حضور پر رنگ جوانان عراقی و شعار های ملی گرایانه آن ها در اعتراضات مردمی، از نخستین روز نشان می داد که این قیام ملی به هیچ یک از احزاب و جناح های سیاسی وابستگی نداشته و یک حرکتی هدفمند به سوی رهایی از وضعیت آشفته ای کنونی عراق است. فرا دستی احزاب مذهبی حاکم و افزایش نفوذ و سلطه جویی ایران در عراق، عامل اساسی گسترش فساد اداری و مالی در این کشور بوده و همین ناهنجاری، شهروندان عراقی را به خیابان ها کشانده است. به رغم این که ماهیت تظاهرات اخیر برای همگان روشن شده است اما فالح فیاض، مشاور امنیت ملی و رئیس جنبش بسیج مردمی در یک نشست خبری در بغداد گفت: برخی تلاش دارند ثبات و وحدت عراق را برهم زنند و ما به هیچ جهتی اجازه نخواهیم داد تا موفق به چنین هدفی شود.
در واقع، آنچه فیاض گفت، خلاف حقیقت است و این مقام دولتی سعی دارد با متهم کردن اعتراضات مردمی، برخورد خشونت آمیز نیرو های دولتی علیه معترضان را توجیه کند. اما حقیقت این است که شهروندان عراقی از اعتراضات مردمی که در گذشته، احزاب سیاسی رهبری آن را به دوش داشته و در فرجام، عامل شکست تظاهرات شدند، تجربه اندوخته اند و قیام امروز جوانان عراقی یک حرکت ملی است و احزاب سیاسی در آن نقشی ندارند و این ملت است که برای احراز حقوق خود به پا خاسته است.
جوانان خشمگین عراقی که از فساد دولت به ستوده آمده و دست به تظاهرات مسالمت آمیز زدند، هرگز تسلیم زور و خشونت نمی شوند و هر قدر شمار قربانیان اعتراضات افزوده می شود، میزان خشم مردم علیه حکومت اوج بیشتری می گیرد. با آن که مسالمت آمیز بودن اعتراضات برای هیچ کسی پوشیده نیست اما نیرو های دولتی با وحشت و خشونت به استقبال معترضان می روند و برای پراکنده ساختن مردم، از جنگ افزار های سبک و سنگین کار می گیرند. در این میان اغلب رسانه های خبری عراق که وابسته به مقامات دولتی می باشند، از پوشش واقعیت اوضاع خودداری می کنند و سعی می کنند این تحول ملی گسترده را کم اهمیت جلوه دهند، اما مسلم است که سیاست خشونت و نادیده گیری بغداد نمی تواند از اوج گیری تظاهرات جلو گیری کند.
احزاب سیاسی مذهبی حاکم در عراق، نه تنها دست به فساد و سوء استفاده از قدرت زده بلکه منافع ایران را بر منافع عراق ترجیح می دهند و تمام برنامه های دولتی بغداد به سود سیاست های تهران سوق داده می شود. همین امر باعث شده است تا مردم به منظور پایان دادن به فساد روز افزون دولت و جلوگیری از نفوذ ایران در امور داخلی عراق، قیام کنند.
رژیم ایران که با استفاده از چالش های امنیتی در منطقه، نفوذ خود را در 4 کشور عربی: عراق، سوریه، لبنان و یمن گسترش داده است به خوبی می داند که سرزمین عراق تنها گذرگاهی تداوم و افزایش نفوذ در کشور های عربی است، بنا بر این تهران، همواره عراق را به عنوان نخستین اولویت خود در خاور میانه می داند. بدین ترتیب، افزایش نفوذ ایران در کشور های عربی، رابطه ای مستقیم با میزان گسترش نفوذ ایران در عراق دارد. برای رسیدن به این مأمول، ایران در تلاش برای سرکوبی شهروندان عراقی است و مانع هر گونه جنبش مردمی در عراق می شود. گزارش های وجود دارد که در پی اوج گیری اعتراضات اخیر مردمی در عراق، رژیم ایران، نیروهای نظامی این کشور، از جمله: گردان انصار الحسین از همدان، بنی اکرم از کرمانشاه، ایمان از ایلام، محمد رسول الله از تهران، ولی عصر از خوزستان و ابو الفضل از لرستان را از طریق بندر خسروی به عراق فرستاده است تا معترضان عراقی را سرکوب کنند. البته همه ای نیروهای ایرانی یاد شده با لباس غیر نظامی و به بهانه ای اشتراک در مراسم اربعین حسینی وارد عراق شدند و برخی از گروه های مسلح شیعه مذهب عراقی وفادار به ایران مانند: عصائب اهل حق، سازمان بدر، حزب الله و سرایای خراسانی، زمینه ای انتقال این نیرو ها را به خاک عراق فراهم کردند.
افزون بر آن، به محض آغاز اعتراضات مردمی در عراق، تهران، 200 تن از سربازان نیروهای ویژه ای سپاه قدس را همراه با مشاوران نظامی و امنیتی در یک هواپیمای بوئینگ 747 به بغداد فرستاد و این افراد که لباس سیاه بر تن داشتند، به زبان عربی صحبت می کردند.
جالب است که در صحبت تلفنی عادل عبد المهدی با مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، واشنگتن تعهد است کرده که از دولت عراق در برابر شورشیان حمایت خواهد کرد.
آیا ایالات متحده می خواهد، دولت عراق و رژیم ایران به منظور رسیدن به اهداف درازمدت خود در منطقه، شهروندان محروم و بی گناه عراقی را که برای آزادی و کسب حقوق خود دست به اعتراضات مسالمت آمیز زده اند را به خاک و خون بکشانند؟
خامنه ای در پیامی که در پیوند به اعتراضات اخیر مردمی عراق در صفحه تویتر خود نشر کرده است، نگاشته است: "ایران و عراق دو ملتی هستند که جسم و جان و روح آنان به خاطر ایمان به خدا و محبت به اهل بیت، با یکدیگر پیوند خورده و این پیوند روز به روز بیشتر خواهد شد." تردیدی نیست که خامنه ای، این پیام سیاسی را در لفافه مذهبی پیچانده و هدف استراتژیک ایران در عراق را پوشش مذهبی می دهد.
اکنون جهان عرب بایستی در قبال تحولات اخیر عراق، تماشاگر نماند و با حمایت از اعتراضات مسالمت آمیز مردمی، دست ایران را از دخالت بیشتر و سوء استفاده از تحولات از اوضاع فراهم شده در عراق، کوتاه کند، زیرا پیروزی ملت عراق، پیروزی جهان عرب است. حمایت از قیام ملی فراگیر جوانان عراقی و پرده برداری از جنایت های احزاب مذهبی حاکم بر عراق، می تواند نقش اثر گذاری در پیروزی ملت عراق علیه جنایت های رژیم ایران در عراق داشته و آغازی برای پایان دادن به فرا دستی و نفوذ ایران در جهان عرب باشد.
© IndependentArabia
