طیبه موسوی و فاطمه محمدی، کارمندان تازه‌کار شرکت افغان فیلم، در انفجار دیروز در غرب کابل، جان باختند. سازمان پزشکی قانونی اجساد این دو نفر را یک روز پس از انفجار شناسایی کرد و خانواده‌ها نیز هویت آن‌ها را تایید کردند.
ساعت چهار بعدازظهر ۲۲ خرداد در غرب کابل، در دو خودروی مسافربری که تمام سرنشینان آن افراد غیرنظامی بودند، دو انفجار قوی رخ داد. در نتیجه این انفجارها، هفت تن کشته و بیش از شش تن زخمی شدند و گفته می‌شد که یک زن نیز میان کشته شدگان بوده است.
پس از این دو انفجار، صحرا کریمی، رئیس افغان فیلم، در صفحه فیس‌بوکش از ناپدید شدن دو کارمندش به نام‌های طیبه موسوی و فاطمه محمدی خبر داد و گفت که آن‌ها به‌تازگی در این اداره آغاز به کار کرده بودند و پس از انفجار، هنوز به خانه برنگشته‌اند. خانم کریمی با آنکه احتمال می‌داد آنان در یکی از خودروهای منفجر‌شده حضور داشته‌‌اند و کاملا سوخته باشند، بازهم مرگ آنان را قبول نمی‌کرد و بر جست‌وجوی آنان تاکید داشت، که بی‌نتیجه بود.
چند ساعت پس از این دو رویداد، تصویر این دو کارمند افغان فیلم در صفحات رسانه‌های اجتماعی افغانستان دست‌به‌دست شد تا اگر کسی در مورد آنان اطلاعاتی دارد، به اشتراک بگذارد اما تا ساعت ۹ شامگاه یکشنبه ۲۳ خرداد، خبری از آنان نبود. سرانجام خبرنگار ایندیپندنت فارسی پس از تماس تلفنی با نزدیکان این دو بانوی جان‌باخته، دریافت آنان نیز در انفجار دیروز کابل جان باخته‌اند و اجساد کاملا سوخته آنان در پزشکی قانونی است.
عموی یکی از این جان باختگان به ایندیپندنت فارسی گفت: «دو جسد در پزشکی قانونی بود و ما شک داشتیم که طیبه و فاطمه باشند، اما بالاخره مشخص شد که متعلق به آنان است.»
این مرد که بغض راه گلویش را سد کرده بود، گفت: «نمی‌دانم چه بگویم و به چه کسی شکایت کنم. ما تا کی باید این‌گونه قربانی دهیم و عزیزان خود را دفن کنیم و صدایمان هم به جایی نرسد.»
طیبه موسوی و فاطمه محمدی یک ماه بود که پس از موفقیت در آزمون ورودی افغان فیلم، کار خود را در این شرکت آغاز کرده بودند. آنان در بخش چهره‌پردازی و پویانمایی این شرکت کار می‌کردند و تلاش داشتند از این طریق به آرزوی‌هایی که دارند برسند.
خانم کریمی، رئیس افغان فیلم، پس از آگاه شدن از مرگ دو کارمندش گفت: «جوان و پر از امید به زندگی بودند. آن‌ها روی پروژه انیمیشن افسانه‌های افغانستان برای کودکان کار می‌کردند که متاسفانه دشمن آنان را از ما گرفت و نگذاشت به آرزوهایشان برسند.»
رئیس افغان فیلم، در حالی که گریه‌اش آرام نمی‌گرفت، به ایندیپندنت فارسی گفت: «طالب، حامیان طالب و گروه‌های دیگر تروریستی هر قدر هم تلاش کنند که پشت هر نام و نشان جوانان مبارز ما را بکشند و ترور کنند و افغانستان را به قهقرا، تاریکی و ویرانی بکشانند، بازهم نسل جوان افغان به کار خود ادامه می‌دهد. ما هم تاکید می‌کنیم که دست از مبارزه و کار در سینما بر نمی‌داریم و به راه خود ادامه می‌دهیم.»
در این روزها، جنگ، ناامنی، کشتار و حملات انتحاری و انفجاری در افغانستان بالا گرفته است و علاوه بر این، کارگذاری مین‌های مغناطیسی در خودروهای افراد غیرنظامی در کابل، به‌ویژه در غرب این استان که بیشتر هزاره‌نشین است، افزایش یافته و وضعیت امنیتی این منطقه را بدتر کرده است. در دو ماه اخیر، این چندمین بار است که انفجار مین‌های مغناطیسی در خودروهای ساکنان کابل رخ می‌دهد و شماری زیادی از مردم هزاره را می‌کشد یا زخمی می‌کند.
هزاره‌ها تاکید دارند که دولت افغانستان به امنیت جانی آنان توجه ندارد و به همین دلیل، طالبان و گروه‌های تروریستی «نسل‌کشی» در این کشور را آغاز کرده‌اند. آنان تاکید دارند که باید هرچه زودتر جلو این وضعیت گرفته شود و دولت امنیت را تامین کند و اگر نمی‌تواند، اجازه دهد تا خود مردم محلی دست به کار شوند برای امنیت جان و مالشان اقدام کنند.
صبور حسینی، ساکن کابل، می‌گوید:« برای کسانی که از امنیت و دفاع از مردم دم می‌زنند، شرم‌آور و ننگین است. ما هر روز کشته و زخمی می‌دهیم و کسی هم نیست که توجهی کند. اگر دولت توان تامین امنیت ما را ندارد، اجازه دهد مردم خود تامین امنیت جانی خود را به عهده بگیرند و حداقل اندکی این اوضاع بد را تغییر دهند.»
صوفیا بامیانی، ساکن کابل، نیز می‌گوید: «متاسفانه غرب کابل خط مقدم جنگ شده است و مردم هر روز قربانی می‌دهند، به‌ویژه هزارها. به‌صراحت می‌گویم که دولت توان تامین امنیت ما را ندارد. ما باید خودمان دست به کار شویم و دیگر امید به کسی نداشته باشیم.»
شماری از شهروندان افغان، به‌ویژه هزاره‌ها، به‌تازگی با شعار «نسل‌کشی هزاره‌ها را متوقف کنید»، کارزاری فیس‌بوکی و توییتری به راه انداخته‌‌اند و از جامعه جهانی خواسته‌اند نسل کشی هزاره‌ها را که در افغانستان جریان دارد به رسمیت بشناسند و کسانی را که دست به چنین جنایتی می‌زنند، محکوم کنند.
دولت افغانستان این بار هم طالبان را در وخامت وضعیت امنیتی این کشور و افزایش حملات انتحاری و انفجاری به غیرنظامیان، به‌ویژه در غرب کابل، مقصر اصلی می‌داند و طالبان هم مانند گذشته این ادعای دولت و مردم را رد می‌کند و آن را توطئه‌ای علیه «امارت اسلامی» می‌داند.
