سیاسیون افغان بر این باورند که تنش‌های پس از انتخابات ‌می‌تواند افغانستان را با فاجعه‌ روبه‌رو کند. کمیسیون انتخابات ریاست جمهوری، محمد اشرف غنی را ۵۰/۶۴ آرا، به عنوان رئیس جمهوری افغانستان اعلام کرد به این معنا که انتخابات نیازی به برگزاری دور دوم ندارد و همچنان دکتر عبدالله عبدالله رهبر تیم انتخاباتی ثبات و همگرایی و رقیب اصلی آقای غنی این نتیجه را نپذیرفته است.

به زعم دکتر عبدالله و هوادارانش، کمیسیون انتخابات کاملا جانبدارانه و یک طرفه کار کرده و آرایی را که به باور آنها تقلبی و باطل هستند، به عنوان آرای پاک و قانونی ثبت کرده است. پس از اعلام پیروزی اشرف غنی، همان شبی که تیم دولت‌ساز جشن پیروزی تیمش را در انتخابات می‌گرفت، دکتر عبدالله و هوادارانش نیز خود را پیروز میدان دانسته و از ایجاد حکومت فراگیر خبر دادند. دکتر عبدالله پس از آن به تعیین استانداران در سراسر افغانستان اقدام کرد که البته به جز یکی دو مورد، در بقیه انتصابات ناکام بود. حالا هم عبدالله می‌خواهد هم‌زمان با ادای سوگند توسط اشرف غنی، او نیز به عنوان رئیس جمهوری سوگند یاد کند. واکنش تند دکتر عبدالله به نتایج انتخابات می‌تواند دردسر تازه‌ای برای افغانستان باشد. او در پی آن است که با امتیاز دادن‌های حاتم‌وار، سیاسیون بیشتری را در اطراف خود جمع کند که اگر نیروی اجرایی نداشته باشد، با تکیه به نفوذ سیاسیون و متنفذین محلی، اجازه حکومت‌داری به آقای غنی ندهد.

شماری از سیاسیون افغان، که متوجه وخامت وضعیت، آن هم در بحبوحه امضای توافقنامه سیاسی میان طالبان و آمریکا شده‌اند، در پی میانجی‌گری و پیدا کردن راه حلی برای این بن بست هستند.

آنچه تا به حال از این میانجی‌گری‌ها به بیرون درز کرده، این است که تلاش سیاسیون در این راستاست که تنش میان این دو نفر، وارد لایه‌های اصلی اجتماع نشده و به عمق‌ افکار عامه نفوذ پیدا نکند. به باور این سیاسیون تنش میان این دو می‌تواند حتی آینده جمهوری اسلامی افغانستان را نیز کاملا از بین ببرد.

در این رابطه چند مسئله وجود دارد:

الف: بیشتر سیاسیونی که برای میانجی‌گری پیش قدم شده‌اند، خود تمایل‌های جناحی‌ دارند، یعنی تعدادی از این سو و تعدادی از آن سو حمایت می‌کنند. به همین دلیل این میانجی‌گری با توجه به تمایلات سیاسی میانجی‌گران نمی‌تواند به نتیجه درستی بینجامد. از سوی دیگر تلاش زلمی خلیل‌زاد و فرمانده عمومی ناتو هم به دلیل عدم اعتماد یک تیم انتخاباتی به آنها، هنوز به نتیجه‌ای نرسیده است. به طور مثال، گفته می‌شود رفتن زلمی خلیل‌زاد به خانه حامد کرزی، به تنش و جدال لفظی میان او و دکتر سپنتا، مشاور شورای امنیت در زمان آقای کرزی، انجامیده است. سیاستمداران حلقه کرزی فکر می‌کنند خلیل‌زاد به نفع اشرف غنی کار می‌کند و سیاسیون طرفدار دولت نیز فکر می‌کنند که حامد کرزی مخالف سرسخت اشرف غنی بوده و از هر ابزاری برای ضربه زدن به او دریغ نمی‌کند.

در این میان تلاش عده‌ای از سیاست‌مدارانی که در این سال‌ها کوشیده‌اند از خود چهره بی‌طرف و مصلح سیاسی به نمایش بگذارند، برای میانجی‌گری در میان این تنش بیهوده می‌شود.

ب: پس از پنج سال حکومت‌داری مشترک میان اشرف غنی و دکتر عبدالله، حالا هر دو به این نتیجه رسیده‌اند که با همدیگر نمی‌توانند کار کنند. دکتر عبدالله می‌گوید که اشرف غنی در طول پنج سال گذشته، به جز انحصار یک طرفه قدرت و گرفتن سرچشمه‌های اصلی قدرت در دولت، عملا او را به یک موجود مصرف کننده ناتوان تبدیل کرده بود.

از آن سو، دکتر غنی نیز می‌گوید، از آنجا که دکتر عبدالله هیچ برنامه، راهکار و استراتژی برای دولت ندارد، حضور او مخل سیاست‌های اقتصادی است.

در چنین وضعیتی پیدا کردن راه حلی که اشرف غنی با عبدالله هر دو به آن خوش‌بین باشند، عملا ناممکن به نظرمی‌رسد. این دو به هیچ وجه حاضر نیستند که پنج سال دیگر با هم کار کنند. به همین خاطر مسئله تا اندازه ای پیچیده شده است. در چنین احوالاتی حتی میانجی‌گری سیاستمداران افغان هم نخواهد توانست آقای غنی و عبدالله را قانع بسازد تا با کمی مدارا و تساهل راه حلی منطقی برای این بن‌بست ایجاد کنند. به نظر می‌رسد اگر توافقی برای بیرون رفتن از این مخمصه به وجود نیاید، داستان حکومت موقت که از ماهها پیش توسط گروههای ذی نفوذ تبلیغ و برای آن بسترسازی شده است واقعیت خواهد یافت و آن‌گاه دیگر چیزی از جمهوری اسلامی افغانستان با نظام دموکراتیکش باقی نخواهد ماند.