تحقیق جدیدی نشان می‌دهد کسانی که از زدن واکسن کووید-۱۹ سر باز‌می‌زنند یا تمایلی به آن ندارند ممکن است دچار حوادث ناگوار دوران کودکی شده باشند.

گروهی از متخصصان دریافته‌اند که تجربه‌های نامطلوب دوران کودکی (ACE) شامل نادیده گرفته شدن، خشونت خانگی یا اعتیاد به الکل در دوران کودکی در میان افرادی شایع است که چندان اعتمادی به اطلاعات سازمان بهداشت عمومی بریتانیا، زدن ماسک در طول همه‌گیری یا رعایت قوانین ندارند. دیگر نمونه‌های تجربه‌های نامطلوب دوران کودکی شامل جدایی والدین یا طلاق، رها کردن کودک یا داشتن والدی با مشکلات مربوط به سلامتی روانی است.

تحقیقی که در مجله بی‌ام‌جی اوپن (BMJ Open) مجله‌ای با دسترسی آزاد منتشر شد، ۲۲۸۵ نفر از افراد ۱۸ سال به بالا را در ولز در طول دوران قرنطینه از دسامبر ۲۰۲۰ تا مارس ۲۰۲۱ مورد مطالعه قرار داد.

متخصصان ۹ تجربه نامطلوب دوران کودکی را هم‌زمان با کم اعتمادی به اطلاعات سازمان بهداشت عمومی بریتانیا مورد بررسی قراردادند تا ببینند آیا این افراد از برداشتن مقرراتی چون فاصله‌گذاری اجتماعی و پوشش اجباری صورت حمایت می‌کنند و آیا قوانین مربوط به کووید را نقض می‌کنند و برای زدن واکسن تردید دارند یا نه.

آن‌ها دریافتند که ۵۲ درصد از این افراد در این مطالعه هیچ تجربه کودکی ناگواری نداشتند و حدود یک‌پنجم آن‌ها یکی از این تجربیات را داشتند و طبق گزارش‌ها حدود یک‌ششم (۱۷ درصد) دو تا  سه تجربه بد، و یک نفر از هر ۱۰ نفر (۱۰ درصد) چهار تجربه بد یا بیشتر داشتند.

نتایج نشان می‌داد، شرکت‌کنندگان هرچقدر بیشتر در دوران کودکی تجربه ناگوار داشتند بیشتر احتمال آن می‌رفت که به اطلاعات مربوط به کووید سازمان بهداشت عمومی بریتانیا بی‌اعتماد باشند و بیشتر احساس می‌کردند که محدودیت‌های اعمال شده دولت ناعادلانه است و از پایان ماسک زدن اجباری حمایت می‌کردند.

این ۹ تجربه ناگوار دوران کودکی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت شامل این‌ها بودند: سوءاستفاده جسمی، گفتاری و جنسی، جدایی والدین، قرار گرفتن در معرض خشونت خانگی و زندگی کردن با عضوی از خانواده‌ که دچار بیماری روانی، اعتیاد به الکل یا مواد مخدر یا هر دو است یا یکی از اعضای خانواده در زندان به سر می‌برد.

افرادی که در کودکی دارای چهار تجربه ناگوار یا بیشتر بودند در مقایسه با آن‌هایی که چنین تجربه‌هایی نداشتند دو برابر بیشتر احتمال داشت که قوانین کووید را زیر پا بگذارند و این در حالی بود که بی‌تمایلی به واکسن در افرادی که چهار تجربه ناگوار یا بیشتر در کودکی داشتند نسبت به آن‌هایی که چنین تجربه‌هایی نداشتند سه برابر بیشتر بود.

وجود بیش از چهار تجربه‌ ناگوار کودکی با تمایل به زیر پا گذاشتن قوانین مربوط به فاصله‌گذاری اجتماعی نیز در ارتباط بود.

حدود ۳۸ درصد از آن‌هایی که بین ۱۸ تا ۲۹ سال بودند و بیش از چهار تجربه ناگوار کودکی داشتند تمایل چندانی به واکسن زدن نشان نمی‌دادند اما در گروه‌های سنی بالاتر احتمال پذیرش واکسن بیشتر بود. به‌طورکلی ۸ درصد کل گروه مورد آزمایش واکسن زدن را قبول نمی‌کردند.

در حدود یک‌چهارم از تمام کسانی که در این آزمایش شرکت داشتند نیز گفتند که دست‌کم گهگاه قوانین را زیر پا گذاشته‌اند.

نویسندگان این تحقیق چنین نتیجه گرفتند: «درحالی‌که در واکنش‌های فراگیر باید این را در نظر گرفت که چطور می‌شود در بهترین حالت به آن‌هایی دسترسی پیدا کرد که دچار تجربه‌های ناگوار کودکی هستند، در درازمدت، پذیرش بهتر توصیه‌های بهداشتی عمومی دلیل دیگری برای سرمایه‌گذاری در ایجاد دوران امن و سالم کودکی برای همه کودکان است.»

تحقیق پیشین نشان می‌دهد که بدرفتاری در کودکی ممکن است در آینده پایه‌های اعتماد از جمله اعتماد به دیگر خدمات عمومی و بهداشتی را متزلزل کند.

مطالعه اخیر که پابلیک هلث ولز (Public Health Wales) بهداشت عمومی ولز انجام داد و متخصصان بهداشت عمومی اجرا کردند نشان داد که اگر افراد در یک زمینه بی‌اعتماد باشند این امر در دیگر زمینه‌ها هم پدیدار می‌شود.

به‌طور مثال از ۱۰ نفری که درجه اعتماد کمی به اطلاعات سازمان بهداشت عمومی بریتانیا نشان دادند در مقایسه با صرفا ۶ درصدی که به اطلاعات این منبع اعتماد داشتند، چهار نفر به واکسن زدن تمایلی نشان نمی‌دادند.

گزارش  های بیشتر از پرس اسوسیشن