مسئولان اتحادیه اروپا می‌گویند مطمئن هستند که ابعاد توافق با بریتانیا آنقدر باریک خواهد بود که پارلمان‌ها حق رای دریافت نخواهند کرد. این مسئولان گفته‌اند، با این وجود احتمال دارد که این رای به پارلمان‌ها داده شود. 

تحت قوانین اتحادیه اروپا دو نوع توافق تجاری وجود دارد: معاملات «فقط اتحادیه اروپا» و معامله‌های «ترکیبی».نوع اول فقط مناطق تحت مسئولیت این اتحادیه را پوشش می‌دهد و معامله ترکیبی می‌تواند به خارج از کشورهای عضو هم برسد.

معامله‌هایی که فقط شامل اتحادیه اروپا می‌شود، با رای جمعی اعضا، یعنی دولت‌های عضو، کمیسیون و پارلمان اروپا تایید می‌شوند. 

اما معامله‌‌های موسوم به ترکیبی باید مطابق قانون اساسی کشورهای عضو، فقط به تایید آن کشور برسد. این نوع معامله، در تمامی موارد باید در پارلمان ملی کشور تایید شود، اما در برخی کشورها مانند بلژیک، پارلمان‌های استانی نیز در تصمیم‌گیری نقش دارند. 

تایید معامله‌های ترکیبی از نظر سیاسی دشوار‌تر است چرا که منافع متضاد در میان کشورهای عضو می‌تواند مانع تایید شود. به عنوان مثال، منطقه والونیا در بلژیک، در سال ۲۰۱۶ مانع توافقی با کانادا بر سر لغو تعرفه‌های کشاورزی شد. 

اجرای توافق‌های ترکیبی زمان بیشتری‌ نیز طول می‌کشد؛ و به توافق با بریتانیا ۱۱ ماه فرصت استقرار داده شده است. 

یک مقام ارشد اتحادیه اروپا گفت: «مطمئن‌ایم که پیشنهاد امروزمان، ما را به توافقی می‌رساند که در نهایت می‌تواند به عنوان یک توافق فقط اتحادیه اروپا، به نتیجه برسد. البته باید در آخر روند کار تصمیم بگیریم و این که بخواهیم تصویب پارلمان‌های ملی را بگیریم یا نه. گاهی آنقدر که مسئله سیاسی است، جنبه حقوقی ندارد.» 

او گفت:‌ «آنچه ما می‌گوییم یک روند انجمنی است. ما فکر می‌کنیم این مسئله می‌تواند در سطح "فقط اتحادیه اروپا" مورد تصویب قرار گیرد و مبنای حقوقی آن نیز ماده ۲۱۷ است.»

ماده ۲۱۷ پیمان لیسبون چنین است: «اتحادیه اروپا می‌تواند با یک یا چند کشور سوم یا سازمان‌های بین‌المللی، توافقنامه‌هایی را برای تاسیس انجمنی با حقوق و تعهدات متقابل، اقدامات مشترک و رویه خاص، تدوین کند.»