آنچه به‌عنوان اعتراض مدنی دانشجویی به افزایش بهای بلیط مترو در سانتیاگو آغاز شده بود، به خارج از پایتخت شیلی گسترش یافته است. اما افزایش اندک (برابر با ۰۲/۰ یورو) بهای بلیط مترو در واقع نمکی بود بر زخم طبقه فقیر و کارگر شیلی که به یک قیام ناگهانی علیه اقدامات ریاضتی و عدم تساوی اقتصادی تبدیل شد. اعتراض‌های مسالمت آمیز مردم با اقدامات پلیس برای متفرق کردن آن‌ها با توسل به زور، به خشونت گرایید. دولت «سباستین پینیه را»، رئیس جمهور میلیاردر شیلی، در واکنش به اعتراض‌ها، اعلام وضع اضطراری کرده و از ارتش خواست تظاهرات را سرکوب کند. او گفت کشور «در جنگ» است.
هرچند اینگونه خشونت بی‌رحمانه نظامی علیه غیرنظامیان از اواخر دهه ۱۹۹۰ و پایان دیکتاتوری در شیلی دیده نشده، اما مهم است نقش ارتباط‌های بین‌المللی، به‌ویژه حمایت تاکتیکی و نظامی اسرائیل از دولت شیلی در گذشته و حال، در چنین اقدامات بی‌رحمانه‌ای برجسته شود.
در دوران ریاست جمهوری آگوستو پینوشه، رئیس جمهور تحت الحمایه آمریکا، شیلی شاهد حبس، اعدام و مفقودالاثر شدن ده‌ها هزار مخالف سیاسی رژیم او بود. در طول این سال‌ها، اسرائیل و شیلی روابط و همکاری تنگاتنگ با یکدیگر داشتند زیرا اسرائیل یکی از تامین کنندگان عمده سلاح به دولت نظامی شیلی بود.
عصر سیاه حکومت پینوشه با آنچه امروز می‌گذرد ارتباط چشمگیری دارد. پرزیدنت «پینیه را» کسانی را به عضویت در کابینه‌اش انتخاب کرده که در دفاع از پینوشه صحبت کرده‌اند. او همچنین تلاش کرده قوانین به اصطلاح «ضد ترور» عصر حکومت نظامی را به گونه‌ای اصلاح کند که بر نظارت و اختناق قبایل بومی ماپوچه و چپ‌گرایان بیفزاید. (توضیح: بومیان ماپوچه اولین ساکنان شیلی بوده‌اند که ابتدا با مهاجمین اسپانیایی قرن نوزدهم و سپس با به استقلال رسیدن شیلی با دولت این کشور جنگیده‌اند زیرا فاتحان و سپس دولت، زمین‌های آن‌ها را تصرف کرده و همواره در فقر سرکوبشان کرده‌اند).
امروز، نیروهای مسلح شیلی و اسرائیل اتحاد خود را پنهان نمی‌کنند. در سایت سفارتخانه شیلی در اسرائیل به «اهداف افزایش رشته‌های ارتباطی با ...اسرائیل» اشاره شده «تا امکان رد و بدل دانش، آموزش و تجربیات را ممکن کند.» شیلی و اسرائیل در سال ۲۰۱۸ در جریان دیدار ژنرال یاکوُو بَرَک از شیلی قراردادی برای «همکاری در زمینه آموزش‌های نظامی، تعلمیات و ایدئولوژی» به امضا رساندند.
هرچند این اتحاد به سود قدرت نظامی هردو طرف است، قشرهایی که بیشترین ضرر را از آن دیده‌اند، طبقه کارگر و بومیان در هردو کشور بوده‌اند. در اسرائیل، فلسطینیان زیر یک حکومت اشغالگر و آپارتاید زندگی می‌کنند، و در شیلی، طبقه کارگر و اقوام بومی از جمله ماپوچه قرن‌ها زیر اختناق حکومت‌های استعمارگر بوده‌اند.
به‌نظر می‌رسد در سال‌های اخیر، نیروی دفاعی اسرائیل (آی دی اف) در عوض شلیک به معترضین فلسطینی، از راهبرد دیگری برای خاموش کردن صدایشان استفاده کرده است. بیش از یک سال است غیرنظامیان فلسطینی در اعتراض به اشغال قلمروشان توسط اسرائیل به سوی دیوار غزه راهپیمایی می‌کنند. نیروهای دفاعی اسرائیل حدود ۶۰ درصد این جمعیت ۱۰ هزار و ۵۱۱ نفره از غیرنظامیان فلسطینی را از ناحیه پا هدف قرار داده که بیش از نود درصد جراحاتشان ناشی از اصابت گلوله گرم بوده است.
در طول هفته گذشته، راهبردهای اسرائیل در چندین مورد علیه غیرنظامیان شیلی بکار برده شده است. یک زن در ناحیه ران هدف گلوله قرار گرفته که گفته می‌شود حالش به دلیل خونریزی بیش از حد وخیم است. به پای یک مرد ۲۳ ساله نیز پیش از آن که یک خودروی نظامی او را زیر گرفته به قتل برساند، شلیک شده بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
استفاده از این تاکتیک تصادفی نبوده و بخشی از راهبردی است که در سطح بین‌المللی توسط فعالان یهود از جمله «صدای یهودیان برای صلح» آن را «تبادل کشنده» می‌خوانند. در ایالات متحده، پلیس شهری، پلیس مهاجرت و دیگر آژانس‌های امنیتی منظما در کنار نیروی دفاعی اسرائیل آموزش دیده و راهبردها و تسلیحاتی را به اشتراک می‌گذارند که می‌تواند تبعیض نژادی و قتل بدون محاکمه (توسط مامورین دولتی) و افزایش نظارت بر گروه‌های حاشیه‌ای و در اقلیت را در هردو کشور ترغیب کند.
امیلیو دابِد، یک حقوقدان فلسطینی-شیلیایی در مورد این ارتباطات نوشته:«در هردو مورد، فلسطینیان و اقوام بومی شیلی توسط استعمارگران از باقی جامعه مستثنی شده‌اند. تحت این شرایط، مردم استعمار زده (به دیده شهروندانی نگریسته می‌شوند) که نه حقوق شهروندی دارند و نه شهروند سیاسی‌اند، اما یک تهدید هستند – کسانی هستند که باید با آن‌ها با خشونتی روبرو شد که در قانون، عادی جلوه داده شده است».
سلاح‌های اسرائیلی که پینوشه را به زور در قدرت نگاهداشت، بی تناسب با قدرت دفاعی ماپوچه که از جریان‌های چپ مثل انتخاب سالوادور آلنده سوسیالیست در سال ۱۹۷۰ ، حمایت کرده بودند، علیه آن‌ها بکار گرفته شد. امروز، بسیاری از اقوام بومی شیلی در تظاهرات شرکت کرده و بسیاری از آن‌ها به دست ارتش کشته و مجروح شده‌اند.
مهم است که در خارج از مرزهای شیلی و اسرائیل، به همکاری‌های نظامی اشاره کنیم که اختناق علیه اقوام در حاشیه قرار گرفته را تداوم می‌بخشد. رشته‌های میان نیروی دفاع اسرائیل و نیروهای نظامی دیگر کشورها باید مورد تحقیق و سئوال قرار گیرد. به حاشیه راندن بیشتر جوامع، مولد صلح نیست بلکه به بی‌رحمی و بی‌عدالتی دامن می‌زند – و زمان آن رسیده درباره دلایل نادیده گرفتن آن، تعامل کنیم.
© The Independent
