محققان پس از واگشایی پیکر مومیایی یک پسر نوجوان، دریافتند مصریان ثروتمند دوران باستان را به امید تسریع سفرشان به جهان پس از مرگ به همراه مقدار زیادی تعویذ بلاگردان [طلسم] مومیایی می‌کرده‌اند.

بر اساس نتایج این مطالعه، قد این پسر حدود یک متر و ۲۷ سانتی‌متر بوده و محققان معتقدند به دلایل طبیعی مرده است.

محققان با استفاده از تصاویر پرتونگاری رایانه‌ای (سی‌تی‌اسکن) این موضوع را کشف کردند.

بر اساس نقل قول پی‌ای از دکتر سحر سالم از دانشگاه قاهره، نویسنده اصلی این مطالعه، «اینجا نشان دادیم که این پیکر مومیایی به طور گسترده‌ای با ۴۹ تعویذ بلاگردان به سبکی زیبا و در آرایش منحصربه‌فرد سه‌ستونی در لایه‌های باند مومیایی و درون حفره‌های پیکر مومیایی تزیین شده است.»

این‌ها [طلسم‌ها] عبارت‌اند از: «چشم حورس، سرگین‌غلتان، تعویذ بلاگردان آخت (افق)، جفت جنین، گره ایزیس و غیره.»

«بسیاری از جنس طلا و برخی از جنس سنگ‌های نیمه‌قیمتی، سفال یا لعابی‌اند.»

مصریان باستان به این دیدگاه باور داشتند که انسان با پیمودن سفری خطرناک در جهان زیرین، به جهان پس از مرگ راه می‌یابد و در معرض داوری نهایی قرار می‌گیرد.

محققان گفتند این پسر نوجوان که پیکر مومیایی او واگشایی شده است، یک ماسک سر طلاکاری‌شده، سینه‌پوشی از جنس کارتونیج [لایه‌های پارچه کتانی یا پاپیروس پوشیده با گچ] و صندل پوشیده بود.

بر اساس متنی باستانی درباره خاکسپاری درگذشتگان در مصر به نام کتاب مردگان، متوفی باید صندل سفید پوشیده باشد و پارسا و پاکیزه باشد تا آیات مقدس را برای او قرائت کنند.

سالم گفت: «احتمالا صندل برای آن بود که این پسربچه بتواند از تابوت به بیرون قدم بگذارد. طبق کتاب مردگان که در مورد آیین مصریان باستان است، متوفی باید صندل سفید پوشیده باشد و پارسا و پاکیزه باشد تا آیات مقدس را برای او قرائت کنند »

رویه بیرونی این مومیایی دسته‌های سرخس دارد چون مصریان باستان اعتقاد داشتند گل‌ها و گیاهان معانی نمادین و مقدسی دارند.

یک زبان‌برگی از جنس طلا درون دهانش قرار دارد تا مطمئن شوند که پس از مرگ می‌تواند حرف بزند.

طلسمی به نام گره ایزیس که قدرت این الهه برای پاسداری از این پیکر را در خود دارد، تعویذ بلاگردانی راست‌گوشه که قرار بود تعادل و ترازمندی پدید آورد و دو پر شاهین و شترمرغ که نشانگر دوگانگی روحی و مادی حیات‌اند، نیز از یافته‌های محققان‌اند.

سالم گفت: «منظورشان حفاظت از این پیکر و حیات‌بخشی به آن در زندگی پس از مرگ بود.»

این مومیایی سال ۱۹۱۶ در گورستانی یافته شد که گمان می‌رود حدود ۳۳۲ تا ۳۰ قبل از میلاد در نجع الهسی واقع در جنوب مصر در آن مرده دفن می‌کردند.

این مومیایی را بدون آنکه بررسی کنند، در زیرزمین موزه مصر در قاهره نگه می‌داشتند.

گزارش تکمیلی در خبرگزاری‌ها