توالت‌های عمومی برای بسیاری از افراد همیشه محل اضطراب ناشی از میکروب بوده و همه‌گیری این نگرانی‌ها را به شکل قابل توجهی جهانی‌تر کرده است.
به گزارش یاهو لایف، اکنون مردم به زندگی عادی برگشته‌اند و به طور مداوم از این مکان‌های مشترک استفاده می‌کنند. بسیاری از افراد به آلودگی که روی سطوح این مکان‌های عمومی می‌بینند یا در هوا استشمام می‌کنند، دو برابر بیشتر فکر می‌کنند – به عوامل بیماری‌زایی که فراتر از دید ما باقی می‌مانند.
در واقع هر توالتی - چه عمومی و چه خصوصی - با توجه به عملکرد آن محل بسیار خوبی برای میکروب‌ها است. آیا باید نگران توالت‌های عمومی باشیم؟ کارشناسان در این زمینه پاسخ می‌‌دهند.
چه اتفاقی می‌افتد؟
لنا سیریک، استاد میکروبیولوژی از دانشگاه کالج لندن، به یاهو لایف می‌گوید: «آنچه توالت‌های عمومی را به‌ویژه میکروب‌زا می‌کند، حجم بسیار زیاد افرادی است که در آن‌ها وارد می‌شوند و میکروب‌هایی که ممکن است این افراد با خود داشته باشند.»
به گفته او شما نمی‌دانید که قبل از شما چه کسانی آنجا بوده‌اند و چه میکروب‌هایی را حمل می‌کردند.
کوین گاری، رئیس بخش داروسازی در دانشگاه هیوستون، به یاهو می‌گوید: «این موضوع به‌شدت به دفعات تمیز کردن توالت و میزان تهویه آن بستگی دارد. زیرا برخی باکتری‌های خاص بیشتر از سایر باکتری‌ها روی سطوح یا در هوا باقی می‌مانند. برای مثال نورویروس - که نوعی ویروس معده است و باعث اسهال و استفراغ می‌شود - تا چهار هفته روی سطوح و در هوا می‌ماند.»
همچنین در مورد دستگاه خشک‌کن دست در توالت‌های عمومی هم نگرانی وجود دارد، زیرا آن‌ها هوای آلوده را به گردش در می‌آورند. البته تحقیقات نشان می‌دهد که در مقایسه با دستمال کاغذی تنها تفاوت کمی دارند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سیریک در این‌باره می‌گوید: «البته امکان دارد این دستگاه‌های خشک‌کن دست با مخلوط کردن هوای اطراف، توده متمرکز عفونت و احتمال سرایت آن را کاهش دهند.»
آیا باید نگران باشیم؟
خیلی بعید است که با ورود به توالت عمومی و استفاده از آن بیمار شوید.
سیریک توضیح می‌دهد: «میکروب‌ها برای آلوده‌کردن شما باید وارد بدنتان شوند که به احتمال زیاد از طریق دست‌ها - که در تماس با سطوح آلوده مانند محل نشستن توالت، دستگیره سیفون (فلاش) یا شیر آب آلوده شده است – هنگام غذا خودن وارد بدن می‌شوند. اگر قبل از تماس دست‌ها با صورت و دهانتان آن‌ها را خوب بشویید، احتمالا مشکلی پیش نمی‌آید.»
میکروب‌ها پس از سیفون کشیدن هم می‌توانند وارد بدن شوند، اما منوط به آن است که سر خود را بالای کاسه توالتی که در حال چرخش آب است، بگیرید.
جیوتی کینی، پزشک مراقبت های اولیه می‌گوید اگر هنگامی که روی توالت نشسته‌‌اید، حشره‌ای را مشاهده کردید، به احتمال زیاد به دستگاه گوارش مربوط است – مانند نوروویروس و شیگلا که در مدفوع پیدا می‌شود. از سوی دیگر، ابتلا به ویروسی مانند کووید در توالت کم است. زیرا از لحاظ زمانی مدت زمان کمی را در فضا برای تنفس سپری می‌کنید.
در مورد ابتلا به عفونت‌های مقاربتی مانند کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس جای نگرانی نیست، اما ویروس‌هایی مانند هپاتیت، اچ‌پی‌وی و اچ‌آی‌وی از چند ثانیه تا چند هفته می‌توانند در خارج از بدن، روی سطوح زنده بمانند.
چه کاری در این زمینه انجام دهیم؟
به طور خلاصه، برای جلوگیری از ابتلا به میکروب در توالت‌های عمومی بهترین کار این است: تماستان را با نواحی که برخورد زیادی دارند، مانند دستگیره‌های سیفون (فلاش)، صندلی توالت و شیر آب به حداقل برسانید یا اینکه حداقل پس از تماس با این موارد دستتان را به صورتتان نزنید و دست‌هایتان را در اسرع وقت با آب و مواد شوینده یا صابون به مدت دست‌کم ۲۰ ثانیه بشویید.
به گفته سیریک، اگر توالت در کنار سینک دستشویی دستگاه خشک‌کن دارد، از ضدعفونی‌کننده دست خودتان استفاده کنید. خشک‌کن‌‌ها می‌توانند میکروب‌ها و رطوبت داخل سینک را به دستان شما برگردانند.
در مورد نشستن روی توالت یا چمباتمه زدن روی آن، انتخاب با خودتان است. اگر پاهایتان قدرت دارند، چمباتمه زدن کاملا مناسب است. البته ارزش ندارد که هنگام مدفوع کردن به خودتان آسیب برسانید.
هم سیریک و هم گاری می‌گویند استفاده از محافظ صندلی توالت خوب است. اما اگر به طور خاص برای نشستن نگران‌اید، بهتر است دستمال‌های ضدعفونی‌کننده به همراه داشته باشید تا به سرعت صندلی و دسته‌ها را تمیز و ضد عفونی کنید.
گاری می‌گوید: «در آخر، از قرار دادن کیف یا وسایل دیگر روی کف توالت خودداری کنید، زیرا کثیف‌ترین ناحیه در توالت است.»
