ریویچی ساکاموتو، آهنگساز و تهیه‌کننده‌ و از نخستین هنرمندان این عرصه که موسیقی الکترونیک را با ترانه‌های پاپ پیوند زد، پس از چندین سال مبارزه نفس‌گیر با سرطان، در سن ۷۱ سالگی درگذشت. 

طبق بیانیه‌‌ای که یکشنبه، ۲ آوریل ۲۰۲۳ (۱۳ فروردین)، در وبسایت این هنرمند مشهور منتشر شد، ساکاموتو در ۲۸ مارس درگذشته است: «می‌خواهیم یکی از نقل‌قول‌های موردعلاقه ساکاموتو را به اشتراک بگذاریم: هنر طولانی است، اما زندگی کوتاه.»

این آهنگساز مشهور ژاپنی با هنرمندان زیادی همچون دیوید بووی، ایگی پاپ و برناردو برتولوچی سابقه همکاری داشت. ساکامتو به مثابه یکی از اعضای گروه ارکستر جادویی زرد ژاپن و نیز هنرمندی منفرد، نواهای زیادی ساخت و بدین‌سان به پدرخوانده موسیقی پاپ الکترونیک شهرت یافت. 

ریویچی ساکاموتو متولد ۱۷ ژانویه ۱۹۵۲ است و از دوران کودکی با کارهای فرهنگی آشنا شد. پدرش ویراستار رمان‌نویسان ژاپنی پس از جنگ، مانند کنزابورو اوئه و یوکیو میشیما بود. او از شش سالگی شروع به یادگیری پیانو کرد و اندکی بعد، آهنگسازی را آغاز کرد.

ساکاموتو در مصاحبه‌ای در ۱۹۸۸ گفته بود سبک کارش بسیار غربی است. او در این مورد چنین گفت: «یک ضرب، یک ملودی و یک هارمونی اینجا [در موسیقی من] است، بنابراین، این موسیقی غربی است. اما می‌دانید، مقداری احساس، کمی فضا یا حس صدا، کمی آسیایی است، شاید ۲۵، ۳۰ درصد.»

زمانی که ساکاموتو برای تحصیل در رشته موسیقی وارد دانشگاه شد، آثار غول‌های مدرنیسم اروپایی پس از جنگ، مانند اشتوکهاوزن، لیگتی، زناکیس و بولز را دنبال می‌کرد، اما در وقت فراغت به نواختن موسیقی محلی اوکیناوا و فری جاز می‌پرداخت و در فروشگاه‌های آثار موسیقی کار می‌کرد. 

ریویچی ساکاموتو سال ۱۹۸۳ در کنار دیوید بووی در فیلم «کریسمس مبارک آقای لارنس» به کارگردانی ناگیسا اوشیما بازی کرد. موسیقی متن فیلم را هم خودش ساخت که نخستین اثرش در این زمینه بود.

او در ادامه برای فیلم‌هایی مانند «آخرین امپراتور» (۱۹۸۷) اثر برناردو برتولوچی موسیقی متن ساخت که برنده جوایز اسکار، گلدن گلوب و گرمی شد. او با آهنگسازانی همچون دیوید برن و کونگ سو، برنده جایزه گلدن گلوب ۱۹۹۰ شد. 

این هنرمند مشهور ژاپنی در سال‌های آخر عمر، به‌ویژه پس از فاجعه هسته‌ای فوکوشیما  در سال۲۰۱۱، به صدای مهم و نیرومندی در مبارزه با انرژی هسته‌ای بدل شد. فعالیت عمومی او بخشی اساسی از فیلم مستند «ریویچی ساکاموتو: کودا» (۲۰۱۷) را تشکیل می‌دهد. او در یکی از صحنه‌های این مستند می‌گوید: «راستش نمی‌دانم چند سال از عمر من باقی مانده؛ شاید ۲۰ سال، ۱۰ سال یا کمتر. می‌دانم که می‌خواهم موسیقی بیشتری بسازم. موسیقی‌ای که از به جا گذاشتنش شرمنده نباشم؛ کاری بامعنا.»

ساکاموتو ژانویه ۲۰۲۱ در وبسایت خود اعلام کرد که به سرطان روده بزرگ مبتلا شده است. او نوشت: «از این به بعد با سرطان زندگی خواهم کرد. اما امیدوارم کمی طولانی‌تر موسیقی بسازم.»