اخبار ژیمناستیک زنان در ایران با چند عکس از کودکان یا دو نوجوان با لباس‌های گشاد و بی‌شباهت به لباس ژیمناستیک منتشر می‌شوند و البته اغلب رسانه‌ها از همین عکس‌های تکراری می‌گذرند و دو دست که حلقه‌های ژیمناستیک را گرفته، تصویری برای اخبار ژیمناستیک زنان است؛ نشانی از حذف یک رشته ورزشی برای زنان.

نقض غرض به نظر می‌رسد که رئیس فدراسیون ژیمناستیک ایران زن است اما ژیمناستیک زنان ایران در رقابت‌های بین‌المللی نمی‌تواند شرکت کند. اگرچه کنایه‌آمیز است که در حضور زهرا اینچه درگاهی به عنوان رئیس فدراسیون ژیمناستیک، خبر حضور زنان ایرانی در آکروژیم پس از چهار دهه محرومیت، به عنوان خبری مسرت‌بخش به گوش می‌رسد.

مهین فرهادی‌زاد، معاون امور بانوان وزارت ورزش و جوانان در نامه‌ای به رئیس فدراسیون ژیمناستیک اعلام کرد که با توجه به این که هر یک از برنامه‌های آکروژیم لباس مختص به خود را دارد، کارشناسان این حوزه سه ماه قبل از هر رویداد از لباس‌ها بازدید کنند. البته مشخص نیست کارشناسان مورد اشاره وزارت ورزش چه تخصص عجیب و نادری در تایید یا تکذیب پوشش زنان ژیمناستیک دارند.

ژیمناستیک هنری، برای ورزشکاران زن با پرش از خرک، پارالل ناهم‌سطح، چوب موازنه و حرکات زمینی برگزار می‌شود که زنان ایرانی پس از انقلاب سال ۵۷ در ایران از شرکت در مسابقات بین‌المللی این رشته ورزشی محروم شده‌اند. در ژیمناستیک لباس‌ها بر اساس نوع حرکات طراحی شده‌اند و برای یک ورزشکار بسیار دشوار است که بتواند با پوشش دیگری حرکات ژیمناستیک را انجام دهد؛ اما ژیمناستیک رشته‌های فرعی دیگری مثل ژیمناستیک موزون، ایروبیک، آکروباتیک و ترامپولین نیز دارد. آذرماه ۹۸ فدراسیون جهانی موافقت کرد که زنان ایران با لباس‌ پوشیده معروف به پوشش اسلامی در مسابقات آکروژیم شرکت کنند. زهرا اینچه درگاهی درباره این توافق گفته بود: «لباسی که ما طراحی کردیم شباهت زیادی به لباس بانوان ووشوکار در بخش تالو یا نمایشی دارد. ما این لباس را به وزارت ورزش ارسال می‌کنیم تا تاییدیه آن‌ها را هم بگیریم.»

به گفته رئیس فدراسیون ژیمناستیک ایران، فدراسیون جهانی در هر مسابقه به خاطر نوع پوشش، زنان ایرانی را نیم نمره جریمه می‌کند. البته این نیم نمره با جریمه‌ای به طول چهار دهه و محرومیت زنان ایرانی از ژیمناستیک قابل مقایسه نیست. زنان ایرانی فقط در چهار دوره بازی‌های زنان کشورهای اسلامی، رقابت بین‌المللی را تجربه کرده‌اند اما آن رقابت‌ها کیفیت قابل اعتنایی ندارد و نمی‌تواند به رونق ژیمناستیک زنان در ایران منجر شود.

در ژیمناستیک آکروباتیک، یکی از زیباترین رشته‌ها، نمایش همزمان یک مرد و زن است که البته منظور فدراسیون ژیمناستیک از آکروژیم برگزاری مسابقات گروهی زنان است و از رشته مختلط صرف‌نظر می‌کند.

ژیمناستیک ورزشی است که برای زنان عمر حرفه‌ای کوتاهی دارد. زنان در سن حدود ۱۸ سال به اوج دوران حرفه‌ای خود می‌رسند و پویایی و سرعت حرکات آن چنان است که اجرای حرکات در سنین بالاتر را دشوار می‌کند. اما تصور کنید که چند نسل از زنان ایرانی طی بیش از چهار دهه اخیر، در این رشته ورزشی فرصت رقابت بین‌المللی را از دست داده‌اند.

در ایران اگرچه فرصت حضور زنان در رقابت‌های بین‌المللی چند رشته ورزشی با پوشش غیرمتعارف مهیا شده است، اما در رشته‌هایی مثل شنا و ورزش‌های آبی و ژیمناستیک، طراحی پوشش اسلامی برای ورزشکاران زن ناممکن به نظر می‌رسد. پوشش اسلامی در آکروژیم به عنوان یکی از شاخه‌های نمایشی ژیمناستیک پذیرفته شده است و فدراسیون ژیمناستیک امیدی به شرکت زنان ایرانی در ژیمناستیک هنری به عنوان رشته رقابتی و اصلی ژیمناستیک ندارد، اما مهین فرهادی‌زاد، معاون توسعه ورزش بانوان در وزارت ورزش، چنین ادعایی دارد: «از سال ١٩٩٠ که اولین گروه ورزشکاران ما در بازی‌های آسیایی با پوشش اسلامی چادر حضور پیدا کردند، چهار دوره بعد زنان هشت کشور آسیایی با حجاب در این رویداد شرکت کردند و همه آن‌ها می‌گفتند الگوی ما ورزشکاران ایرانی هستند. زنان ما مبتکر حضور در رویدادهای ورزشی با رعایت شئونات اخلاقی و اسلامی هستند. در واقع آن‌ها نمونه‌ای از عفاف و پرهیزگاری یک زن مسلمان با توجه به همه ملاحظات فرهنگی در برنامه‌های بین‌المللی ورزشی هستند.»

منظور از «ابتکار» در حرف‌های معاون زنان در وزارت ورزش شاید طراحی لباس طی ۴۲ سال برای آکروژیم باشد.