شش ماه تا بازی‌های آسیایی هانگژو باقی مانده است، ولی فدراسیون‌های ورزشی ایران به‌دلیل مشکلات مالی و تغییرات پرشمار مدیریتی در چند سال گذشته تدارک خوبی نداشته‌اند و کمیته ملی المپیک ایران به‌رغم دخالت‌هایش در کار فدراسیون‌ها، اظهار نگرانی می‌کند که ایران از قطار پیشرفت ورزش در آسیا جا بماند.

مناف هاشمی، دبیر کل کمیته ملی المپیک، به احتمال افت نتایج کاروان ایران نسبت به ادوار قبل اعتراف کرد. ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا با ۲۰ مدال طلا و به‌دلیل مدال نقره کمتر نسبت به ازبکستان، در رتبه ششم جدول مدال‌ها ایستاد، ولی او پیش‌بینی کرد که این بار تعداد مدال‌های طلا ممکن است به ۲۰ هم نرسد.

بهترین جایگاه ایران در جدول مدال‌های بازی‌های آسیایی در سال‌های اخیر رتبه چهارمی سال ۲۰۱۰ بوده، ولی بعد از آن به ترتیب پنجم و ششم شده و کشورهای قزاقستان، تایلند، هند، اندونزی و چین تایپه فاصله را کمتر کرده و به نظر می‌رسد در حال سبقت گرفتن از ورزش ایران‌اند. طبق گفته هاشمی، هدف‌گذاری کمیته ملی المپیک رتبه ششم و پنجم است و تاکید دارد اولویت با رشته‌هایی است که قطعا مدال می‌آورند و حضور سایر رشته‌ها نیاز به بررسی بیشتر دارد. کمیته ملی المپیک ایران پیش‌بینی کرده است بدون حضور فدراسیون‌هایی که احتمال مدال گرفتن‌شان قطعی نیست، تعداد مدال‌های طلا در بازی‌های آسیایی تابستان امسال به کمتر از ۲۰ می‌رسد.

ورزش ایران گرفتار دخالت‌های سیاسی و امنیتی در کار فدراسیون‌ها است و اغلب رشته‌های ورزشی از طرف فدراسیون‌هایی اداره می‌شوند که روسایش از دل انتخاباتی غیرشفاف و دچار تخلف و تقلب، به این جایگاه رسیده‌اند. ورزش را افرادی غیرمتخصص و ناآشنا با ورزش و روابط بین‌المللی و دانش مدیریت اداره می‌کنند و حتی روسای کمیته ملی المپیک که حالا اعتراف می‌کنند برای آینده نگران‌اند، همواره با دخالت‌های سیاسی مشخص شده‌اند و استقلال این کمیته همیشه زیر سوال بوده است.

پنج طلای ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا در کشتی آزاد و فرنگی به دست آمد و مثل همیشه در هانگجو هم کشتی‌گیران بخش مهم کاروان ایران خواهند بود، ولی نتایج ضعیف اخیر تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات قهرمانی آسیا می‌تواند در فاصله کوتاه تا بازی‌ها نگران‌کننده باشد.

وزنه‌برداری، تکواندو، کاراته و ووشو دیگر رشته‌هایی‌اند که انتظار می‌رود مثل سال ۲۰۱۸ به مدال طلا برسند. دو و میدانی، سنگ‌نوردی، کبدی و کوراش هم در جاکارتا به مدال طلا رسیدند، ولی مشخص نیست که بتوانند موفقیت دوره قبلی را تکرار کنند.

والیبال در میان ورزش‌های توپی تنها رشته طلایی جاکارتا بود، ولی تکرار این عنوان کار آسانی نخواهد بود. تیم ملی بسکتبال مردان در سال ۲۰۱۸ به مدال نقره رسید، ولی این تیم در سال‌های گذشته افت داشته و برای رسیدن به جمع چهار تیم پایانی هم کار سختی خواهد داشت، مثل هندبال که برای مدال گرفتن نیاز به یک قرعه مناسب دارد.

حضور تیم فوتبال ایران هم بر خلاف ادوار قبل هنوز قطعی نشده است. تیم فوتبال ایران در بازی‌های آسیایی پکن ۱۹۹۰ و بوسان ۲۰۰۲ توانست به مدال طلا برسد، ولی در فاصله کمتر از شش ماه تا شروع بازی‌ها هنوز سرمربی تیم امید مشخص نشده است. فدراسیون فوتبال به کمیته ملی المپیک وعده داده که در روزهای آینده نام سرمربی جدید تیم امید را اعلام کند، با این حال، بعید است که در این زمان کم بتوان تیمی ساخت که در هانگژو بتواند روی سکو برود.

در چنین شرایطی بعید است که پیش‌بینی مناف هاشمی درباره تعداد مدال‌ها و عملکرد کاروان ایران تنها یک بلوف برای هشدار دادن به فدراسیون‌ها باشد و می‌توان آن را مقدمه‌ای برای توجیه نتایج ضعیف احتمالی در هانگژو دانست.

بحران‌های اقتصادی و مدیریتی و درهای بسته در روابط بین‌الملل برای ورزش ایران، محصولی جز ناکامی‌ها نمی‌تواند داشته باشد، اگرچه طی ۴ دهه اخیر استعدادهای جوان ورزش ایران همواره مدیران ناکارآمد و تحمیلی به ورزش را از انتقادهای بیشتر نجات داده‌اند.