وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی با انتشار بیانیه‌ای مدعی شد شبکه جاسوسی اسرائیل را در ۲۸ کشور جهان شناسایی کرده است.

در این بیانیه که روز جمعه ۱۳ بهمن ۱۴۰۲ منتشر شد، آمده است: «ضمن شناسایی شبکه جاسوسی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی در ۲۸ کشور دنیا، برخی از این افراد در داخل ایران بازداشت شده‌اند.»

بدون ذکر نام کشورها در بیانیه، سه قاره «آسیا، آفریقا و اروپا» محل فعالیت این شبکه اعلام شده است.

دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی دستیابی به اطلاعاتی مانند مشخصات «تاسیسات پنهان نظامی، کارخانه‌های تسلیحاتی و صنایع استراتژیک غیرنظامی اسرائیل» را بخشی از دستاورد این عملیات اعلام کرد.

وزارت اطلاعات در بیانیه خود تاکید کرد در کنار شناسایی برخی افراد در تهران و دیگر استان‌های کشور، «چند جاسوس ایرانی مقیم خارج از کشور شناسایی شدند که متناسب با وضعیت هر یک از آن‌ها و سطح روابط این وزارتخانه با سازمان‌های اطلاعاتی کشورهای محل اقامت این افراد، تصمیم‌گیری خواهد شد».

در اطلاعیه موردنظر آمده است باتوجه‌به اطلاعات افشا‌شده از این شبکه، جاسوس‌های اسرائیلی در برخی کشورها بازداشت شده‌اند.

طبق ادعای وزارت اطلاعات، افرادی در رسانه‌های اجتماعی، سایت‌های مهاجرت و کاریابی انتخاب شده‌اند و پس از شناسایی نقاط ضعفشان، به همکاری با دستگاه امنیتی اسرائیل ترغیب شده‌اند.

تحلیلگران امنیتی بخشی از بیانیه وزارت اطلاعات را به خبر شناسایی و بازداشت شبکه جاسوسی اسرائیل در کشور ترکیه مربوط می‌دانند.

خبرگزاری رویترز دوازدهم دی‌ماه به نقل از مقام‌های کشور ترکیه اعلام کرد ۳۳ نفر با احتمال جاسوسی برای سازمان اطلاعات اسرائیل بازداشت شده‌اند و نیروهای امنیتی ترکیه در تلاش برای دستگیری ده‌ها مظنون دیگر، به عملیات در شهرهای مختلف این کشور اقدام کرده‌اند.

بازداشت و استرداد برخی چهره‌های شناخته‌شده ایرانی مقیم ترکیه در رسانه‌های اجتماعی و انتشار خبر استرداد افراد به ایران که جمهوری اسلامی اتهام آن‌ها را اختلاس و جرائم مالی اعلام کرده است، این احتمال را تقویت کرده که این اقدامات در چهارچوب توافق و تبادل اطلاعاتی-‌امنیتی صورت‌ گرفته است.

ناصر ابوشریف، از اعضای گروه شبه‌نظامی جنبش جهاد اسلامی فلسطین، هشتم آذرماه سال جاری با شرح دستاوردهای اطلاعاتی حمله حماس به اسرائیل مدعی شد: «در این عملیات ۵۰ پایگاه اسرائیل به تسخیر درآمد و نیروهای حماس موفق شدند سرورهای اطلاعاتی اسرائیل را به داخل غزه بیاورند که در این سرورها نام بسیاری از جاسوسان اسرائیلی در داخل و خارج از ایران وجود داشت.»

در کنار ادعای دسترسی به سرورهای به‌دست‌آمده از حمله هفت اکتبر به خاک اسرائیل، برخی رسانه‌های نزدیک به نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی در ماه‌های اخیر مدعی شده بودند با همکاری دولت آلبانی، سرورها و هاردها (ابزارهایی برای ذخیره‌سازی اطلاعات در کامپیوتر) که در حمله پلیس به کمپ مجاهدین خلق ضبط شده بودند، به ایران تحویل داده شده‌اند.

سپهر خلجی، رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت ابراهیم رئیسی، تیرماه سال جاری اعلام کرده بود: «بازیابی اطلاعات، شناسایی رابطان و هسته‌های تخریب در حال انجام است.»

برخورد با آنچه جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر شبکه نفوذ نامیده، از مسائلی است که می‌توان در اطلاعیه اخیر دستگاه امنیتی حکومت ایران به آن توجه کرد.

وزارت اطلاعات در بخش پایانی این بیانیه خواستار آن شده است که اگر افرادی با این شبکه همکاری داشته‌اند «به شکل پیش‌دستانه» خود را به نهادهای امنیتی معرفی کنند تا با مساعدت دستگاه قضایی مواجه شوند.

این موضوع همزمان با افزایش ارسال پیامک وزارت اطلاعات به شهروندان ایرانی به‌منظور دعوت برای همکاری باعث شد کاربران رسانه‌های اجتماعی طی هفته‌های اخیر به آن اشاره کنند.

حملات اخیر اسرائیل به سوریه و کشته‌شدن تعدادی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران سبب شده است برخی چهره‌های سیاسی جمهوری اسلامی تایید کنند که این حملات بدون در اختیار داشتن اطلاعات محل سکونت و تردد این فرماندهان ممکن نبوده است و خواستار شناسایی شبکه نفوذ مرتبط با این اقدامات در داخل کشور و کشورهای منطقه شوند.

مرتضی محمودوند، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، ۶ بهمن‌ماه دررابطه‌با نقش دشمن در کشته‌شدن فرماندهان سپاه قدس گفت: «عوامل نفوذی در شهادت پنج نیروی سپاه قدس در سوریه نقش داشتند و پای جریان نفوذ و کار اطلاعاتی در میان بوده است.»

جمهوری اسلامی در روزهای اخیر چهار شهروند ایرانی به نام‌های محمد فرامرزی، محسن مظلوم، وفا آذربار و پژمان فاتحی را هم به اتهام «جاسوسی» برای اسرائیل اعدام کرد.

مرکز رسانه قوه قضاییه جمهوری اسلامی نیز آذرماه ۱۴۰۱ خبر اعدام چهار شهروند این کشور را به اتهام همکاری با اسرائیل منتشر کرد.

طبق این خبر، حسین اردوخانزاده، شاهین ایمانی محمودآباد، میلاد اشرفی آتباتان و منوچهر شهبندی بجندی که از خردادماه ۱۴۰۱ در بازداشت بودند، با اتهام «همکاری اطلاعاتی» با اسرائیل و «آدم‌ربایی» اعدام شدند.