هارالد تروخ، نماینده پارلمان اتریش و ولفگانگ پتریچ، رئیس موسسه اتریش در امور بین‌الملل، در مصاحبه‌ای با ایندیپندنت فارسی، از مخالفان طالبان خواستند با استفاده از فرصتی که «روند وین برای افغانستان دموکراتیک» ایجاد کرده است، حول یک محور جمع شوند تا برای پیشرفت به سوی آینده آزاد و دموکراتیک در افغانستان راهی فراهم شود.
روند وین برای افغانستان دموکراتیک عنوان نشستی است که دو بار در سپتامبر سال ۲۰۲۲ و آوریل ۲۰۲۳، با حضور نزدیک به ۳۰ تن از رهبران و چهره‌های سیاسی مخالف طالبان در شهر وین، پایتخت اتریش، برگزار شد. میزبانان این نشست موسسه اتریش در امور بین‌الملل و انجمن برونو کرایسکی‌اند که هر دو نهادهایی غیردولتی‌اند که در زمینه صلح و دیپلماسی در کشورهای مختلف فعالیت می‌کنند.
ولفگانگ پتریچ، دیپلمات کارکشته اتریشی، که مسئولیت موسسه اتریش در امور بین‌الملل را برعهده دارد، می‌گوید دور نخست نشست وین در مورد افغانستان که در سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد، یک هدف را دنبال کرد و آن جمع کردن مخالفان طالبان دور یک میز بود.
احمد مسعود در هر دو دور نشست وین در مورد افغانستان حضور داشت و در پایان این نشست‌ها، در کنفرانسی خبری، در مورد وضعیت افغانستان و راه‌های عبور از بحران کنونی صحبت کرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پتریچ در مورد حضور احمد مسعود در این نشست گفت: «احمد مسعود تاکید کرد که این گروه [شرکت‌کنندگان نشست] برای مذاکره و گفتوگو با همه طرف‌ها حتی طالبان آماده‌اند اما هر گفتوگو شرایطی دارد که باید در مورد آن صحبت شود.»
رهبر جبهه مقاومت ملی و دیگر رهبران احزاب سیاسی افغانستان در حالی برای مذاکره و گفتوگو با طالبان اعلام آمادگی می‌کنند که رهبران طالبان بارها گفته‌اند به مذاکره با هیچ‌کس نیازی نمی‌بینند؛ چون این گروه بر سراسر افغانستان مسلط‌ند و بقیه رهبران سیاسی می‌توانند زیر چتر سلطه این گروه زندگی کنند.
هارالد تروخ، قانون‌گذار اتریشی، در این مصاحبه تاکید کرد که اوضاع در افغانستان رو به وخامت است و طالبان باید به مذاکره و گفتوگو رو بیاورند؛ چون به باور او، نسل‌کشی هزاره‌ها و اقدام‌های فجیع علیه زنان و حقوق بشر اوضاع را در آن کشور وخیم کرده است.
تروخ افزود: «در عین حال باید فکر کنیم چگونه می‌توانیم از اقلیت‌های قومی و مذهبی در مقابل طالبان حفاظت کنیم.»
این قانون‌گذار اتریشی گفت: هرچند دولت اتریش در زمینه برقراری صلح و تلاش برای راه‌اندازی گفت‌وگوها در سطح بین‌الملل تجارب خوبی دارد، این ماموریت سازمان ملل متحد است که از گروه‌های در معرض خطر محافظت کند و با استفاده از نیروهای حافظ صلح به برقراری صلح در افغانستان کمک کند.
ولفگانگ پتریچ معتقد است که افغانستان تحت سلطه طالبان در انزوا فرو رفته است و جامعه بین‌‌المللی به‌ویژه کشورهای همسایه افغانستان، ایالات متحده و کشورهای اروپایی باید با مخالفان طالبان گفتوگو کنند تا برای پیشرفت به سوی آینده این کشور راهی باز کنند.
پتریچ برگزاری دومین دور نشست وین در مورد افغانستان را موفقیت‌آمیز خواند و گفت در این دور از نشست، افرادی از احزاب و اقوام مختلف حضور داشتند که بیانگر فراگیر بودن آن است.
هارالد تروخ نیز در این مورد گفت: «خوشحال‌ام که پیشرفت نیروهای دموکراتیک افغانستان را شاهدم و همه آنان را باهم می‌بینم. احمد مسعود شخص بانفوذ و قدرتمندی است و می‌تواند بقیه را حول یک محور جمع کند.»
این قانون‌گذار اتریشی نشست وین را فرصتی برای متحد شدن مخالفان طالبان خواند و افزود: اگر نیروهای ضدطالبان همه حول یک محور جمع شوند، می‌توانند برای برقراری دموکراسی و آزادی در افغانستان قدرتمندانه عمل کنند.
تروخ از نیروهای ضدطالبان خواست تنها به حرف زدن اکتفا نکنند، بلکه در عمل هم با یکدیگر متحد شوند.
دور دوم نشست وین در مورد افغانستان روزهای ۲۴، ۲۵ و ۲۶ آوریل برگزار شد و شرکت‌کنندگان در پایان، قطعنامه‌ای منتشر و اعلام کردند یک گروه کاری مذاکرات صورت‌گرفته در نشست را دنبال می‌کنند.
ولفگانگ پتریچ هم گفت که پس از پایان دومین دور نشست وین، یک گروه کاری ایجاد می‌شود تا محتوای قطعنامه را دنبال کنند. او خاطرنشان کرد که عملی کردن همه بحث‌هایی که در نشست صورت گرفت، زمان‌بر است و به کار سخت نیاز دارد.
پتریچ تاکید کرد که نقش موسسه اتریش در امور بین‌الملل و انجمن برونو کرایسکی تسهیل‌کنندگی است و در محتوای بحث‌ها دخالتی ندارند. او افزود: «این یک چارچوبی است که در اختیار افغان‌ها است و خود افغان‌ها آن را اداره می‌کنند. اما اگر بخواهند کمکی کنیم، حتما این کار را انجام می‌دهیم.»
رئیس موسسه اتریش در امور بین‌الملل گفت: این چارچوب می‌تواند همه نیروهای مخالف طالبان را که به افغانستان دموکراتیک معتقدند، دور هم جمع کند: «افغانستان بزرگ‌تر از آن است که در طالبان خلاصه شود. باید به طالبان فهمانده شود که کنترل همه کشور برایشان دشوار است و آن‌ها باید دیگران را در قدرت شریک کنند. طالبان در جامعه افغانستان یک واقعیت‌اند اما نماینده تمام مردم افغانستان نیستند.»
