نگرانی‌های جدی در مورد بروز شورش و برهم خوردن نظم عمومی بعد از پایان انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده مطرح شده است. دستگاه‌های امنیتی، رسانه‌ها و اعضای حزب دموکرات به دلایل مختلفی این نگرانی‌ها را ابراز کرده‌اند. دستگاه‌های امنیتی نگران مداخله‌ خارجی (چین، روسیه، ایران)، حملات سایبری و نشر اطلاعات نادرست برای تحریک احساسات عمومی هستند و بیشتر اخطار دهنده‌اند.

رسانه‌ها به دلیل تمایل به نامزد دموکرات، خطر ناآرامی را به طرفداران ترامپ در صورت شکست وی نسبت می‌دهند.

آنها چهار سال تلاش کرده‌اند طرفداران ترامپ را نژادپرست، خشن، کم سواد، ضد یهود و انسان‌هراس معرفی کنند و در این موضع البته موفقیت چندانی به جز از دست دادن این طیف به عنوان مخاطب، نداشته‌اند. اما اعضای حزب دموکرات خطر را عدم کناره‌گیری ترامپ در صورت شکست و اعتراضات عمومی در این حالت می‌دانند در حالی که ترامپ هیچ‌گاه چنین ادعایی نداشته است بلکه این خود دموکرات‌ها بودند که در سال ۲۰۱۶ با شنود و پرونده‌سازی برای کارزار ترامپ و نسبت دادن پیروزی وی به دخالت روسیه‌، در انتقال آرام قدرت اختلال ایجاد کردند.

برخی از گروه‌های چپ این موضوع را به عنوان نوعی تهدید برای ترامپ مطرح می‌سازند با این تصور که وی شکست می‌خورد و این تهدید باعث می‌شود تا او کناره‌گیری کند.

در شهرهای مختلف امریکا مغازه‌داران و صاحبان کسب و کار، در حال تهیه‌ مقدمات و تمهیدات دفاع و محافظت از خود در شرایط ناآرامی‌های احتمالی بعد از انتخابات هستند. نیروهای پلیس نیز در سراسر امریکا خود را برای این موضوع آماده می‌سازند.

اما به نظر می‌رسد با توجه به سنت قدرتمند برگزاری انتخابات حتی در شرایط جنگ داخلی و جنگ جهانی، قدرت نهادهای سیاسی و شرایط انتخابات ۲۰۲۰ در امریکا، احتمال بروز ناآرامی‌های گسترده بعد از انتخابات در این کشور اندک باشد. اما چرا احتمال این امر علی‌رغم شکاف عمیق میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان بسیار پایین است؟

برگزارکننده‌ انتخابات ایالات هستند و نه دولت فدرال

انتخابات در ایالات متحده امریکا توسط دولت فدرال برگزار نمی‌شود بلکه ایالات به طور مستقل و بر اساس مقررات خود آن را برگزار می‌کنند. فرمانداران، ترکیبی از دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه‌ها هستند (۲۴ فرماندار دموکرات و ۲۶ فرماندار جمهوری‌خواه). به این ترتیب با اعلام نتیجه‌ انتخابات، چه پیروزی بایدن و چه پیروزی ترامپ، نیمی از ایالات نمی‌توانند نتیجه را ناشی از تمایل فرماندار به یک طرف خاص تصور کنند.

همچنین برگزارکنندگان انتخابات در همه‌ ایالات، شهروندان داوطلبی هستند که سایرین همیشه به آن‌ها اعتماد داشته‌اند. شهروندان امریکایی نمی‌توانند برد ترامپ را به دولت وی نسبت دهند و به آن اعتراض کنند چون ترامپ در برگزاری انتخابات هیچ‌کاره است.

حتی اگر در یک یا چند ایالت اختلالاتی در رای گیری یا اعلام نتایج وجود داشته باشد، اعلام نتایج توسط اکثرایالت‌ها، نتیجه را روشن خواهد کرد چون یک نامزد با ۲۷۰ رای الکترال از  ۵۳۸ رای الکترال، برنده‌ انتخابات خواهد بود.

مراکز رای‌گیری شلوغ نخواهند بود

با توجه به امکان ارسال رای بدون غیبت از محل رای گیری و رای دادن قبل از روز انتخابات در اکثر ایالات (به خاطر همه‌گیری کووید-۱۹) انتظار می‌رود تا سوم نوامبر بیش از ۹۰ میلیون نفر رای داده باشند (۸۷ میلیون تا ۳۰ اکتبر). بدین ترتیب بیش از ۵۰ درصد رای دهندگان پیش از سوم نوامبر رای داده‌اند و امکان اختلال و تنش در مراکز رای گیری خلوت٬ بسیار پایین و نزدیک به صفر خواهد بود.

در برخی از ایالات مثل اورگون، همه‌ شهروندان قادر بوده‌اند رای خود را با پست ارسال کنند و حوزه‌های رای گیری حتی بسیار خلوت‌تر خواهند بود.

نتیجه در شب انتخابات روشن نخواهد شد

نتیجه‌ انتخابات در این دوره به احتمال زیاد در سوم نوامبر روشن نخواهد شد تا معترضان به دلیل نتیجه‌ نامنتظر به خیابان‌ها بریزند. از شب انتخابات تا چند روز بعد، چشم‌ها به صفحات گوشی‌های هوشمند و تلویزیون‌ها خیره خواهد بود.

در برخی از ایالات آرای رای دهندگان بعد از سوم نوامبر هم قابل شمارش خواهد بود (کارولینای شمالی و پنسیلوانیا) و در تعدادی دیگر از ایالات، آرای رسیده حتی تا ششم نوامبر قابل قبول خواهند بود (نیویورک) و این ایالات تا هفته‌ها بعد فرصت دارند آرا را بشمارند (۲۸ نوامبر در نیویورک، ۱۸ نوامبر در اوهایو و ۱۴ نوامبر در کارولینای شمالی). در این دوره تخمین زده می‌شود حدود ۶۰ میلیون نفر برگه‌ رای خود را پست خواهند کرد و شمارش آرا ماخوذه ازآنها بیشتر طول می‌کشد (۵۲ میلیون برگه تا ۲۹ اکتبر پست شده است).

مقررات ایالات مختلف نشان می دهند که حدود ۱۷ ایالت در سوم نوامبر نتیجه را اعلام خواهند کرد، ۲۳ ایالات اکثر آرا را تا آخر شب سوم نوامبر شمارش خواهند کرد و۱۱ ایالت، بخشی از آرا را در سوم نوامبر خواهند شمرد و نتیجه این شمارش روزها بعد از سوم نوامبر اعلام خواهد شد.

در ایالات چرخشی نیزهمه‌ نتایج، شب سوم نوامبر اعلام نخواهد شد: فلوریدا با گذشت چند ساعت بعد از بسته شدن حوزه‌های رای گیری، تگزاس، جورجیا، کارولینای شمالی و آریزونا بین چهارم تا هفتم نوامبر و ویسکانسین، میشیگان و پنسیلوانیا تا آخر هفته. بنابراین ایالات کلیدی نیز نمی‌توانند نتیجه را شب انتخابات روشن سازند.

در دوره‌های قبل، نتیجه درهمان شب انتخابات روشن می‌شد و نتایج آرای افراد غایب در حوزه‌های انتخابیه تاثیر چندان زیادی نداشت تا اعلام نتیجه به تاخیر بیفتد اما در این دوره، به دلیل همه‌گیری کرونا، تعداد آرای پستی بسیار زیاد است. این امر تعلیق لازم را برای هضم نتایج توسط نیروهای رادیکال ایجاد خواهد کرد. صرف اعلام دیرتر نتایج نیز نمی‌تواند انگیزه‌ ناآرامی باشد.

جنگ وکلا

حتی اگر در برخی از ایالات اختلافات دو حزب بر سر آرا بالا بگیرد، شکایت به دادگاه‌ها برده خواهد شد. آنها از ماه‌ها قبل از انتخابات، صدها وکیل را در۵۰ ایالت استخدام کرده‌اند تا در صورت لزوم اختلافات را در دادگاه‌ها پیش ببرند. در نتیجه، اختلافات پیش از آن که به خیابان کشیده شود به دادگاه‌ها خواهد رفت و روند دادگاه‌ها نیز به گونه‌ای است که طرفی را یک‌باره  کاملا خوشحال و طرف دیگر را به طور کامل عصبانی نمی‌کند. این فرایند آن قدر ادامه می‌یابد تا دو طرف به اندازه‌ کافی خسته شوند و به احکام دادگاه تن در دهند.

شورشی‌ها و آتش‌افروزان بر انتخابات تمرکز ندارند

شورش‌های ماه‌های اخیر برای جمع کردن مشارکت کننده، بر درگیری پلیس با مجرمان و متهمان و منتهی شدن به مرگ آنها در خیابان اتکا داشته‌اند و نه روال‌های معمول سیاسی. آنها به دنبال تغییر یا اصلاح روال‌های موجود نیستند. روال‌های سیاسی بر نهادها اتکا دارند که دستکاری در آنها برای شورشی‌ها دشوار است.

نتیجه انتخابات تا آن حد نمی‌تواند احساسات عمومی را تحریک کند تا گروه‌هایی مثل «آنتیفا» یا «زندگی سیاهان اهمیت دارد» بتوانند نیروهای خیابانی خود را برای آتش زدن و تخریب مکان‌های عمومی و حمله به پلیس بسیج کنند. این گروه‌ها اصولا بر رقابت‌های سیاسی در امریکا تمرکز ندارند بلکه در پی تخریب و سوزاندن همه‌ کشور برای تسلیم عمومی به خواسته‌های غیرعملی‌شان هستند.

این گونه اقدامات خسارت‌های مالی دارند اما نمی‌توانند نهادها را تغییر دهند چون جایگزینی برای آنها ارایه نمی‌کنند. انقلاب آنها کور است چون چیزی برای براندازی غیر از رای عمومی وجود ندارد.

مشاهدات میدانی حاکی از پیروزی ترامپ است

گردهمایی‌های ترامپ در ایالات چرخشی هر یک با حضور بیش از ۱۰هزار نفر (در کنار گردهمایی‌های دموکرات‌ها با چند ده یا چند صد نفر)، مشاهدات خبرنگاران و رسانه‌های محلی در ایالات تعیین کننده، مشارکت پایین رای دهندگان آفریقایی تبار در رای‌گیری پیش از روز انتخابات در ایالاتی مثل فلوریدا، جورجیا و میشیگان که برای دموکرات‌ها کلیدی است، بالاتر بودن میزان ثبت نام رای دهندگان برای جمهوری‌خواهان، شور و شوق بالای رای دهندگان نسبت به ترامپ و حدود پنج تا هفت درصد رای پنهانی برای ترامپ نشان می دهد که نباید چندان به نتایج نظرسنجی‌ها اطمینان داشت.

احساس خطر رای دهندگان به ترامپ از تهدید نیروهای رادیکال چپ، احتمال اخراج آنها از کار، احتمال کتک خوردن صرفا به دلیل پوشیدن کلاه ترامپ، احتمال بالای برچسب خوردن و مانند آنها باعث شده است که بخشی از رای‌دهندگان به ترامپ رای خود را از رسانه‌ها یا نظرسنجی‌ها پنهان کنند.

نفس حضور بایدن در روزهای آخر کارزارها در ایالاتی مثل میشیگان و مینه سوتا و همراهی اوباما با وی هم بیانگر این نکته است که نتیجه نظرسنجی‌ها در نشان دادن فاصله‌ زیاد میان بایدن و ترامپ٬ اغراق آمیز است.

ترامپ در ایالات چرخشی مثل میشیگان و پنسیلوانیا برای گردهمایی‌های خود به مناطقی می‌رود که در دوره‌ قبل نه به وی بلکه به هیلاری رای داده‌‌اند و علی‌رغم این موضوع٬ در این گردهمایی‌ها تعداد ۱۳ تا ۲۵ هزار نفر حضور پیدا می‌کنند. شرایط سال ۲۰۲۰ نقشه‌ اجتماعی رای دهندگان امریکایی را تغییر داده است.

بر خلاف انتظار دموکرات‌ها٬ در این دوره رای‌دهندگان آفریقایی و لاتین تبار بیشتر به ترامپ رای خواهند داد و بر خلاف انتظار جمهوری‌خواهان٬ ممکن است رای زنان برای ترامپ نسبت به دوره‌ قبل کاهش یابد.

جوانان به دلیل آن که نمی‌خواهند اقتصاد به دلیل شیوع همه‌گیری بسته شود ممکن است بیشتر به ترامپ رای دهند. این در حالی است که سالمندان به عنوان نخستین قربانیان همه گیری کووید-۱۹، احتمالا کمتر به ترامپ رای خواهند داد. حتی بخشی از جوانان دانشگاهی نیز به دلیل آسیب دیدن از پاکیزگی سیاسی یا فرهنگ حذف یا سهمیه‌ اقلیت‌ها ممکن است به ترامپ رای دهند.

بر اساس شواهد فوق٬ احتمال پیروزی ترامپ بیش از بایدن است و با برد ‍‍‍‍‍‍‍‍‍ترامپ٬ احتمال بروزاعتراضات عمومی بسیار اندک خواهد بود. البته چپ‌ها برای بیان اعتراض خود به مانند اوایل سال ۲۰۲۰ شورش‌ها و اقدامات مخرب‌شان را برای شرایطی مثل شلیک پلیس به تبهکاران و متهمان اقلیت مدنظر نگاه خواهند داشت چون در آن صورت بیشتر می‌توانند نیرو بسیج کنند.