لوئیس براون‌هیل، برادر بزرگ‌تر جاش براون‌هیل، هافبک تیم برنلی، یکی از حدود پنج هزار نفر در سراسر جهان است که خود را برای شرکت در آزمون فیفا به‌منظور دریافت مجوز مدیربرنامه یا «ایجنت» (agent) بازیکنان و مربیان فوتبال در فصل نقل‌وانتقالات آماده می‌کند.
براون‌هیل ۳۷ ساله یک تکنسین ارشد در نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا است که طی نزدیک به ۲۰ سال خدمت، سه دوره در افغانستان حضور داشت. او همچنین به‌عنوان استعدادیاب برای آژانس کاسیوس اسپورتس کار می‌کند؛ آژانسی که علاوه بر برادرش، مدیریت برنامههای الکس چمبرلین و مایکل اونیل را هم بر عهده دارد.
براون‌هیل می‌گوید: «احساس می‌کنم واقعا بیشتر از زمانی که به افغانستان می‌رفتم، عصبی‌ام. هدفم این بود که مدیر برنامه شوم. من همیشه برای قبولی در امتحان‌ها کمی به خودم فشار می‌آوردم، اما این بار چون مرحله بعدی در مسیر حرفه‌ای من محسوب می‌شد، واقعا باید مطمئن می‌شدم که توانایی انجام آن را دارم. درصد قبولی پایین در این آزمون اصلی‌ترین دلیل این فشار روانی است.»
اما آیا هر کسی می‌تواند یک مدیر برنامه شود؟ این روند چگونه انجام می‌شود؟ من سعی کردم با شرکت در آزمون مدیربرنامه (ایجنت) فیفا به سوالاتم در این زمینه پاسخ دهم.
ساعت ۸:۳۰ صبح یک روز سرد ماه نوامبر در شمال لندن است و ما در حال بالا رفتن از پله‌برقی به سمت سالن بزرگ استادیوم ومبلی هستیم تا پشت یکی از ۳۰۰ میز چیده‌شده به سبک کلاس‌های امتحان بنشینیم.
روی هر میز دو برگه کاغذ و یک خودکار قرار دارد. قرار است ظرف یک ساعت پر از استرس، به ۲۰ سوال چندگزینه‌ای درباره موضوع‌های مختلفی از بندهای فروش مجدد گرفته تا زمان مجاز برای نزدیک شدن مدیر برنامه‌ها به بازیکنان زیر سن قانونی را پاسخ دهیم. برای قبولی باید حداقل به ۷۵ درصد سوالات معادل ۱۵ سوال درست جواب دهید.
در حال حاضر حدود هفت هزار ایجنت (مدیربرنامه) مجاز در سراسر جهان وجود دارند و در پنجره نقل‌وانتقالات ژانویه با بسیاری از آن‌ها صحبت خواهم کرد تا بفهمم کدام بازیکنان به کجا می‌روند. سر الکس فرگوسن، سرمربی سابق منچستر یونایتد، از برخی مدیر برنامه‌ها به‌شدت ناراضی بود و آن‌ها را به دورویی متهم می‌کرد.
باشگاه‌های لیگ برتر انگلستان در سال منتهی به فوریه ۲۰۲۴ بیش از ۴۰۰ میلیون پوند برای حق‌الزحمه مدیر برنامه‌ها خرج کردند که ممکن است تصویری کلیشه‌ای از یک «سوپر ایجنت» مانند مینو رایولا فقید را به ذهن بیاورد.
با این حال توصیف واقع‌بینانه‌تر از یک مدیر برنامه، بازیکن سابق لیگ فوتبال انگلستان است که سال‌ها تجربه عملی دارد و این تجربه را به موکلانش انتقال می‌دهد.
گاهی هم برخی والدین یا نزدیکان بازیکنان به دنبال نمایندگی و مدیریت برنامههای اعضای خانواده و دوستانشان‌اند. آنچه برخی افراد در این صنعت به آن انتقاد دارند.
امیدواری‌ها
بر اساس قوانین جدید فیفا، از اکتبر ۲۰۲۳ مدیر برنامههای غیرمجاز اجازه ندارند در نقل‌وانتقالات، مذاکرات قرارداد فعالیت یا با بازیکنان ارتباط برقرار کنند.
این ممکن است همه مشکلات را برای متقاضیان این شغل حل نکند، اما اولین گام برای داشتن دانش حداقلی درباره سیستم نقل‌وانتقالات بین‌المللی، نحوه کار آن، چگونگی ثبت بازیکن در باشگاه‌ها یا چگونگی نمایندگی کردن از افراد زیر سن قانونی است.
جیمی اوکانر، مدافع سابق والسال و دونکستر که به آژانس نقل‌وانتقالاتی واسرمن پیوسته است، می‌گوید: «اگر این آزمون فعالیت شماری از ایجنت‌های ضعیف را محدود کند، خوب است و بدیهی است که هر کسی نباید بتواند وارد فوتبال شود و کار کند.»
واسرمن یکی از بزرگ‌ترین آژانس‌های دنیا است و مشتریانی مانند انزو مارشکا، سرمربی چلسی، جان استونز، مدافع منچسترسیتی، کرتیس جونز از لیورپول و هاروی بارنز از نیوکاسل را دارد. آرون ویلبرهام، مهاجم سابق بریستول سیتی و نوریچ که سال گذشته آزمون ایجنت را گذراند، نیز اکنون در گروه ورزشی مرداک، به سرپرستی کالین مرداک، مدافع پیشین پرستون و ایرلند شمالی فعالیت می‌کند.
ویلبرهام می‌گوید: «من تجربیات بدی داشتم. به یاد دارم اولین مدیر برنامه‌ام می‌گفت مهم نیست ایجنت تو کیست. اگر در زمین خوب باشی، انتقالت انجام می‌شود. اما در واقع این سخنان درست نبود. همه چیز باید خارج از زمین مسابقه مدیریت شود تا تو بتوانی بر فوتبال تمرکز کنی. اگر خوب کار کنی، نیاز داری کسی در پس‌زمینه توجه‌ها را به تو جلب کند، کارها را هماهنگ کند و علاقه‌مندی ایجاد کند. بازیکن کسی را دارد که وقتی مشکلی پیش می‌آید، با او تماس بگیرد. شاید نخواهد با پدرش که ممکن است یک بنا باشد و نداند چه کار باید کند، تماس بگیرد.»
روز آزمون
در وعده صبحانه هتل ومبلی، دیدم کیکو رودریگز، پدر جی رودریگز، مهاجم برنلی، هم عصبی است. او برای آژانس بز‌ویکس اسپورتس که در استوک مستقر است کار می‌کند و شب قبل، سخت مشغول مرور مطالب امتحانی بوده است. او اعتراف می‌کند که این فرایند را استرس‌زاتر از تماشای بازی جی در بازی انگلستان مقابل شیلی در ومبلی می‌داند.
در اتاق آزمون هم با برد آبراهامز ۵۰ ساله صحبت می‌کنم که تا این لحظه یک مدیر ارشد در صنعت ساخت‌وساز بوده است. آبراهامز که اصالتا اهل سیدنی است، در ۲۴ سال گذشته به طور متناوب در انگلستان زندگی کرده و اکنون در استیونج مستقر است. انگیزه او برای تغییر مسیر، اولیور، پسر ۱۵ ساله‌اش است که عضو آکادمی بنفیکا در لندن است. او می‌گوید: «سه سال پیش، پسرم گفت وقتی موفق شدم، نمی‌خواهم پولم را به کسی دیگر بدهم و می‌خواهم تو نماینده‌ام باشی بابا.»
صنعت مردسالار
در سالن آزمون، آشکارا به نظر می‌رسد که این صنعت غالبا مردانه است، زیرا کمتر از ۱۰ درصد شرکت‌کنندگان زن‌اند و تنها هفت درصد از مدیر برنامههای ثبت‌شده در سراسر جهان را نیز زنان تشکیل می‌دهد. آتام براون ۲۴ ساله که برای شرکت روابط عمومی آوتریچ تلنت‌گروپ کار می‌کند، اخیرا وینگر راگبی تیم ملی انگلستان، جس بریچ، را به فهرست مشتریانش اضافه کرده است. این شرکت قصد دارد وارد فوتبال زنان شود و براون که برای تیم‌های رده‌های پایه هاکی انگلستان بازی کرده بود، با آگاهی کامل وارد این عرصه شده است.
او می‌گوید: «قطعا ترسناک است که وارد اتاق آزمونی شوی که کمتر از ۱۰ درصد شرکت‌کنندگان آن زن‌اند. هم‌زمان با رشد ما، تماس‌های متعددی با آژانس‌های ورزشی مختلف داشتیم. من در این تماس‌ها تنها با مردان صحبت کرده‌ام. آن‌ها هم بلافاصله فرض می‌کنند که من با ورزشکاران این صنعت آشنایی ندارم، اما من ارزش خودم را می‌دانم و کسی نیستم که در این موقعیت‌ها مردد باشد و بنابراین نمی‌گذارم ترس به من غلبه کند و مرعوب شوم.»
افزایش اضطراب
با نزدیک شدن به زمان آزمون، می‌توانید افزایش سطح اضطراب را در اتاق حس کنید. یک اعلامیه جدی از طرف سرپرست جلسه قوانین را توضیح و هشدار می‌دهد که فیفا ممکن است داوطلبان نقض‌کننده قوانین را ردصلاحیت کند. آزمون به صورت تصادفی طراحی شده است و هیچ‌کس سوالات مشابهی ندارد. زیرا در ماه نوامبر ۲۰ مورد تقلب در این آزمون‌های فیفا در سراسر جهان گزارش شد؛ از جمله چندین مورد در اسپانیا؛ جایی که داوطلبان آدرس آی‌پی شبکه وای‌فای محل آزمون را تغییر دادند و دسترسی از راه دور ایجاد کردند و سپس دوباره آدرس را تغییر دادند تا پاسخ‌ها را ارسال کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
یکی از داوطلبانی که با او صحبت کردم، ۱۴۴ آزمون آزمایشی انجام داده بود، اما با اختلاف یک امتیاز شکست خورد. هدف از آزمون‌های آزمایشی این است که مطمئن شوید دستگاه شما سازگار است و تجربه آزمون را شبیه‌سازی کنید. من تصمیم گرفتم برای سوالات اضافی از یک وب‌سایت که ادعا می‌کرد نرخ موفقیتش برای شرکت‌کنندگان بار اولی ۹۷ درصد است، ۱۲۰ پوند پرداخت کنم.
آزمون به صورت منبع باز است و بنابراین شما می‌توانید از سند ۶۸۶ صفحه‌ای فیفا، هم به صورت چاپی و هم به صورت پی‌دی‌اف استفاده کنید. انتقاد بسیاری از مدیر برنامه‌ها درباره محدود بودن سوالات منطقی به‌نظر می‌آمد. برای مثال، یکی از آزمون‌های آزمایشی درباره پیش‌گفتار یک سند نوشته جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا سوال کرده بود.
در آزمون واقعی، من دو سوال درباره محل‌هایی که ایجنت‌ها می‌توانند فعالیت کنند، داشتم، یک سوال درباره بندهای فروش مجدد، یک مورد درباره رضایت والدین، چند سوال درباره حفاظت از افراد و یک سوال دشوار درباره تحریم‌های جهانی که بعدا فهمیدم اشتباه پاسخ دادم. من در مجموع به ۲۰ سوال آزمون در ۳۰ دقیقه پاسخ دادم.
پس از آزمون
احساس رهایی آشکار است. یک ساعت پراسترس به پایان رسید و همه از اتاق بیرون می‌روند. بعد از آزمون، آبراهامز ارزیابی خود را ارائه داد: «بیشتر سوالات به زبان حقوقی بودند و سخت بود که بتوان با محتوای آن‌ها ارتباط برقرار کرد. این باعث می‌شود قبول شدن در امتحان سخت‌تر شود و توضیح می‌دهد که چرا نرخ قبولی این‌قدر پایین است.»
برای اوکانر هم این اولین آزمون از زمان امتحانات مدرسه در سال ۲۰۰۱ بود. او می‌گوید: «بسیاری از سوالات طوری طراحی شده بودند که شما را سردرگم کنند و به اشتباه بیندازند. اما اگر آسان بود که رسالتش را به‌درستی انجام نمی‌داد. این امتحان به اندازه هر مسابقه‌ای که تا به‌حال در آن حضور داشتم، پراسترس بود. حس آرامش بعد از آن هم مشابه زمانی است که در یک بازی خارج از خانه را یک بر هیچ پیروز شدید.»
مشکلات گذشته
با وجود انتقادها، آزمون صبح به‌خوبی پیش رفت؛ به‌مراتب بهتر از آزمون سپتامبر ۲۰۲۳ در بیرمنگام و مرکز اکسل لندن که قطع وای‌فای باعث آشفتگی شد. یکی از مدیر برنامه‌ها که در آزمون اکسل شرکت کرده و قبول شده بود، به بی‌بی‌سی ورزشی می‌گوید: «این امتحان پراسترس‌ترین اتفاق‌ها در طول زندگی من بود. یک آشفتگی کامل بود. چون اگر قبول نمی‌شدید، هر بازیکنی که با شما قرارداد داشت، می‌توانست شما را ترک کند. چون شما با قوانین جدید تطابق نداشتید و بنابراین قرارداد معتبر نبود. یعنی ممکن بود من کل مشتری‌هایم را که حدود ۲۵ بازیکن‌اند، یک‌جا از دست بدهم.»
آیا اعضای خانواده مدیر برنامههای خوبی می‌شوند؟ یکی از ایجنت‌ها در پاسخ به این سوال می‌گوید: «برخی از اعضای خانواده بازیکنان واقعا غیرمنطقی‌اند و این می‌تواند به مسیر شغلی بازیکنان آسیب برساند. باشگاه‌ها هم نمی‌خواهند با والدین سروکار داشته باشند، زیرا آن‌ها بیش از حد از نظر عاطفی درگیر نقل‌وانتقالات و قراردادها می‌شوند.»
با این حال یک مدیر ورزشی در یک باشگاه سطح بالا که وظیفه او رسیدگی به نقل‌وانتقالات و کار با مدیر برنامه‌ها است، این ادعا را که اعضای خانواده‌ها مشکل‌سازند، رد کرد. او مذاکراتش با آن‌ها را «نه پیچیده‌تر از مذاکره با آژانس‌های سنتی» توصیف کرد.
یک هفته بعد از آزمون، ایمیلی از فیفا ارسال شد که در آن نوشته شده بود «تبریک» و از شما می‌خواست تا برای تکمیل فرایند دریافت مدرک ایجنت رسمی فیفا مبلغ بیشتری پرداخت کنید. اگر قبول شوید، نمره‌ای به شما اعلام نمی‌شود. فقط کسانی که رد می‌شوند، مطلع می‌شوند کدام سوالات را اشتباه پاسخ داده‌اند.
نرخ قبولی در دو آزمون امسال تنها ۴۰ درصد بود.
حالا من مجوز فیفا را دارم و به‌طور رسمی یک مدیر برنامه‌ام. اما این به خودی خود به معنای تبدیل شدن من به یک ایجنت واقعی نیست. بیشتر شبیه قبولی در آزمون رانندگی است. یعنی شما به‌طور قانونی مجازید رانندگی کنید، اما آیا جاده‌ها را هم می‌شناسید؟ می‌دانید در بزرگراه چه کنید یا چگونه با دیگر رانندگان یا موانع برخورد کنید؟ مدیر برنامه بودن نیز همین‌طور است. من اکنون از مذاکره درباره قراردادها، رسیدگی به درخواست‌های نقل‌وانتقال بازیکنان ناراضی یا جوش دادن معاملات چندمیلیون پوندی چه می‌دانم؟
با این حال اکنون که قبول شده‌ام، این مجوز دائمی است؛ البته به شرطی که از قوانین پیروی کنم، اطمینان حاصل کنم که کارهای اداری‌ام به‌روز است‌ــ از جمله گذراندن دوره‌های توسعه حرفه‌ای ادامه‌دار مانند مبارزه با قاچاق انسان و مقررات ایجنت‌های فیفا‌ــ و همچنین پرداخت تقریبا ۵۰۰ پوند در سال برای فعالیت در سطح جهانی.
