پژوهش‌های جدید نشان میدهد که نئاندرتالها واقعا منقرض نشده‌اند، بلکه احتمالا با گونه انسان خردمند درآمیخته‌اند. طبق این مطالعات، دی‌ان‌ای انسان خردمند ممکن است از ۲.۵ تا ۳.۷ درصد ژنوم نئاندرتال تشکیل شده باشد.
فرناندو ویلانیا، متخصص ژنتیک جمعیت در دانشگاه کلرادو بولدر، به لایو ساینس گفت: «این مطالعه نشان میدهد که نئاندرتالها بیش از آنچه تصور می‌کنیم با اجدادمان در ارتباط بوده‌اند و آن‌طور که ما تصور می‌کنیم جدا از انسان خردمند نبوده‌اند. هر دو گونه نئاندرتال و انسان خردمند تاریخ طولانی تبادل و درآمیختگی انسانی را نشان می‌‌دهند.»
نئاندرتالها نزدیک‌ترین خویشاوند منقرض‌شده انسان خردمند بودند که حدود ۵۰۰ هزار سال قبل به دودمان امروزی ما تغییر شکل دادند. دانشمندان بیش از یک دهه پیش فاش کردند که نئاندرتالها با اجداد انسان خردمند، که به خارج از آفریقا مهاجرت کردند، درآمیختند. امروزه در ژنوم گروه‌های انسان خردمند، که در خارج از آفریقا به سر می‌برد، حدود یک تا دو درصد دی‌ان‌ای نئاندرتال وجود دارد.
با این همه، محققان درمورد چگونگی ورود دی‌ان‌ای انسان خردمند به ژنوم نئاندرتالها اطلاعات کمی در دست دارند. دلیل این موضوع این است که در حال حاضر تنها سه نمونه با کیفیت بالا از یک ژنوم کامل نئاندرتال باقی مانده که از نمونه‌های کشف‌شده در غار «وینجیرا» در کرواسی به دست آمده است و به ۵۰ هزار تا ۶۵ هزار سال پیش بازمی‌گردد. نمونه‌های دیگر هم از دو غار «چاگیرسکایا» و «دنیسوا» در روسیه به دست آمده‌اند که به ترتیب به۸۰ هزار سال تا ۵۰ هزار سال قبل برمی‌گردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دانشمندان از زمان تکمیل پروژه ژنوم انسان در سال ۲۰۰۳، توالی ژنوم صدها هزار انسان خردمند را مشخص کردند. جاشوا آکی، نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص ژنتیک جمعیت از دانشگاه پرینستون، می‌گوید: «درمورد چگونگی تاثیر جفت‌گیری نئاندرتالها و انسان خردمند بر دی‌ان‌ای و تاریخ تکامل، تحقیقات قابل توجهی انجام شده است. با این حال، درمورد اینکه این درآمیختگی و برخورد، چگونه بر ژنوم نئاندرتال ها تاثیر گذاشته است، اطلاعات کمی در دست است.»
در این مطالعه جدید، دانشمندان بر این واقعیت صحه گذاشتند که گونه انسان خردمند و نئاندرتالها معمولا دو نسخه از هر دو ژن را دارند، که یکی از پدر و دیگری از مادر به ارث می‌رسد. از آنجایی که این دو گروه تفاوت بیشتری داشتند، این درآمیختگی باعث تولید فرزندانی شد که شانس بیشتری داشتند تا دو نسخه متفاوت از هر ژن را داشته باشند، وضعیتی که به «هتروزیگوسیتی» (heterozygosity) شناخته می‌شود.
محققان ژنوم سه نئاندرتال را با ژنوم دو هزار انسان امروزی مقایسه کردند. آنها کشف کردند که احتمالا ژنوم نئاندرتال ۲.۵ تا ۳.۷ درصد دی‌ان‌ای انسان امروزی را دارد. این نتیجه به این معناست که در جمعیت نئاندرتال یک والد از هر۳۰ والد انسان مدرن بوده است.
یک مطالعه جدید نشان میدهد که دی‌ان‌ای انسان امروزی طی دو دوره متمایز آمیختگی، حدود ۲۰۰ هزار تا ۲۵۰ هزار سال پیش و همچنین ۱۰۰ هزار تا ۱۲۰ هزار سال قبل وارد ژنوم نئاندرتال شده است. این مطالعه نشان میدهد که بیشتر دی‌ان‌ای نئاندرتالها در ژنوم انسان خردمند، از یک دوره وسیع آمیختگی حدود ۴۷ هزار سال پیش به دست آمده است و حدود ۶ هزار و ۸۰۰ سال طول کشیده است. محققان همچنان درمورد ریشه‌های مشترک ژنی در نئاندرتالها و انسان خردمند به بررسی و تحقیق مشغول‌اند و امیدوارند با تحقیقات بیشتر به نتایج جدیدی دست یابند و اثرات بیولوژیکی دی‌ان‌ای انسان خردمند بر نئاندرتالها را بررسی کنند.
