برگزاری مراسم تاجگذاری در قرون وسطی ریشه دارد و بخشی مهم از روند به قدرت رسیدن پادشاه یا ملکه محسوب می‌شود. با اینکه تاجگذاری پادشاه جدید رویدادی بسیار برجسته است، اما مهم‌ترین لحظه آن درواقع «مسح» است که در آن پادشاه با روغن مقدس مسح می‌شود. قدمت این مراسم، به قرن هفتم و هشتم برمی‌گردد و نشان‌دهنده آن است که پادشاه را خدا انتخاب کرده است.
یاهو نیوز به نقل از پی‌ای مدیا می‌نویسد، بریتانیا تنها کشور پادشاهی اروپایی است که همچنان به این مراسم پایبند است. جانشینی حاکمان بریتانیا اکنون بی‌درنگ براساس قانون صورت می‌گیرد – چارلز سوم حتی پیش از مسح و تاجگذاری پادشاه شده است. عناصر اصلی مراسم تاجگذاری از تاجگذاری ادگار پادشاه ساکسون، ملقب به ادگار آرام، نخستین پادشاه کل انگلستان در صومعه باث (Bath Abbey) در سال ۹۷۳ می‌آید.
پایه‌گذار این مراسم قدیسی به نام دانستن (Saint Dunstan)، اسقف اعظم وقت کانتربری بود که تمام تاج‌گذاری‌های پس از آن بر همین اساس انجام شد.
این مراسم ریشه در فرهنگ و رسوم اروپایی دارد که در آن کلیسا نقشی پررنگ در دولت داشته و به اختلاف‌ها برسر قدرت پایان می‌دهد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در طول هزار سال گذشته، تقریبا تمام پادشاهان از زمان ویلیام فاتح در سال ۱۰۶۶ در کلیسای وست مینستر تاجگذاری کرده‌اند. استثناها ادوارد پنجم است، یکی از «شاهزادگان در برج» که ریچارد سوم آینده او را در سال ۱۴۸۳ در برج لندن محبوس کرد و دیگری ادوارد هشتم که در سال ۱۹۳۶ به‌دلیل تنش‌های خانوادگی و علائق شخصی از پادشاهی انصراف داد و تاجگذاری نکرد.
پیش از ساخت کلیسای وست مینستر، مکانی ثابت برای تاجگذاری وجود نداشت، اما گویا ادوارد فاتح به این دلیل آنجا را برای تاج‌گذاری‌اش انتخاب کرد که ادعای خود را به منزله جانشین قانونی ادوارد معترف که دستور ساخت این کلیسا را صادر کرده بود، تقویت کند.
در قرن چهاردهم، کتاب مصور لیبر رگالیس (Liber Regalis) یا کتاب سلطنتی (Royal Book) تهیه شد که هنوز در این کلیسا از آن نگهداری می‌شود و رهنمودی برای کمک به اجرا و سازماندهی مراسم تاجگذاری است.
نظم و ترتیب اصلی اجرای این مراسم مسیحی همچنان به همان سبک و سیاق است.
سوگند تاجگذاری که در آن پادشاه سوگند یاد می‌کند «براساس قوانین و آداب و رسوم مردمان بریتانیا و کشورهای مشترک المنافع» حکمرانی کند، تنها جنبه‌ای از این مراسم است که طبق قانون، انجام آن الزامی است.
