سمیه یزدانی، لژیونر دوچرخهسواری که اکنون در امارات متحده عربی حضور دارد، گفت که اماراتیها تجهیزاتی از بهترین مارکها در اختیارش گذاشتهاند و دوچرخه او که ۷۵ هزار درهم قیمت دارد، بهترین نوع دوچرخه در دنیا است و حدود ۹۰۰ میلیون تومان میارزد. او همچنین گفت که از نظر امکانات و تغذیه هم بهترین شرایط برایش فراهم شده است.
ملیپوش دوچرخهسواری ایران که پیش از این عضو یک تیم بحرینی بود، اواخر سال ۲۰۲۲ برای فصل جدید، با تیم اسبیکی (SBK) امارات قرارداد بست. او در مصاحبهاش گفت با وجود اینکه تیم اسبیکی در حال حاضر فقط در مسابقات داخلی امارات شرکت میکند، بهترین امکانات را دارد.
به گفته یزدانی، دوچرخهسواری در حال تبدیل شدن به ورزش اول در امارات است و کمکم جای فوتبال را میگیرد. مسابقات متعدد دوچرخهسواری هم با حضور مقامهای دولتی در این کشور برگزار میشوند و جایزه کلی هر مسابقه هم یک میلیون درهم است که به ۲۰ نفر اول اهدا میشود. پاداش نفر اول ۲۰۰ هزار درهم، تقریبا معادل دو میلیارد و ۴۰۰ هزار تومان، است.
ملیپوش دوچرخهسواری ایران تا سال ۲۰۲۴ با تیم اسبیکی قرارداد دارد و پس از آن هم این باشگاه فصل جدیدی از فعالیتهای حرفهای خود را آغاز خواهد کرد.
سمیه یزدانی با اشاره به اینکه دوچرخهسواران در ایران مشکل تمرین در جادهها را دارند، گفت: «در امارات حدود ۶۰۰ کیلومتر جاده فقط مخصوص دوچرخهسواری احداث شده است؛ در صورتی که ما در ورزشگاه آزادی که محل اصلی تمرینهایمان است، حتی هشت کیلومتر جاده مخصوص دوچرخهسواری نداریم و مجبوریم در اتوبانها و بدون اسکورت تمرین کنیم.»
عضو تیم ملی دوچرخهسواری زنان ایران در پاسخ به سوال خبرگزاری ایسنا درباره سطح تفاوت تیمهای باشگاهی ایران و امارات خاطرنشان کرد که در ایران تیم باشگاهی وجود ندارد که بتوان وضعیت تیمهای اماراتی را با ایران مقایسه کرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
زنان ورزشکار در جمهوری اسلامی ایران در رشتههایی مانند دوومیدانی، دوچرخهسواری و شنا نهتنها از حمایتهای دولتی برخوردار نیستند که با محدودیتها و ممنوعیتهای زیادی نیز مواجهاند. دوچرخهسواری زنان در شهرهایی مانند مشهد کلا ممنوع است و در شهرهایی مانند تهران و اصفهان، نیز خطر برخورد نیروهای انتظامی همواره دوچرخهسواران زن را تهدید میکند.
سمیه یزدانی نیز در مصاحبه خود تلویحا به این مسئله اشاره کرد و گفت که اگر لژیونر نمیشد، شاید مجبور بود در خانه تمرین دوچرخهسواری کند. او افزود: «همیشه برای دوچرخهسواران ایرانی که حرفه موردعلاقه خود را این بهسختی ادامه میدهند، ناراحت میشوم.»
شهرداری اصفهان در شهریور ۱۴۰۱ مسیرهای دوچرخهسواری را شبانه جمعآوری کرد. پس از آن، روزنامه هممیهن در گزارشی نوشت که این اقدام به دلیل «فشارهای سیاسی در مخالفت با گسترش دوچرخهسواری زنان» از سوی «بعضی از اعضای شورای شهر و فشارهای بیرونی» انجام شد. چند زن دوچرخهسوار نیز به این روزنامه گفتند که با توقیف دوچرخه و مدارکشان و حتی بازداشت روبرو شدهاند.
برخی مقامهای حکومت ایران با دوچرخهسواری زنان بهصراحت مخالفت کرده و خواستار برخورد با زنان دوچرخهسوار شدهاند. محمدتقی نقدعلی، نماینده مجلس و مدافع اعدام معترضان که نامش بهتازگی در لیست تحریمهای اتحادیه اروپا هم قرار گرفته، پیشتر گفته بود که دوچرخهسواری زنان در ملاعام «حرام و غیرقانونی» است و افرادی که این کار را انجام میدهند باید مجازات شوند.
احمد علم الهدی، نماینده علی خامنهای در مشهد، هم زمستان سال پیش درباره دوچرخهسواری و ورزش زنان گفت: «مراجع تقلید و مقام معظم رهبری فتوا دادند که دوچرخهسواری زن در ملا و منظر مردان حرام است؛ چرا که تبرج است و نباید زنان در حضور مردان در خیابانها سوار دوچرخه شوند.»