طبق تحقیق جدید و گسترده‌ای که در مجله همه‌گیری‌شناسی جهانی منتشر شده است، ازدواج کمک می‌کند تا میزان مرگ‌ومیر در میان زنان به میزان یک‌سوم کاهش یابد، حتی در میان آن‌هایی که کارشان به طلاق بکشد.
به گزارش نیویورک پست، این محققان استدلال می‌کنند ازدواج رکنی کمابیش فراگیر در زندگی بشر است و با آنکه تغییرات فرهنگی باعث شده نگرش ما به این نهاد دستخوش تغییر شود، نه‌تنها همچنان ارزشمند است، بلکه سلامت و تندرستی کلی زنان را به‌طور چشمگیری بهبود می‌بخشد.
دو پروفسور دانشگاه هاروارد و از نویسندگان این تحقیق در مقاله‌ای در مجله وال‌استریت ژورنال نوشتند: «یافته‌های ما در کنار انبوه نوشته‌های تحقیقاتی که پیش از این ارزشمندی ازدواج را نشان داده است، باید بیدارباشی باشد برای جامعه‌ای که به این عنصر حیاتی برای شکوفایی رویکرد انکاری دارند.»
۱۱ هزار و ۸۳۰ پرستار زن آمریکایی و اکثرا سفیدپوست و دارای وضعیت مالی نسبتا خوب که در اوایل دهه ۱۹۹۰ درگیر تصمیم ازدواج بودند، در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند.
به گزارش نیویورک‌پست، سپس ده‌ها سال بعد آن‌هایی را که بین ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ پای سفره عقد نشسته بودند، با آن‌هایی که تن به چنین کاری نداده بودند مقایسه کردند.
محققان چندوچون زندگی این زنان را پس از حدود ۲۵ سال با در نظر گرفتن انواع دستاوردها شامل آسودگی روانی، سلامت و طول عمر بررسی کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
زنانی که در آن بازه زمانی ازدواج کرده بودند- شامل آن‌هایی که بعد طلاق گرفتند- نسبت به آن‌هایی که هرگز ازدواج نکردند، ۳۵ درصد کمتر در خطر مرگ بودند.
خطر بیماری قلبی عروقی، افسردگی و تنهایی هم در این زنان کمتر بود و خوش‌بینی و حس هدفمندی بیشتری هم داشتند.
به گزارش نیویورک پست، همچنین طبق یافته‌های این محققان در ازدواج باقی ماندن نیز مزیت‌هایی دارد.
طبق برخی شواهد به دست آمده در این تحقیق، زنانی که در دوره پیگیری این مطالعه طلاق گرفته بودند در مقایسه با آن‌هایی که ازدواجشان پابرجا ماند، ۱۹ درصد بیشتر در خطر مرگ قرار داشتند.
طبق گفته آن‌هایی که از شریک زندگی خود جدا شدند، سلامت و رفاهشان کمتر شد و ازجمله دچار انزوا و افسردگی شدند.
به گفته این نویسندگان، برای شناخت اثر ازدواج بر مردان تحقیقات بیشتری لازم است.
آن‌ها همچنین خاطرنشان کردند شرکت‌کنندگان در مطالعه آن‌ها به نسل اکس (متولد اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی) تعلق داشتند و بنابراین در قیاس با نسل زد (متولد اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی) که اکنون دارند به سن ازدواج می‌رسند، تحت تاثیر مجموعه هنجارها و عوامل فرهنگی دیگری قرار داشتند.
