گروهی از زنان معترض در کابل پیش از ظهر پنجشنبه، ۵ خرداد، در تجمعی، به ادامه محرومیت زنان و دختران از حق کار و تحصیل اعتراض کردند. این زنان با سر دادن شعارهای «نان، کار، آموزش»، خواهان حضور زنان در سر کار و بازگشایی فوری مدارس دخترانه شدند؛ اما افراد مسلح طالبان این بار نیز با شلیکهای هوایی و تهدید به کشتن و بازداشت معترضان، تظاهرات مسالمتآمیز زنان را به هم زدند و اجازه ندادند این اعتراضها ادامه یابد.
زنان معترض از طالبان خواستند محدودیتهای سختگیرانه تازهای را که برای زنان افغان وضع کرده است بردارد و اجازه دهد زنان نیز از حقوق اساسی خود بهرهمند شوند.
عکسها و ویدیوهایی که از این راهپیمایی اعتراضی در فضای مجازی دستبهدست میشود، نشان میدهد که شماری از معترضان خواستههای خود چون احترام به حق تحصیل، حق کار و مشارکت سیاسی در جامعه را بر کاغذهایی نوشتهاند و آنها را دست دارند و از طالبان میخواهند آنها را عملی کند.
نعیمه اسدی، یکی از شرکتکنندگان در این تجمع اعتراضی، به ایندیپندنت فارسی گفت: «من و جمعی از دوستان معترضم در نزدیکی در مدرسه مریم جمع شدیم و برای حقوق اساسی خود فریاد سر دادیم، اما متاسفانه طالبان به ما حمله کردند و اجازه ندادند به اعتراضمان ادامه دهیم.»
او افزود که جنگجویان طالبان با شلیکهای هوایی همه را متواری کردند و موبایل برخی از دختران را با خود بردند و عکسها و فیلمهای تظاهرات را پاک کردند.
انیسه مبارز، یکی از برگزارکنندگان این تجمع اعتراضی، در گفتوگو با رسانهها در محل برگزاری اعتراض، گفت که زنان به شکل هدفمند از حق تحصیل و مشارکت در دیگر بخشهای جامعه محروم شدهاند و این وضعیت باید تغییر کند و زنان باید دوباره به درس و تحصیل و سایر حقوق اساسی خود دسترسی داشته باشند.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان در ۲۴ مرداد ۱۴۰۰، زنان افغان را از کار کردن در بیرون از خانه و دختران دانشآموز بالاتر از کلاس ششم را از رفتن به مدرسه منع و علاوه بر آن، دهها فرمان دیگر هم برای محدود کردن آزادیهای آنان صادر کرد.
جامعه جهانی، نهادهای بینالمللی حقوق بشر، سیاستمداران مخالف طالبان و زنان افغان بارها مخالفتشان را با این فرمانهای محدودکننده طالبان اعلام و بر لزوم توقف صدور و اجرای چنین فرمانهایی تاکید کردهاند، اما طالبان علاوه بر اصرار به عملی شدن این فرمانها، در پی وضع محدودیتهای بیشتر بر زنان در افغانستاناند.