روز دوشنبه، ۲۱ مارس، مسئولان حراج کریستی اعلام کردند که پرتره‌ای که اندی وارهول از مرلین مونرو، بازیگر محبوب دهه ۱۹۶۰، به تصویر کشیده است، در ماه مه با ارزش تخمینی ۲۰۰ میلیون دلار به حراج گذاشته می‌شود و رکوردی را به نام خود ثبت خواهد کرد.

الکس روتر، رئیس بخش هنر قرن بیستم و بیست و یکم حراجی کریستی، گفت: «تصویر چهره مرلین با پیش‌زمینه‌ای آبی احتمال دارد تبدیل به گران‌ترین نقاشی قرن بیستم شود که تاکنون در حراج فروخته شده است.»

او درباره این اثر توضیح داد: «نقاشی مونرو در سال ۱۹۶۴ با موهای زرد روشن و سایه چشم آبی، یکی از پنج نقاشی است که اندی وارهول از این بازیگر به تصویر درآورده است. وارهول در این نقاشی از تکنیک پیچیده‌ای استفاده کرد که دیگر هرگز آن را به کار نگرفت.»

این اثر از سوی بنیاد توماس و دوریس امان در زوریخ به حراجی کریستی می‌آید و تمام عواید حاصل از فروش آن به نفع این بنیاد است که به بهبود زندگی کودکان در سراسر جهان اختصاص دارد.

مارک پورتر، رئیس هیات مدیره حراجی کریستی آمریکا، در باره فروش این اثر گفت: «فروش این تک‌نقاشی، پردرآمدترین حراج بشردوستانه از زمان فروش مجموعه پگی و دیوید راکفلر در سال ۲۰۱۸ خواهد بود.»

حراجی کریستی می‌گوید بیشترین قیمتی که برای یکی از آثار وارهول پرداخت شده است، مربوط به تابلو «تصادف اتومبیل نقره‌ای (فاجعه مضاعف)» است که در سال ۲۰۱۳ به قیمت ۱۰۵ میلیون دلار فروخته شد.

نقاشی اندی وارهول از مرلین مونرو، پیش از فروش، برای بازدید هنردوستان در خانه حراج کریستی به نمایش گذاشته شده است.

اندی وارهول که سال ۱۹۸۷ در ۵۸ سالگی از دنیا رفت، نویسنده، عکاس، و فیلمساز پیشرو آمریکایی و از بنیان‌گذاران هنر پاپ دهه ۱۹۵۰ در ایالات متحده بود.

هنر پاپ، هنری یاغی و ضد ارزش‌های هنری آکادمیک بود که در میانه قرن بیستم رواج یافت. با آن که آثار اندی وارهول در زمان حیات او مخالفان بسیاری در میان منتقدان داشت، محبوبیت عام زیادی کسب کرد و پدید‌آورنده آن‌ها را به یکی از جنجالی‌ترین شخصیت‌های هنری بدل کرد.

از ویژه‌ترین شیوه‌های وارهول در آثارش، تکرار است. او با استفاده از چاپ سیلک برای تکرار مکانیکی موضوعاتش و حذف احساسات شخصی هنرمند از اثر، زندگی و تصویرهای زندگی انسان مدرن را به نمایش می‌گذاشت.

برخی از کارشناسان هنری بر این باورند که وارهول تلاش داشت تا با این تکرارها، جامعه مصرفی و صنعتی پس از جنگ‌ دوم جهانی را زیر سوال ببرد و به نوعی آن را تحقیر کند، و در مقابل نیز البته برخی دیگر معتقدند که وارهول با بزرگنمایی نشانه‌های عادی، تلاش داشت ارزش‌های جامعه مصرفی آمریکا را به اسطوره تبدیل کند.

اندی وارهول همچنین پرتره‌هایی از چهره‌های شناخته‌شده می‌‌کشید که همانند برخی از آثار دیگرش، در آن دوره نوآورانه محسوب می‌شد. معروف‌‌ترین پرتره‌‌های وارهول از افرادی همچون مرلین مونرو، الیزابت تیلور، و میگ جاگر بود.

هم‌اکنون بزرگ‌ترین موزه دنیا که به یک هنرمند اختصاص دارد، موزه اندی وارهول در پیتزبورگ پنسیلوانیا است.