گزارشی از دولت ایالات متحده به این نتیجه رسیده که فلوراید موجود در آب آشامیدنی در سطحی دو برابر حد توصیه‌شده، با کاهش ضریب هوشی (آی‌کیو) در کودکان مرتبط است.

این گزارش بر مبنای تجزیه و تحلیل تحقیقات قبلی تهیه شده و اولین بار است که یک سازمان فدرال، با «اطمینان متوسط» از این ارتباط خبر می‌دهد.

برنامه ملی سم‌شناسی، بخشی از وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، این گزارش را که خلاصه‌ای از بررسی‌های مطالعاتی در کانادا، چین، هند، ایران، پاکستان و مکزیک است، روز چهارشنبه منتشر کرد. نتایج این مطالعات نشان داده است که نوشیدن مداوم آب حاوی بیش از ۱.۵ میلی‌گرم فلوراید در هر لیتر، با کاهش بهره‌هوشی در کودکان ارتباط دارد.

فلوراید دندان‌ها را تقویت و به کاهش پوسیدگی‌ آن کمک می‌کند، زیرا مواد معدنی از دست‌رفته دندان‌ها طی مرور زمان را جایگزین می‌کند. افزودن اندکی فلوراید به آب آشامیدنی مدت‌ها است که به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بهداشت عمومی در قرن گذشته شناخته می‌شود.

اشلی مالین، محقق دانشگاه فلوریدا، که در مورد تاثیر سطح بالاتر از حد فلوراید بر زنان باردار و نوزادانشان مطالعه کرده، این گزارش را در نوع خود جامع‌ترین و دقیق‌ترین توصیف می‌کند و معتقد است درک‌‌ این خطر اهمیت بسیاری دارد.

به گزارش آسوشیتد‌پرش، در این مطالعه مشخص نشده چه مقدار از ضریب هوشی ممکن است در اثر مواجهه با سطوح مختلف فلوراید از دست برود. با این حال، برخی مطالعات بررسی‌شده در این گزارش حاکی از آن است که آی‌کیو کودکانی که در معرض سطوح بالاتر فلوراید بوده‌اند، دو تا پنج امتیاز کمتر بوده است.

سازمان بهداشت جهانی، حد ایمن فلوراید در آب آشامیدنی را ۱.۵ میلی‌گرم تعیین کرده است. 

یافته‌های این گزارش این سوال را مطرح می‌کند که چطور می‌توان از افراد در برابر مواجهه با فلوراید محافظت کرد و چه راهی منطقی‌تر است. البته این گزارش ۳۲۴ صفحه‌ای در مورد خطرات قرار گرفتن در معرض سطوح پایین فلوراید اظهارنظر نمی‌کند و اعلام کرده است در مورد آن به پژوهش‌های بیشتری نیاز است. این پرسش که سطوح بالای فلوراید برای بزرگسالان چه خطراتی ایجاد می‌کند، هم بی‌پاسخ مانده است. 

فلوراید ماده معدنی است که به طور طبیعی در آب و خاک وجود دارد. حدود ۸۰ سال پیش، دانشمندان کشف کردند افرادی که منابع آب آن‌ها به‌طور طبیعی فلوراید بیشتری داشت، پوسیدگی‌ دندان‌هایشان کمتر بود. پس از آن ایالات متحده به منظور کاهش نرخ پوسیدگی دندان، از سال ۱۹۴۵ اضافه‌ کردن فلوراید به آب لوله‌کشی شهری را آغاز کرد و این روند در کشورهای دیگری هم آغاز شد. 

در سال ۲۰۱۵، به‌منظور پیشگیری از فلوروزیس دندانی که در آمریکا در حال افزایش بود، توصیه‌ شد سطح فلوراید در آب آشامیدنی کاهش یابد. پس از آن سازمان حفاظت از محیط زیست این کشور هم برای پیشگیری از فلوروزیس اسکلتی که اختلالی بالقوه ناتوان‌کننده است، حد مجاز فلوراید در یک لیتر آب را چهار میلی‌گرم اعلام کرد، اما روز‌به‌روز، مطالعات بیشتری به مشکلی متفاوت، یعنی رابطه احتمالی بین سطح بالای فلوراید و رشد مغزی، اشاره کردند.

محققان درباره تاثیر فلوراید روی جنین‌ و نوزادانی که ممکن است همراه با شیر خشک آب حاوی فلوراید مصرف کنند، ابراز نگرانی کرده‌اند و مطالعات روی حیوانات هم نشان داده است که فلوراید می‌تواند بر عملکرد سلول‌های عصبی در نواحی مغزی مسئول یادگیری، حافظه، عملکرد اجرایی و رفتار اثر بگذارد.

پس از اینکه تحقیقات بیشتر سوالات جدیدی را مطرح کرد، برنامه ملی سم‌شناسی آمریکا مطالعات لازم به منظور بررسی اقدام‌های جدید برای محدود کردن مصرف فلوراید را کلید زد.

مالین توصیه می‌کند که زنان باردار مصرف فلوراید را چه از طریق نوشیدن آب و چه چای، کاهش دهند و بر لزوم درج برچسب‌ میزان فلوراید روی نوشیدنی‌ها نیز تاکید می‌کند.