کارکنان بندر بیروت می‌گویند مواد آتش‌بازی و ترقه در همان انباری نگهداری می‌شد که نیترات آمونیوم نگهداری می‌شد.

یکی از کارکنان فعلی بندر که نخواست نامش فاش شود به ایندیپندنت گفته است که در بندر «همه می‌دانستند» که سوله شماره ۱۲ محل نگهداری ترکیبی از مواد منفجره مرگبار است و ممکن است روزی حاوی سلاح جنگی نیز بوده باشد.

این منبع آگاه در لحظه انفجار سر کار نبود، اما در نزدیکی بندر قرار داشت. انفجار در بندر که بیروت را به ویرانی کشید بیش از ۱۵۰ کشته بر جای گذاشت و دوستان و همکاران او نیز در میان آنها بودند.

او گفت احساس می‌کند مسئولان آتش‌نشانان را به آغوش مرگ فرستادند، زیرا گرچه کارمندان دون‌پایه مثل او اجازه نداشتند از محتویات داخل انبار خبر داشته باشند اما می‌دانستند که حتما خطرناک است. به ادعای وی همه می‌دانستند که سوله ۱۲ خطرناک است.

او با آشفتگی گفت: «همه می‌دانستند آنجا خطرناک است. می‌دانستند که مواد منفجره مصادره شده در آن انبار نگهداری می‌شود و شاید سلاح، اما نمی‌دانستند دقیقا چه چیزی.»

به گفته او، «واقعا سوزناک است که آتش‌نشان‌ها را به کام مرگ فرستاندند.»

آتش‌نشان‌هایی که به بندر فرستاده شدند و روز چهارشنبه مرخص شدند از مرگ ده نفر از همکاران خود در شعله‌های آتش خشمگین و دلشکسته‌اند.

آنها می‌گویند چرا امنیت ملی به جای دستور تخلیه منطقه، تیم آتش‌نشانی را، که متشکل از ۹ نفر آتش‌نشان مرد و یک پزشک زن بود،  فراخواند تا به صحنه حادثه اعزام شود.

او گفت وسایل آتش‌بازی قرار بود در یک حراجی به فروش برسند و موقتا آنجا بودند.

مقامات لبنان معتقدند ۲۷۵۰ تن نیترات آمونیوم، که در ساخت بمب و صنعت کود کاربرد دارد و به درستی انبار نشده بود باعث احتراق و انفجاری شد که می‌گویند بزرگ‌ترین انفجار غیر هسته‌ای در عصر حاضر است.

گزارش‌ها حاکی است مواد آتش‌بازی در همان انباری ذخیره شده بود که آتش گرفت و در نزدیکی آن هم عملیات جوشکاری انجام می‌شد.

عکس‌هایی که در لحظات اولیه آتش‌سوزی از صحنه گرفته شد تصاویری شبیه به ترقه و آتش‌بازی را نشان می‌دهند، که ناگهان انفجار عظیم رخ می‌دهد.

نامه‌های درز کرده متعددی که طی شش سال گذشته، پس از مصادره یک کشتی در سال ۲۰۱۳، بین مقامات بندر بیروت، گمرک، نیروهای امنیتی و قوه قضاییه رد و بدل شده حکایت از آگاهی آنها از وجود نیترات آمونیوم و خطرات آن دارد. نیروهای امنیتی ظاهرا اواخر سال ۲۰۱۹ به بررسی مسئله پرداختند و نتایج را به دفتر نخست وزیری، اطلاعات ارتش و گمرکات گزارش دادند.

میشل عون، رئیس جمهور لبنان، جمعه شب پذیرفت که دست‌کم از سه هفته پیش از انفجار، از وجود انبار مواد منفجره خبردار شده و بلافاصله دستور «اقدام لازم» را به نیروهای نظامی و امنیتی داده است.

اما او حاضر به پذیرش مسئولیت نشد و اظهار داشت هیچ قدرتی روی کنترل بندر ندارد و دولت‌های قبلی هم از وجود محموله خبر داشتند.

یکی از آتش‌نشان‌ها، که به علت نداشتن اجازه تماس با رسانه‌ها خواست تا نامش مخفی بماند، می‌گوید آن چه نمی‌فهمد این است که پس چرا همکارانش را به منطقه آتش اعزام کردند.

او گفت: «اگر امنیت ملی می‌دانست که آشیانه ۱۲ مشکلی دارد، پس چرا درخواست گروه آتش‌نشانی کردند و آنها را به منطقه فرستادند؟»

او همچنین می‌پرسد چرا هیچ یک از مقاماتی که می‌دانستند چه داخل انبار است در زمان انفجار در بندر نبودند.

او گفت: «عکسی برای من فرستاده‌اند که نشان می‌دهد تیم ما سعی دارد در انبار را به زور باز کند. هر انبار باید دو تا کلید داشته باشد که این مسئولان باید در اختیار داشته باشند. چرا آنها آنجا نبودند تا کلید را به تیم ما بدهند؟ برای این نیست که نمی‌خواستند خودشان را به خطر بیندازند؟»

او همچنین از این که این همه همکار خود را از دست داده ابراز دلشکستگی کرد.

الی خوزامی، که پیکرش شنبه شب پیدا شد، کمتر از یک ماه پیش ازدواج کرده بود و چاربیل کرم و کودک خردسالش هنوز پیدا نشده‌اند.

سحر فارز، پزشک زن تیم آتش‌نشانی، بلافاصله پس از انفجار کشته شد و پیکرش در یک مراسم سوزناک با همسرش به خاک سپرده شد.

بقیه مفقودین، نجیب و چاربیل حیتی، رالف ملاحی، جو نون، رامی کاکی، جو بو ثعب و متحال حوا، احتمالا کشته شده‌اند.

به گفته این آتش‌نشان، «من با این افراد کار کردم و زندگی کردم. آنها از خانواده به من نزدیک‌تر بودند. الان مثل یک کشتی گمشده هستم. حتی نمی‌توانم گریه کنم. فلج شده‌ام.»

کارکنان بندر و پرسنل آتش‌نشانی صحنه‌های وحشتناک و سوزناک پس از انفجار را توصیف می‌کنند.

یکی از کارگران بندر گفت: «وقتی به بندر رسیدم هیچ چیزی سر جاش نبود. ساختمان‌ها تقریبا با خاک یکسان شده بودند.»

وی ادامه داد: «صحنه غیر قابل باوری بود. همه جا جنازه افتاده بود.»