تسکو (Tesco)، غول سوپرمارکت‌های بریتانیا، به علت استفاده از موم برای حفظ و نگهداری بعضی از میوه‌هایش برای فروش، که آن‌ها را برای گیاهخواران نامناسب می‌کند، با انتقادهایی مواجه شده است.

موم را اغلب بعد از برداشت روی مرکبات می‌مالند تا آن‌ها را برای مدت بیشتری تازه نگه دارند؛ بعضی از آن‌ها حاوی شلاک است، صمغی که از حشره‌های ماده صمغ‌داری می‌گیرند که در هند و تایلند زندگی می‌کنند.

وجود موم یا موم زنبورعسل به این معنا است که تراشه پوست بعضی پرتقال‌ها، لیمو‌ها و لیموترش‌ها برای استفاده گیاهخواران در آشپزی مناسب نیست؛ هرچند خریدن محصولات ارگانیک به خریدارانی که برنامه غذایی گیاهی سختگیرانه‌ای دارند امکان می‌دهد که از این مشکل دوری کنند.

به گزارش ریتیل گازت (Retail Gazette)، تسکو اعلام کرده است که مشغول همکاری با کشاورزان برای تولید جایگزین‌ است و در حال حاضر، برای جلب توجه به این موضوع، روی میوه‌های مذکور برچسب «نامناسب برای گیاهخواری» می‌زند.

ایندیپندنت برای توضیح و اظهارنظر در این مورد با تسکو تماس گرفته است.

در وب‌سایت کلین گرین سیمپل (Clean Green Simple) آمده تعدادی از میوه‌های دیگر نیز، در کمال تعجب، برای مصرف گیاهخواران نامناسب‌اند.

بنا بر گزارش‌ها، روی موز اغلب یک ماده نگهدارنده حاوی کیتوزان، ماده‌ای ضد باکتری که از پوسته خرچنگ و میگو به دست می‌آید، پاشیده می‌شود؛ بنابراین مطابق معیار‌های ضد حیوان‌آزاری گیاهخواری نیستند.

پاکت‌های آب‌میوه هم اغلب این نقص را دارند؛ برخی آب‌پرتقال‌ها حاوی تقویت‌کننده‌های رنگی مانند فلس قرمزدانه‌اند، که باز هم از حشرات به دست می‌آید، و برخی دیگر که تبلیغ می‌کنند مواد مغذی و ویتامین‌های افزوده‌ دارند، مانند روغن‌های اومگا-۳، ممکن است این خواص را از روغن‌ ماهی یا حتی پشم گوسفند گرفته باشند.

ژلاتین هم ممکن است برای غلیظ کردن این دسته از آب میوه‌ها به کار رود.

دیگر محصولات موجود در قفسه فروشگاه‌ها که ممکن است ساده به نظر برسند، مانند سوپ‌ سبزیجات حاضری که اغلب برای طعم‌‌دهی حاوی آب گوشت‌اند، و غلات صبحانه گیاهی و مربا‌ها ممکن است حاوی ژلاتین باشند و چیپس‌های سیب‌زمینی اغلب در کره یا چربی خوک سرخ می‌شوند.

جالب این است که وب‌سایت وجی وگاباندز (Veggie Vagabonds) گزارش می‌دهد که بعضی انجیرها با زنبورهای ماده مرده گرده‌افشانی می‌شوند؛ زنبورها پوست انجیر را سوراخ می‌کنند و داخلش می‌روند تا تخم‌ریزی کنند، ولی می‌فهمند که نمی‌توانند فرار کنند و در نهایت آن‌جا می‌میرند، و بقایای آن‌ها سرانجام با آنزیم‌های میوه تجزیه می‌شود.  

 اگرچه این اتفاقی کاملا طبیعی است و برای یک بار هم که شده، مقصر انسان نیست، نکته‌ای است که ارزش توجه دارد.

 همه این‌ها بر مشکل حفظ استانداردها و نیاز به هوشیاری مداوم افرادی تاکید دارد که می‌خواهند به زندگی بر اساس اصول گیاهخواری وفادار بمانند.