هم‌زمان با افزایش چشمگیر سهم نیروهای نظامی جمهوری اسلامی از درآمد فروش نفت در بودجه ۱۴۰۴، بلومبرگ در گزارشی به جزئیات فعالیت‌های شرکت نفتی اوشن لیند (Ocean Leonid) در بریتانیا، متعلق به حسین شمخانی، فرزند مشاور سیاسی رهبر جمهوری اسلامی، پرداخت.

بر اساس این گزارش، شرکتی بین‌المللی اوشن لیند که سال ۲۰۱۸ در لندن، پایتخت انگلستان، تاسیس شد و ده‌ها کارمند دارند، به‌عنوان یکی از بازوهای اصلی جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران برای دور زدن تحریم‌های ایالات متحده و اروپا از طریق فروش غیرقانونی و پنهانی نفت و محصولات پتروشیمی ایران است.

بلومبرگ می‌نویسد دارایی‌های این شرکت نیز به لطف شرط‌بندی‌های به‌موقع مالکان آن روی نفت، زغال‌سنگ و بیت‌کوین در سال‌های اخیر با رشد چشمگیری مواجه شد و به‌طور مثال بازدهی سرمایه اوشن لیند در سال ۲۰۲۲ به بیش از ۳۰ درصد رسید.

علاوه بر آنکه شماری از کارکنان این شرکت در گفت‌وگو با بلومبرگ، ارتباط مستقیم اوشن لیند با فرزند علی شمخانی را تایید کرده‌اند، تحقیقات این رسانه آمریکایی نشان می‌دهد که مهدیار زارع مجتهدی، شهروند ایرانی با پاسپورت کشور دومنیکن، از مدیران ارشد اوشن لیند محسوب می‌شود. مهدیار زارع مجتهدی، با نام مستعار لیام، پیش از این و در زمان حضور علی شمخانی در راس وزارت دفاع جمهوری اسلامی، مدیرکل یک شرکت پتروشیمی دولتی متعلق به وزارت دفاع بود.

در ماه سپتامبر، ۱۲ منبع مطلع به بن بارتنشتاین، جک ویتلز و آرچی هانتر، خبرنگاران بلومبرگ، گفتند که گروه اقتصادی «میلاووس» (Milavous) با مدیریت حسین شمخانی که تاجران خارجی او را با نام «هکتور» می‌شناسند، از دو سال قبل طبقه سی‌وهشتم یک برج مجلل را در دبی، پایتخت اقتصادی امارات متحده عربی، اجاره کرده و تنها پس از گذشته چند ماه در بازارهای جهانی انرژی نفوذ بسیار پیدا کرده است.

حالا در گزارش جدید این رسانه آمریکایی آمده است که بررسی سوابق شرکت اوشن لیند نشان می‌دهد این شرکت در همان برج متعلق به میلاووس در دبی یک دفتر تجاری دارد. در لندن نیز ایران پردومو، معامله‌گر سابق گروه نوبل، و لئوناردو مارونی، مدیر سابق ال‌جی‌ال، از دیگر مدیران ارشد اوشن لیند، محسوب می‌شوند که البته از هراس تحریم‌های اروپا و آمریکا، سمتشان را رئیس مشترک یک موسسه خیریه اعلام کرده‌اند.

به گفته افراد مطلع به بلومبرگ، بسیاری از کارمندان اوشن لیند تا مدت‌ها پس از آغاز فعالیت در این شرکت از هویت مالکان واقعی آن بی‌خبر بودند و پس از مشاهده حجم بالا و غیرطبیعی معاملات به اصل ماجرا پی بردند.

در همین راستا بلومبرگ روز ۱۶ سپتامبر در گزارشی نوشت: «مرکز ثبت شرکت‌های بریتانیا در تاریخ سوم سپتامبر اعلام کرد که شرکت نست وایز تریدینگ (Nest Wise Trading Ltd) مستقر در لندن، در صورت انجام ندادن اقدام‌های لازم ظرف چند ماه منحل می‌شود.» به گفته منابع آگاه، تصمیم به تعطیلی این شرکت به‌ دلیل ارائه ندادن اطلاعات کافی درباره صاحبان آن است که مقام‌ها را به این نتیجه رسانده که مالک نهایی آن حسین شمخانی است.

سلسله گزارش‌هایی که نشان می‌دهد حسین شمخانی با همکاری پدر و برادرش، برای فروش نفت خام ایران و البته بخشی از نفت دولت روسیه‌ــ که این کشور نیز تحت تحریم‌های غرب قرار دارد‌ــ ده‌ها شرکت در کشورهای مختلف جهان تاسیس کرده است تا در صورت شناسایی و لو رفتن هر شرکت، حلقه گسترده مبادله و قاچاق محصولات متوقف نشود.

بلومبرگ از حسین شمخانی به عنوان «یکی از بازیگران اصلی بازارهای بین‌المللی نفت و انرژی جهان» نام برده و نوشته است که اعضای خانواده علی شمخانی نفت خام ایران و روسیه را از طریق امارات متحده عربی و شرکت‌های صوری به کشورهای دیگر منتقل می‌کنند.

پیش از این علی شمخانی، دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی ایران و مشاور سیاسی فعلی علی خامنه‌ای، نیز تایید کرده بود که دو فرزند او حسین و حسن در حوزه تجارت انرژی فعال‌اند و یک شرکت کشتی‌رانی بزرگ و بین‌المللی نیز متعلق به آن‌ها است. درباره «اختلاس مالی گسترده علی شمخانی، فرزندان و برادرزاده‌هایش» هم اخبار متعددی در رسانه‌های ایران منتشر شده است.

در بخشی از گزارش تحقیقی ماه گذشته بلومبرگ آمده است: «شرکت میلاووس با مدیریت حسین شمخانی در دبی، از طریق فروش کالاهایی از مبدا ایران، روسیه و جاهای دیگر میلیاردها دلار به دست آورده است. در دبی و محافل تجاری سراسر جهان افراد کمی از هویت واقعی حسین شمخانی باخبرند و او را با نام هکتور می‌شناسند. حتی تنها تعداد کمی از تاجران می‌توانند مقیاس گسترده شبکه بین‌المللی حسین شمخانی را کاملا درک می‌کنند. به گفته افرادی که مستقیما از عملیات تجاری این شرکت مطلع‌اند، امپراتوری شمخانی مقدار قابل‌توجهی از صادرات جهانی نفت خام ایران و روسیه را در انحصار دارد. همچنین شرکت‌های موجود در شبکه این خانواده نفت و محصولات پتروشیمی کشورهای غیرتحریمی را نیز می‌فروشند و گاهی اوقات نفت خام کشورها را مخلوط می‌کنند تا خریداران این بشکه‌ها نتوانند کشور مبدا را شناسایی کنند.»