همزمان با برگزاری چندین تجمع اعتراضی از سوی بازنشستگان و پرستاران در شهرهای مختلف ایران، صدها معلم بازنشسته نیز روز چهارشنبه ۳۰ آبان مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی و ساختمان سازمان برنامه و بودجه در تهران تجمع کرده و خواستار پرداخت هرچه زودتر مطالبات معیشتی خود شدند.

ایلنا و چند فعال صنفی فرهنیگان، تعداد افراد حاضر در تجمع اعتراضی معلمان را بیش از هزار نفر اعلام کردند. تجمعی که اصلی‌ترین دلیل برگزاری آن، اجرا نشدن دستورالعمل متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان در سال ۱۴۰۰ مبنی بر اعمال ۹۰ درصد از فوق‌العاده رتبه‌بندی در حقوق بازنشستگی اعلام شده است.

بر اساس ویدیوهای منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی و کانال‌های تلگرامی صنفی، فرهنگیان بازنشسته ضمن در دست داشتن پلاکاردهای مختلف، با نشان دادن اسکناس‌های ۱۰ هزار تومانی شعارهایی از قبیل «فقط یه ۱۰ ‌هزاری، حاصل رتبه‌بندی» و یا «رتبه‌بندی حق ماست، حاصل دست‌رنج ماست» را فریاد زدند.

«معلم داد بزن، حقت رو فریاد بزن» و «۳ سال سرگردانی، لعنت به این تبانی» نیز از دیگر شعارهای سر داده شده در این تجمع پرتعداد بود.

دولت‌های ابراهیم رئیسی و مسعود پزشکیان تاکنون به بهانه کسری بودجه، نسبت به عملی کردن وعده‌های انتخاباتی خود درباره اجرایی قانون همسان‌سازی حقوق‌ها خودداری کرده‌اند. اما معترضان می‌گویند صرف هزینه‌های هنگفت برای گروه‌های شبه‌نظامی یا تخصیص بودجه‌های چشم‌گیر برای نهادهای سرکوبگر داخلی و موسسات مذهبی، نشان می‌دهد که ادعای جمهوری اسلامی درباره عدم توان پرداخت مطالبات کارگران، کادر درمان یا بازنشستگان واقعیت ندارد.

 پیش از این در روزهای ۲۶، ۲۱، ۲۰ و اول آبان امسال هم هزاران نفر از بازنشستگان فرهنگی در اعتراض به عدم رسیدگی دولت نسبت به پرداخت مطالبات معیشتی آنان، مقابل ساختمان‌های نهاد ریاست جمهوری، تامین اجتماعی و وزارت آموزش و پرورش در تهران تجمع کرده بودند، اما با عدم اجرا شدن وعده‌های مختلف مسئولان، تورم افسارگسیخته و گرانی‌های اخیر موجب شده است تا وضعیت زندگی و معیشتی بازنشستگان ایران دائما وخیم‌تر شود.

امروز همچنین جمعی از بازنشستگان کشوری در استان کرمانشاه مقابل ساختمان اداره صندوق بازنشستگی در این استان تجمع کرده و اعلام کردند: «حقوق بازنشستگان باید به اندازه هزینه‌های زندگی افزایش یابد. از همسان‌سازی نصفه و نیمه که چیزی عاید ما نشد. سطح حقوق‌ها همچنان پایین است و بازنشستگان دچار بحران معیشت شده‌اند. حقوق بازنشسته‌ها تنها برای گذران یک هفته از ماه کفایت می‌کند.»

اما از سوی دیگرخبرگزاری کار ایران خبر داد که روز چهارشنبه ۳۰ آبان جمعی از پرستاران در استان خوزستان با تجمع مقابل ساختمان استانداری خواستار رسیدگی به مطالبات قانونی خود شدند. این پرستاران اصلی‌ترین خواسته‌های خود را برقراری فوق‌العاده خاص با ضریب ۳ و گنجاندن آن در حکم، اجرای دقیق تعرفه‌گذاری عادلانه، اجرای قانون مشاغل سخت و زیان‌آور، ممنوعیت اضافه‌کار اجباری و برقراری امنیت شغلی عنوان کردند. آن‌ها می‌گویند بهبود وضعیت پرستاران نیازمند اصلاحات ساختاری از سوی دولت است.

وضعیت معیشتی و شغلی کارگران هم مانند بازنشستگان یا کادر درمان، در حالت بحرانی قرار دارد. به‌عنوان نمونه روز گذشته یکی از کارگران کارخانه ذوب‌آهن اصفهان، در اعتراض به بی‌پولی و اخراج از کار در حضور مدیرعامل این کارخانه خودسوزی کرد. به گزارش رسانه‌های ایران، اگرچه سایر کارگران تلاش کردند تا آتش را مهار کنند، اما بنزین در لحظه‌ای کوتاه شعله‌ور و باعث سوختگی ۵۰ درصدی اصغر موسوی، این کارگر جوان و معترض شده است.

او کارگر یکی از شرکت‌های پیمانکاری ذوب‌آهن اصفهان بود و در ادامه سیاست تعدیل نیروی این کارخانه بیکار شد. کارگران ذوب‌آهن در ۲ سال گذشته بارها در اعتراض به پایین بودن میزان حقوق، شرایط سخت کاری و اخراج‌های پیاپی و گسترده دست به تحصن و برگزاری تجمعات اعتراضی زده‌اند.

*اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به خودکشی فکر می‌کنید، لطفا با اورژانس اجتماعی در ایران با شماره تلفن ۱۲۳، در افغانستان با شماره تلفن ۱۲۰، و در آمریکا و کانادا با شماره تلفن ۹۱۱ تماس بگیرید.

در همین حال و در ادامه بی‌توجهی مدیران دولتی و وزارت کار نسبت به افزایش ایمنی شغلی کارگران، بر اثر گازگرفتگی در یک کارخانه سیم و کابل واقع در روستای خویدک در یزد، ۳ کارگر جان خود را از دست داده و ۲ کارگر دیگر مجروح شدند.

علاوه بر این، در ۲۴ ساعت گذشته نشت گاز آمونیاک منجر به مسمومیت ۳ نفر از کارگران یک کشتارگاه در مرودشت شیراز شده است.

همچنین علیرضا میرغفاری، رئیس هیئت مدیره کانون انجمن‌های صنفی کارگران پالایشگاه‌های گاز استان بوشهر می‌گوید: «متاسفانه تاکنون هیچ تماسی از سوی مدیران منطقه‌ای، استانی یا کشوری و وزارت نفت با ما برقرار نشده است و به همین دلیل مجبوریم هفته آینده به شکل دیگری اعتراضات شغلی و معیشتی خود را به گوش مسئولان برسانیم.»

همزمان حسین حبیبی، عضو هیئت‌مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران به خبرگزاری‌های داخلی گفت که اگرچه نقش قانون کار این است که تنظیم‌کننده روابط کاری باشد، «اما متاسفانه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و ادارات کار استان‌های مختلف، نه اینکه نتوانسته باشند به تکلیف خود در زمینه حمایت از کارگران عمل کرده باشند، بلکه عامدانه بی‌توجهی کرده‌اند و این نهادهای فرادستی که مجری اصلی قانون هستند، کارگران را رها کردند تا مورد بی‌مهری و ظلم و ستم سرمایه‌داران قرار بگیرند.»