طبق نتایج یک مطالعه جدید، افرادی که احساس نوستالژی (یادآوری یا دلتنگی برای گذشته) دارند، معمولا روابط دوستانه بهتری دارند و از سلامت روانی بهتری برخوردارند، زیرا احساس نوستالژی که در واقع نوعی حس غم و شادی هم‌زمان به برخی اشیا، اشخاص و موقعیت‌های مربوط به دوران گذشته است، می‌تواند به ایجاد ارتباطات عاطفی قوی‌تر و حمایت اجتماعی بیشتر منجر شود که در نهایت به بهبود وضعیت روانی و روابط دوستانه فرد کمک می‌کنند.

به گفته محققان که نتیجه این مطالعه را در مجله «شناخت و احساس»‌ (Cognition and Emotion) منتشر کردند، حتی نوجوانان هم می‌توانند احساس نوستالژی کنند و از آن بهره‌مند شوند. 

یوپی‌ای به نقل از کوان‌ــ‌جو هوانگ، دانشجوی دکترای دانشگاه کیوتو و محقق اصلی این مطالعه، می‌نویسد: «افرادی که بیشتر احساس نوستالژی دارند و به آن یادها ارزش می‌دهند، بیشتر به روابط مهم خود و نیاز به پرورش آن‌ها آگاه‌اند که به این معنی است که این دوستی‌ها ممکن است بیشتر دوام بیاورند؛ حتی وقتی پیرتر می‌شوند و زندگی، علائق و مسئولیت‌هایشان تغییر می‌کند.»

 به گفته محققان، شبکه ارتباطات اجتماعی (دوستان، خانواده و روابط اجتماعی دیگر) نه‌تنها به حس رضایت فرد کمک می‌کنند بلکه می‌توانند بر عملکرد شناختی، یعنی توانایی‌های ذهنی مانند حافظه، تفکر و تمرکز هم تاثیر مثبت داشته باشند. این فواید در طول زندگی فرد، حتی تا سنین پیری، ادامه دارند و باعث بهبود کیفیت زندگی و سلامت روانی می‌شوند.

محققان گفتند که این نتایج از سه آزمایش با حضور تقریبا ۱۵۰۰ نفر در ایالات متحده و اروپا به دست آمده است.

در اولین آزمایش، از نزدیک به ۴۵۰ دانشجوی کارشناسی دانشگاه بوفالو در نیویورک درباره سطح نوستالژی و شبکه‌های دوستی‌ آنان سوال شد. نتایج نشان داد افرادی که گفتند حس نوستالژی دارند، به حفظ دوستی‌هایشان اهمیت بیشتری می‌دادند و تعداد دوستان و روابط بسیار نزدیکشان بیشتر بود.

آزمایش دوم تلاش داشت این اثر نوستالژی را در میان گروهی از تقریبا ۴۰۰ بزرگسال آمریکایی با میانگین سنی ۴۰ سال بررسی کند. نتایج باز هم نشان داد آن‌هایی که حس نوستالژی داشتند، بیشتر تلاش می‌کردند دوستی‌هایشان را حفظ کنند و بیشترین تعداد دوستی‌های نزدیک را داشتند.

آزمایش سوم از داده‌های نظرسنجی علوم اجتماعی در هلند که برای مدت طولانی اجرا می‌شد، استفاده کرد تا تاثیر نوستالژی را در شبکه‌های ارتباطات اجتماعی در طول یک دوره هفت‌ساله بررسی کند. نتایج نشان داد که افراد با گذشت زمان و افزایش سن، بیشتر به یاد دوران‌ گذشته می‌افتند و برای خاطر ایام قدیم دلتنگ می‌شوند.

علاوه بر این، افرادی که در زمینه نوستالژی نمره بالا یا متوسط گرفتند، در این هفت سال تعداد روابط اجتماعی قوی خود را به‌ویژه با افرادی که می‌توانستند در مورد مسائل مهم با آن‌ها صحبت کنند، حفظ کردند؛ در مقایسه، کسانی که سطح نوستالژی کمتری داشتند، در پایان هفت سال، ۱۸ درصد روابط نزدیک کمتری داشتند.

محققان با استناد به نتایج می‌گویند که تمایل به یادآوری زمان‌های خوش گذشته باعث می‌شود افراد اهمیت روابط را درک و برای حفظ آن‌ها انگیزه‌ پیدا کنند.

به گفته هوانگ، تحقیقات نشان داده‌اند که بزرگسالان جوان کمی بیشتر از بزرگسالان میانسال احساس نوستالژی را تجربه می‌کنند، در حالی که افراد مسن‌تر (بزرگسالان مسن) سطح بسیار بالاتری از نوستالژی را گزارش می‌کنند. با این حال او خاطرنشان کرد که دلایل احساس نوستالژی بالا در بزرگسالان جوان و مسن متفاوت است.

بزرگسالان جوان معمولا در حال گذر از مراحل مهم زندگی‌اند؛ مانند ترک خانه، ورود به دانشگاه یا شروع کار. این تغییرات می‌توانند باعث شوند آن‌ها برای مقابله با این چالش‌ها به نوستالژی پناه ببرند و هنگام مواجهه با مشکلات زندگی مثلا به دوران دبیرستان یا لحظاتشان کنار خانواده فکر کنند تا احساس آرامش و اطمینان پیدا کنند.

برای بزرگسالان مسن‌تر، خاطرات شیرین گذشته بیشتر مربوط به تجربیاتی است که با از دست دادن یا احساس محدودیت در آینده مرتبط است. این افراد ممکن است احساس کنند برای تجربه چیزهای جدید زمان زیادی ندارند و به یاد گذشته‌های خوش بیفتند. این نوع نوستالژی ممکن است یک واکنش به مشکلات یا احساسات ناشی از پیری و تغییرات زندگی باشد.

تحقیقات قبلی هم به تاثیر مثبت دوستی‌ها بر سلامت جسم و روانی اشاره کرده‌اند.