برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد، روز دوشنبه ۲۱ فروردین (۱۰ آوریل)، اعلام کرد که برای نجات جان افرادی که در افغانستان در معرض قحطی قرار دارند، به ۸۰۰ میلیون دلار بودجه برای شش ماه پیش رو نیاز دارد.

این نهاد هشدار داد که اگر حمایت‌های بشردوستانه برای افغانستان به‌صورت پایدار وجود نداشته باشد، «صدها هزار افغان دیگر برای زنده ماندن به کمک نیاز خواهند داشت.»

سازمان ملل متحد روز دوشنبه اعلام کرد که عملیات‌ کمک‌رسانی نهادهای این سازمان در افغانستان به‌شدت با کمبود بودجه مواجه‌اند. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، از مجموع بودجه ۴.۶ میلیارد دلاری که برای کمک به افغانستان در سال ۲۰۲۳ درخواست شد، تاکنون کشورها و سازمان‌های اهداکننده فقط ۲۴۹ میلیون دلار آن را پرداخت کرده‌اند. البته این مبلغ یک‌سوم مبلغی است که برای کمک به افغانستان در سال ۲۰۲۲ اهدا شد.

این در حالی است که دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) در آخرین گزارش خود اعلام کرد که مجموع نیازهای مالی «فوری» برای رفع چالش‌های حیاتی در سه ماه آینده در افغانستان، ۷۱۷.۴ میلیون دلار است.

این گزارش نشان می‌دهد که افغانستان برای سومین سال متوالی با شرایط خشکسالی مواجه است، در حالی که هم‌زمان با آن، دومین سال رکود اقتصادی فلج‌کننده را نیز تجربه می‌کند و تاثیر دهه‌ها درگیری و بلایای طبیعی نیز بر این وضعیت اضافه می‌شود.

اوچا گفته است که افغانستان با وجود اینکه بزرگ‌ترین بحران بشردوستانه در جهان را تجربه می‌کند، کمترین بودجه را در سطح جامعه جهانی دارد.

چالش کمبود بودجه نهادهای امدادرسان سازمان ملل برای افغانستان در حالی رخ می‌دهد که عملیات این سازمان‌ به‌دلیل محدودیت‌های اعمال‌ شده طالبان، به‌ویژه در چهار ماه گذشته، تحت تاثیر قرار گرفته است.

برنامه جهانی غذا در بیانیه روز دوشنبه، ضمن درخواست بودجه، اعلام کرد که امدادگران زن در ارائه کمک‌های این نهاد نقش حیاتی ایفا می‌کنند و این نهاد «تمام تلاش ممکن» را برای ادامه کار زنان انجام می‌دهد.

طالبان در نوامبر ۲۰۲۲ فعالیت زنان را در ادارات غیردولتی، ملی و بین‌المللی ممنوع اعلام کردند. هرچند این دستور شامل کارکنان مستقیم دفاتر سازمان ملل متحد نبود، اما عملیات کمک‌رسانی نهادهای سازمان ملل را شدیدا تحت تاثیر قرار داد. با وجود تلاش‌های مقام‌های سازمان ملل برای لغو این محدودیت، طالبان در اوایل آوریل ۲۰۲۳ دستور منع کار زنان در دفاتر سازمان ملل را نیز صادر کردند.

بخشی از کمبود بودجه سازمان ملل را می‌توان ناشی از محدودیت‌های وضع‌شده علیه زنان عنوان کرد، زیرا بسیاری از کشورهای اهداکننده حاضر نیستند در صورتی که زنان اجازه کار نداشته باشند، به افغانستان کمک مالی ارسال کنند. همچنین بخش زیادی از بودجه‌های کمکی به افغانستان، برای کمک به زنان و دختران در زمینه‌های مختلف ازجمله بهداشت، تغذیه و آموزش بود که با منع فعالیت زنان، این کار را امدادگران مرد نمی‌توانند انجام دهند و این موضوع کشورهای اهداکننده را برای کمک به افغانستان دلسرد کرده است.