مطالعه جدیدی نشان می‌دهد تجویز هورمون پروژسترون برای زنانی که قبلاً تجربه‌ سقط جنین داشته‌اند، ممکن است در جلوگیری از سقط جنین مجدد مؤثر باشد.

 پژوهشگران دانشگاه برمینگام و مرکز ملی تحقیقات سقط جنین تامی، در پژوهشی به بررسی تأثیر یک دوره درمان با پروژسترون، بر جلوگیری از سقط جنین پرداختند.

آنان اعلام کرده‌اند در صورتی که زنان در طول ۱۶ هفته اول دوره بارداری خونریزی داشته باشند، شاید یک دوره درمان با پروژسترون به صورت شیاف مهبلی مفید باشد.

این گروه پژوهشی دو مطالعه در این مورد انجام دادند.

در اولین مطالعه، که در نشریه آمریکایی زنان و زایمان منتشر شد، پژوهشگران ۸۳۸ زن را در ۴۵ بیمارستان بریتانیا و هلند تحت نظر گرفتند که همگی تجربه چندین بار سقط جنین - به دلایل نامعلوم، داشته‌اند.

آنان متوجه شدند در صورت استفاده از پروژسترون احتمال زنده به دنیا آمدن جنین ۳ درصد بیشتر می‌شود، اما «عدم قطعیت آماری چشمگیری» نیز در این مورد وجود داشت.

در مطالعه‌ دوم، که در بی‌جِی‌اوجی: نشریه بین‌المللی زنان و زایمان، منتشر شد، پژوهشگران ۴۱۵۳ زن را در ۴۸ بیمارستان در بریتانیا بررسی کردند که همگی تجربه خونریزی در ماه‌های اول بارداری داشتند.

نتایج این مطالعه نشان داد احتمال زایمان موفق در زنانی که قبلاً تجربه دست‌کم یک بار سقط جنین داشته‌اند و این بار پروژسترون مصرف کرده‌اند، درمقایسه با زنانی که داروی بی‌اثری به جای پروژسترون مصرف کرده‌اند، بیشتر بوده است.

بر اساس یافته‌های این گروه پژوهشی، همچنین نرخ زنده به دنیا آمدن نوزادان در زنانی که قبلاً دست کم سه بار سقط جنین داشته‌اند - و این بار پروژسترون مصرف کرده‌اند، ۱۵ درصد افزایش یافته است.

با توجه به ارزیابی‌های این پژوهش، یک دوره درمان با پروژسترون در هر بارداری به طور متوسط ۲۰۴ پوند هزینه بر می‌دارد.

دکتر پَت اوبرین، مشاور و نایب رئیس دانشکده سلطنتی زنان و زایمان، گفت که این دانشکده «از یافته‌های کارهای پژوهشی خوب و دقیق استقبال می‌کند.»

دکتر اوبرین گفت: «سقط جنین می‌تواند برای زنان، شرکای زندگی و خانواده‌هایشان فقدان ویرانگری باشد.»

او افزود: «با این روش درمانی احتمال موفقیت در زایمان افزایش می‌یابد و ضمناً از لحاظ هزینه نیز برای اداره ملی خدمات سلامت روشی بهینه است. به همین دلیل امیدواریم مؤسسه ملی سلامت و مراقبت بهینه، نتایج این پژوهش مهم را در نوبت بعد که راهنمایشان را روزآمد می‌کنند، در نظر بگیرند.»

دکتر آدام دِوال، همکار ارشد در آزمایش‌های بالینی در دانشگاه برمینگام و مدیر مرکز ملی تحقیقات سقط جنین تامی، بر این نکته تأکید کرد که سقط جنین (که در یک چهارم از بارداری‌ها رخ می‌دهد) «اثر بالینی و روان‌شناختی عمده‌ای بر زنان و خانواده‌هایشان می‌گذارد.»

دکتر دِوال گفت: «خیلی وقت است که نقش درمان تکمیلی با پروژسترون، در سه ماهه اول بارداری و موارد بالا بودن احتمال سقط جنین، برای پژوهشگران مشخص نیست. بیش از ۶۰ سال است که در پژوهش‌های پزشکی بر سر آن اختلاف نظر وجود دارد.» 

او در ادامه گفت: «ما معتقدیم دو عامل خطرآفرین خونریزی در ماه‌های اول بارداری و داشتن سابقه یک بار سقط جنین یا بیشتر، باعث می‌شود بارداری خطرناک‌تری پیش روی زنان باشد و مصرف پروژسترون برای چنین زنانی مفید است. سئوال اینجاست که این موضوع عملاً چه اثرات بالینی‌ای دارد؟»

آری کوماراسامی، استاد زنان و زایمان دانشگاه برمینگام و مدیر مرکز ملی تحقیقات سقط جنین تامی، گفت، این گروه پژوهشی تخمین می‌زنند «با اعمال این روش درمانی تعداد زایمان‌های موفق سالانه ۸۴۵۰ مورد بیشتر شود.»

استاد کوماراسامی گفت: «پیشنهاد می‌کنیم برای زنانی که در ماه‌های اول بارداری خونریزی دارند و سابقه یک بار سقط جنین یا بیشتر نیز دارند، یک دوره درمان با پروژسترون ۴۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز تجویز شود. این دوره از شروع خونریزی مهبلی آغاز می‌شود و تا ۱۶ هفته تمام، در طول دوره بارداری ادامه می‌یابد.»

سخنگوی مؤسسه ملی سلامت و مراقبت بهینه توضیح داد اگه ین مؤسسه هم‌اکنون راهنمای خود را «در رابطه با تشخیص و مدیریت اولیه بارداری خارج رحمی و سقط جنین» روزآوری می‌کند «و شواهد جدید پروژسترون‌درمانی را برای مواردی که احتمال سقط جنین وجود دارد، در نظر خواهد گرفت.»

این مؤسسه افزود: «این توصیه‌های جدید را در موعد مقرر به شور خواهیم گذاشت.»