ما ایرانی‌ها بی‌پناه در جهان آواره شدیم و از دست یکی از خشن‌ترین و خونریزترین حکومت‌های جهان به هر جا که توانسته‌ایم پناه بردیم تا از وحشیگری‌های حکومتی که نه‌تنها با کسانی که فعالیت سیاسی دارند دشمنی می‌کند، بلکه هیچ فردی از یورش این حکومت در امان نیست. در بین اعدام‌شده‌ها و ترور شده‌های جمهوری اسلامی از نویسنده و شاعر و خبرنگار تا نظامی و تاجر، بی‌دین و دین‌دار وجود دارد و هر نوع دین و عقیده‌ای که مطابق با نظر هسته سخت حاکمیت و رهبر آن، علی خامنه‌ای نباشد جایی در زندان یا بالای چوبه دار برایش ذخیره شده است؛ از دین‌داران بهایی تا دراویش شیعه، اهل تسنن، یارسانان، مسیحیان نوکیش و یهودیان در زندان‌های جمهوری اسلامی همه سهمیه دارند.
مهم نیست چگونه فکر می‌کنی مهم این است که اگر مانند خامنه‌ای و «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» فکر نکنی، دشمن تلقی می‌شوی. زنانی که تنها به حجاب اجباری و به قوانینی که نه از اجماع عقلی مردم که از دستورالعمل‌های ۱۴۰۰ سال پیش و گاه از روایات دینی مشکوک که معلوم است قدمتی ندارند و حتی بسیاری از مسلمانان هم اعتقادی به آن‌ها ندارند، گرفته شده است و از آن برای سرکوب مردم ایران استفاده می‌شود.
کانادا یکی از پناهگاه‌های مردم ایران است، چه آنان که مهاجرت کرده‌اند، چه آنان که با نام پناه‌جو به آن پناه آورده‌اند. وقتی در ۲۰ تیر ۱۳۸۲ (۱۱ ژوئیه ۲۰۰۳) در زندان اوین زهرا کاظمی، خبرنگار دو تابعیتی ایرانی کانادایی به قتل رسید، رابطه ایران و کانادا مخدوش شد و سرانجام با قطع روابط سیاسی با جمهوری اسلامی در سال ۲۰۱۳ گام موثری برای حفظ امنیت شهروندان دو تابعیتی ایرانی کانادایی از خطر تروریسم جمهوری اسلامی برداشته شد.
اما کانادا تنها پناهگاه ایرانی‌های گریخته از چنگال جمهوری اسلامی نیست و برعکس فرزندان حکومتی‌های ایران و هواداران جمهوری اسلامی دست بالایی در کانادا دارند. همه داستان محمود رضا خاوری که در زمانی که مدیرعامل بانک ملی ایران بود و سه سال حضور در کانادا در طی پنج سال نشان داده بود و شهروند کانادا شده بود را شنیده‌اید. خاوری با میلیون‌ها دلار اختلاس از دارایی مردم ایران به کانادا مهاجرت کرد و متاسفانه دولت کانادا که «بانک ملی ایران» را به دلیل حمایت از تروریسم تحریم کرده بود، خاوری را که شهروند کانادا شده بود، محاکمه نکرد.
دو سال پیش در چنین روزهایی ده‌ها خانواده کانادایی ایرانی‌تبار به دلیل حمله تروریستی سپاه پاسداران به هواپیمای مسافربری اوکراین عزادار شدند و در بهت و حیرت معلوم شد سپاه پاسداران عمدا دو موشک به این هواپیمای مسافربری شلیک کرده است تا با این سپرانسانی مانع حمله احتمالی آمریکا شود. جمهوری اسلامی با گردن‌کلفتی جعبه سیاه را تحویل نداد و پرونده آن سقوط همچنان مفتوح است و رسیدگی نشده دارد خاک می‌خورد. در چنین شرایطی ناگهان فیلمی منتشر می‌شود که سردار سرتیپ دوم، پاسدار مرتضی طلایی با شلوارک دریکی از ورزشگاه‌های کانادا مشغول ورزش است!
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
انتشار گسترده این فیلم خشم ایرانیان در ایران و سراسر جهان، به‌ویژه ایرانیان مقیم کانادا را برافروخت. ساعتی پیش هشت سازمان حقوق بشری طی بیانیه‌ای مشترک، از ورود آزادانه مرتضی طلایی، رئیس پلیس سابق تهران بزرگ و از چهره‌های مشهور ناقض حقوق بشر به کشور کانادا ابراز نگرانی کردند. این هشت سازمان عبارت‌اند از: ۱. بنیاد عبدالرحمن برومند، ۲. مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ۳. سازمان حقوق بشر ایران، ۴. بنیاد سیامک پور زند، ۵. سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، ۶. انجمن حمایت از حقوق بشر آذربایجانی‌ها در ایران، ۷. ایمپکت ایران، ۸. باهم علیه مجازات اعدام
در بیانیه مشترک این هشت نهاد و سازمان حقوق بشری که به انگلیسی و فارسی منتشر شده است، می‌خوانیم:
«ما، سازمان‌های حقوق بشری امضاکننده زیر، نگرانی‌های جدی مشترکی در مورد سفر اخیر مرتضی طلایی، ناقض شناخته‌شده حقوق بشر به کانادا داریم. ما از دولت کانادا می‌خواهیم که برای حفظ تعهد خود نسبت به حقوق بشر اقدام فوری انجام دهد و اطمینان حاصل کند که مصونیت از مجازات در داخل (ایران) به معنای معافیت از مجازات در خارج از کشور نیست. اجازه ورود آزادانه به مرتضی طلایی به کانادا پیامی خطرناک دارد. پیامی که توهین به ایرانیانی است که خود به کانادا پناه آورده‌اند.» در ادامه این بیانیه یادآوری می‌شود که با قطع روابط سیاسی کانادا و جمهوری اسلامی شهروندان عادی دچار مشکلات زیادی شدند، اما چطور ممکن است که پاسداران و سرداران سپاه بتوانند آزادانه به کانادا بیایند و برگردند.
در بخش دیگری از بیانیه می‌خوانیم: «در سال ۲۰۱۷، کانادا، قانون عدالت برای قربانیان مقام‌های خارجی فاسد را تصویب کرد که برای هدف گرفتن مقام‌های خارجی مسئول در نقض فاحش حقوق بشر طراحی شده است. این قانون عمدتا برای محافظت از پناهندگان در برابر اتباع خارجی که تهدیدی برای امنیت آنان تلقی می‌شوند، تصویب شده است. ما از دولت کانادا می‌خواهیم که عملکرد مرتضی طلایی را به‌ویژه به خاطر «نقض فاحش حقوق بشر علیه افرادی که به‌دنبال کسب، اعمال، دفاع یا ارتقای حقوق بشر و آزادی‌های به رسمیت شناخته‌شده بین‌المللی هستند» بررسی کند.»
در ادامه این بیانیه مشترک موارد مهمی از نقش سردار طلایی در سرکوب آزادی‌های فردی و حقوق بشر آورده شده است. ازجمله این‌که او در زمان به قتل رسیدن زهرا کاظمی در زندان اوین تهران، رئیس پلیس این شهر بوده است و او ضمنا مبتکر تاسیس «پلیس حجاب» است، پلیسی که بدترین جنایات را علیه زنانی که به گفته حکومت «حجاب اجباری» را رعایت نمی‌کنند، اعمال می‌کند و مجازات بدوی مانند شلاق برای آنان در نظر گرفته می‌شود.
در پایان این بیانیه از قول جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا آمده است: «نخست‌وزیر کانادا، پیش‌تر این کشور را پناهگاه امنی برای «آن‌هایی که از آزار و اذیت، ترور و جنگ می‌گریزند» اعلام کرد، جایی که «به همه خوش آمد می‌گوید». یک پناهگاه امن برای کسانی که در معرض آسیب‌اند، نباید اجازه ورود آزادانه به افرادی مانند مرتضی طلایی را بدهد. ناقضان حقوق بشر نباید در کمپین «همه خوش آمدید» نخست‌وزیر قرار بگیرند. ما از کانادا می‌خواهیم که به تعهد اعلام شده خود به حقوق بشر پایبند بماند.»
این بیانیه به‌خوبی از دولت کانادا خواسته است که موضوع را پیگیری کند اما یک سوال باقی می‌ماند: سردار سرتیپ دوم، پاسدار مرتضی طلایی در کانادا چه می‌کرد؟ آیا همان‌گونه که خودش ادعا کرده برای گردش و تفریح آمده است یا شاید ماموریت اداری اعلام نشده دارد؟ اما چه ماموریتی؟
نمی‌خواهم اسیر تئوری توطئه شوم، اما اگر فراموش نکرده باشید چند ماه پیش اف‌بی‌آی آمریکا هشدار داد که تیمی اعزامی از جمهوری اسلامی قصد ربودن مسیح علی‌نژاد و انتقال او به جمهوری اسلامی را داشته‌اند که توطئه آن‌ها طی عملیاتی هشت‌ماهه خنثی شد. در همین بیانیه اف‌بی‌آی گفت سه شهروند کانادایی ایرانی‌تبار هم جزو عملیات ربایش بوده‌اند. آیا حضور سردار سرتیپ دوم، پاسدار مرتضی طلایی برای عملیات پوششی بوده است؟ آیا او امکان‌سنجی و عملیات پشتیبانی این ربودن را انجام داده است؟ شاید این فرضیه ضعیفی باشد، اما به‌هرحال با سابقه‌ای که از جمهوری اسلامی و ترورهایش داریم هیچ‌چیز بعید نیست.
