این روزها اعتراض‌ها در ایران و خارج از ایران وارد فاز تازه‌ای می‌شود. معترضان در ایران اعلام کرده‌اند که روز پنجشنبه ۲۷ بهمن بر اساس فراخوانی از پیش‌اعلام‌شده، به یاد محمد مهدی کرمی و سید محمد حسینی، دو تن از معترضانی که جمهوری اسلامی ۴۰ روز پیش اعدام کرد، در شهرهای مختلف تجمع اعتراضی برگزار خواهند کرد. این روزها دیوار شهرهای ایران پر از شعارهایی شده است که تجمع ۲۷ بهمن را یادآوری می‌کنند و از مردم می‌خواهند با حضور در این تجمع، خیزش سراسری را ادامه دهند.

هم‌زمان با این اتفاق، از روز جمعه تا یکشنبه در شهر مونیخ آلمان هم گردهمایی و راهپیمایی علیه جمهوری اسلامی شکل خواهد گرفت. این تجمع‎‌‌‌ها در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ که به داووس امنیتی شهرت دارد، برگزار می‌شوند. در این سه روز، ایرانیان از سراسر اروپا به مونیخ خواهند رفت تا در حضور رهبران، روسای‌جمهور و وزرای خارجه سایر کشورها از سرکوب گسترده معترضان در ایران و خواست عموم مردم برای پایان یافتن نظام جمهوری اسلامی بگویند.

بر اساس گزارش‌ها، اولین گردهمایی بزرگ ایرانیان در محل کنفرانس امنیتی مونیخ روز شنبه ۱۸ فوریه ساعت ۱۰:۳۰ صبح در ادئون پلاتز (Odeonsplatz) برپا خواهد شد. مخالفان جمهوری اسلامی از ساعت ۲ تا ۵ بعدازظهر در گارتنرپلاتز (Gärtnerplatz) راهپیمایی می‌کنند؛ اما اصلی‌ترین گردهمایی و راهپیمایی ایرانیان در حاشیه این کنفرانس روز یکشنبه ۱۹ فوریه برگزار خواهد شد و معترضان ایرانی از سراسر اروپا یکشنبه ساعت ۱۰ صبح در این راهپیمایی و گردهمایی حضور خواهند یافت.

روز جمعه این هفته، با وجود فشارهای گسترده بر اهل سنت، احتمالا زاهدان نیز بار دیگر صحنه اعتراض‌های گسترده مردم خواهد بود. اعتراض‌هایی که در این مدت نه‌تنها پایان نیافتند که طی هفته‌های گذشته، به استان گلستان و شهر گالیکش نیز سرایت کردند. جمهوری اسلامی با بازداشت، حصر و تهدید روحانیون اهل سنت در تلاش است به این اعتراض‌های هفتگی پایان دهد اما تا به امروز نتوانسته است توفیقی به دست آورد.

از سوی دیگر، شرایط اقتصادی در ایران حتی نسبت به زمان شروع اصلاحات اقتصادی ابراهیم رئیسی در اردیبهشت‌ماه نیز بحرانی‌تر شده است. خیز دلار به سمت ۵۰ هزار تومان و بالاتر از آن، کسری بودجه دولت، بدهی دولت به تامین اجتماعی و عقب افتادن پرداخت حقوق بازنشستگان بر اساس میزان مصوب، افزایش تورم و محقق نشدن مطالبات فرهنگیان و معلمان از جمله معضلاتی‌اند که در زندگی بیش از نیمی از جامعه تاثیرگذارند و احتمال وقوع اعتراض‌های خیابانی را بالا می‌برند.

اعتراض‌های کارگری نیز جسته‌گریخته از سر گرفته شده‌اند و مشکلات اقتصادی کارگران باعث خواهد شد در بهار آینده موج تازه‌ای از اعتراض‌ها شکل بگیرد.  طی هفته‌های گذشته تقریبا هر روز اعتراض‌های صنفی در ایران جریان داشت که این تجمع‌ها ممکن است از فصل بهار، همانند امسال، به روزی بیش از دو تجمع صنفی هم برسد. بسیاری معتقدند موج بعدی اعتراض‌های مردمی در راستای خیزش سراسری ایرانیان در فصل بهار رخ خواهد داد.

روزنامه ایران، وابسته به دولت جمهوری اسلامی، چندی پیش با اعتراف به صحت این تحلیل نوشت: «بهانه حجاب بانوان همان طور که محمل نخست ایجاد آشوب ترکیبی اخیر بود، همچنان ظرفیت دارد تا در فصل گرما نیز به صورت دیگری بستر اغتشاش و سوءاستفاده از ظرفیت انسانی و مطالبات حقوقی بانوان را فراهم کند.»

با این حال تجمع‌های خارج از کشور، شعارهای شبانه و دیوارنویسی‌ها در ایران، اعتراض‌های ۲۷ بهمن، اعتراض‌های احتمالی پایان سال و احتمالا شب چهارشنبه‌سوری کماکان در پیش است و جمهوری اسلامی نتوانسته است با راه انداختن نمایش عفو عمومی حمایت جامعه را جلب کند. همان‌طور که با فشار بر خوانندگان، سرانجام برگزاری کنسرت‌های موسیقی از سر گرفته شد اما شکل‌گیری تجمع در سالن‌های کنسرت به سر دادن شعار علیه جمهوری اسلامی و حمایت از خیزش «سراسری زن زندگی آزادی» منجر شد.

پیش از این، مصطفی مهرآیین، استاد جامعه‌شناسی، در مورد خیزش سراسری مردم ایران و تداوم آن گفته بود که مردم و جوانان در این اعتراض‌ها خواهان انقلاب‌اند. او خصوصیت این انقلاب را بدون جنگ و خونریزی و ویرانی توصیف کرده و گفته بود: «این نشان می‌دهد که جامعه حتی در شورش خود هم مهربانانه و عاقلانه عمل می‌کند. گویی این انقلاب بیشتر اخلاقی است تا سیاسی.»