قرار نبود جو بایدن، رئيس‌جمهوری آمریکا، روز دوشنبه در افتتاحیه مجمع دموکرات‌ها در شیکاگو سخنرانی کند. اندرو استایلز در واشینگتن فری بیکن می‌نویسد او باید استراحت می‌کرد تا برای مراسم اصلی در روز پنجشنبه آماده شود. قرار بود دیگران از او تمجید کنند، نه اینکه از او بابت کناره‌گیری‌اش تشکر کنند. قرار بود جمعیت برای انتخاب مجددش هورا بکشند، نه اینکه با هر اشاره‌ای به کناره‌گیری‌اش (که کاملا ناخواسته بود) با تمام وجود فریاد بزنند.

استایلز اضافه می‌کند اما مرد سالخورده آن‌جا روی صحنه ایستاد و به شعارهای کرکننده «ما جو را دوست داریم» گوش داد و به دریای پلاکاردها نگاه کرد تا آخرین کار را انجام دهد: سپردن مشعل.

بایدن تا ساعت ۱۱:۳۰ شب نیامد که دیرتر از زمان خوابش و به‌میزان قابل‌ملاحظه‌ای دیرتر از برنامه‌ بود، حرکتی که برخی حامیان بایدن را آزرد و گله کردند چقدر «وحشتناک» است که دموکرات‌ها «او را از زمان پربیننده حذف کردند».

نویسنده مقاله در ادامه می‌نویسد وقتی بایدن فهرست دستاوردهایش را برمی‌شمرد و کلمات نوشته‌شده را اشتباه می‌خواند، جمعیت مودبانه تشویق می‌کردند‌ــ غیر از وقتی که به کاهش عبور غیرقانونی از مرز در دولتش مباهات می‌کرد. حضار پیش‌تر بیشتر انرژی‌شان را صرف سخنرانان دموکرات جوان‌تر و مرتبط‌تر کرده بودند که آن‌ها نیز مشتاق بودند از بایدن بابت کناره‌‌گیری‌ (برخلاف میلش) تشکر کنند.

کامالا هریس در حضوری کوتاه در یونایتد سنتر گفت: «می‌خواهم با تجلیل از رئیس‌جمهوری فوق‌العاده‌مان، جو بایدن، شروع کنیم. از شما بابت رهبری تاریخی‌تان متشکریم... ما تا ابد قدردان شماییم.»

استایلز می‌نویسد هریس تجسم آینده تاریخی و پرنشاطی است که دموکرات‌ها برای جشن گرفتنش گرد هم آمده‌اند. برخلاف بایدن که تجسم محدودیت‌های بدن انسان است.

بیرون محدوده‌های امنیتی، هواداران الکساندریا اوکاسیو کورتز، جوان‌ترین نماینده کنگره آمریکا، تجمع کردند و پلاکاردهایی علیه «کامالای قاتل» و «جو نسل‌کش» در دست داشتند.

به نوشته استایلز، هیلاری کلینتون، نامزد ناکام دو دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، با سخنرانی متمرکز بر این واقعیت که نامزد دموکرات‌ها هریس است، نه بایدن، حضار را به وجد آورد. او با خنده گفت: «آینده این‌جاست!» و حتی به خودش تبریک گفت که بانی تحقق این امر بوده است. او در صحبت از بایدن از زمان گذشته استفاده می‌کرد، گویی مرثیه می‌خواند.

استایلز در پایان می‌نویسد سرانجام بایدن آمد تا برای خودش مرثیه‌خوانی کند و تایید کرد که برای ادامه کار در سمت رئیس‌جمهوری «بیش از اندازه پیر» است. او گفت: «این بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌ام بود که به‌عنوان رئیس‌جمهوری‌تان خدمت کنم. من عاشق این شغلم، اما کشورم را بیشتر دوست دارم.»  وقتی سخنرانی بایدن تمام شد، هریس روی صحنه به او پیوست و این بار، برخلاف آخرین حضورشان کنار هم، بایدن خم شد، او را در آغوش کشید و موهایش را مدتی طولانی بویید.