌اند. در آخرین مورد، سه‌شنبه گذشته، ۱۹ دسامبر (۲۸ آذر) جبهه آزادی از حمله به یک قرارگاه طالبان در منطقه ماش گندی شهرستان دولت‌شاه خبر داد که براساس بیانیه این جبهه، در آن یک عضو طالبان کشته و چهارتن دیگر مجروح شدند.
با این حال، جبهه‌های ضد طالبان هنوز جغرافیای مشخصی را به دست نگرفته‌اند و مولوی امیرخان متقی، وزیر خارجه طالبان، نیز در سفر اخیرش به ایران در سخنانی گفت آنانی که علیه طالبان می‌جنگند، «حتی یک متر» جغرافیا در اختیار ندارند.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، نیز در گزارشی که اوایل دسامبر به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه کرد، نوشت که مخالفان طالبان نتوانسته‌اند برای این گروه چالش جدی ایجاد کنند. در این گزارش ذکر شده بود که بیشترین میزان حمله‌ها به طالبان را جبهه آزادی افغانستان برعهده گرفته و جبهه مقاومت ملی در پنجشیر هیچ حمله‌ای به طالبان انجام نداده است.
نیروهای جبهه مقاومت ملی در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ به درگیری‌های سنگین با طالبان در پنجشیر پرداختند. این درگیری‌ها که تلفات سنگینی به طالبان و جبهه مقاومت ملی وارد کرد، باعث شد تا این جبهه نیز روش فعالیت خود را به جنگ چریکی تغییر دهد. طالبان در دوسال گذشته حدود ۱۰ هزار نیرو به پنجشیر اعزام کرد و اکنون در بیشتر روستاهای پنجشیر قرارگاه‌های نظامی این گروه برقرار است.
در دوسال نبرد جبهه مقاومت ملی با طالبان، حدود ۵۰۰ عضو این جبهه در پنجشیر، بغلان (اندراب)، بدخشان، تخار و شماری دیگر از مناطق کشته شدند و صدها نفر دیگر نیز به اتهام عضویت در این جبهه بازداشت و زندانی شدند.
همچنین شماری از نیروهای جبهه آزادی در سالنگ و بغلان در نبرد با طالبان کشته و شماری دیگر، از جمله یک فرمانده این جبهه به نام داوود خطر، در اندراب به دام طالبان افتادند و زندانی شدند.
اکمیل امیر، بصیر اندرابی و سه تن از فرماندهان جبهه آزادی افغانستان که آوریل امسال در سالنگ کشته شدند- ایندیپندنت فارسی
کشته‌شدن بصیر اندرابی، اکمیل امیر و پنج تن دیگر از فرماندهان جبهه آزادی در درگیری با طالبان در اوایل سال جاری در سالنگ نیز از ضربه‌های سنگینی بود که به این جبهه وارد شد.
این درحالی است که حکمرانی طالبان توانسته است تا حدی از توسعه جبهه‌های نظامی در افغانستان جلوگیری کند. بازداشت و شکنجه صدها نفر به اتهام همکاری با جبهه‌های نظامی، کوچ اجباری خانواده‌ها، بستگان و نزدیکان فرماندهان و تیربارانکردن اعضای خانواده‌های فرماندهان و همچنین لشکر‌کشی هزاران نفری به پنجشیر و اندراب که پایگاه‌های اصلی نیروهای مقاومت به شمار می‌روند، باعث شده است تا جبهه‌های آزادی و مقاومت با چالش‌های فراوانی در توسعه فعالیت خود مواجه شوند.
