دایانا، مادر سه فرزند، در سایه تنها کلیسای کاتولیک غزه منتظر نشسته تا ببیند آیا اسرائیل به او اجازه دیدار با فرزندانش را می‌دهد یا نه.

چهار سال است دایانا از پسرش، جودَت، جدا افتاده است. جودت برای پیدا کردن کار به اراضی اشغالی کرانه باختری رود اردن مهاجرت کرده است. نرخ بیکاری جوانان در نوار غزه ۷۰ درصد است.

دایانا همچنین دو سال است دخترش را که برای تحصیل به اردن رفته، ندیده است، و در سه سال گذشته، از ورود خود او به اسرائیل برای معاینه پزشکی جلوگیری شده. او در گذشته مبتلا به سرطان بوده و نیازمند معاینات منظم پزشکی است.

دختر بزرگش، ایلین نوزده ساله، کنارش نشسته و با صلیبی که به گردن دارد بازی می‌کند. او هم همراه مادرش در انتظار است. او نامزد مردی مسیحی است که در کرانه باختری زندگی می‌کند.

آن‌ها در سال ۲۰۱۸ از طریق اینترنت با یکدیگر آشنا شدند و تنها یک بار در اردن، وقتی به ایلین اجازه داده شده بود در رویداد دختران پیشاهنگ شرکت کند، از نزدیک ملاقات کردند.

ایام کریسمس و عید پاک از معدود اوقاتی در سال است که ساکنان رو به زوال غزه می‌توانند برای خروج از این نوار باریک ۵۶ کیلومتری تقاضا بدهند. 

این مجوز ویژه به حدود ۱۰۰۰ ساکن مسیحی غزه اجازه می‌دهد برای مراسم دعا در بیت‌اللحم یا بیت‌المقدس شرکت کنند، به دیدار خانواده اشان در دیگر نقاط اراضی اشغالی فلسطینیان بروند یا برای مدت کوتاهی به خارج سفر کنند.

اما به اکثریت قابل توجه خانواده‌ها هرگز مجوز خروج از غزه داده نمی‌شود.

در گرماگرم مصاحبه با دایانا، یکی از مقامات کلیسا اعلام کرد که به تنها ۱۹۲ تقاضا از ۹۵۰ تقاضای خروج از غزه مجوز داده شده است؛ دایانا و دخترش در میان آن‌ها نبودند.

دایانا، که با بیماری سرطان مبارزه کرده، سعی می‌کند شجاعانه با این شکست مواجه شود. او می‌گوید: «من ۴۵ سال دارم اما قلبم ۹۰ ساله است. خانواده ما به خاطر اشغال (اراضی فلسطینی توسط اسرائیل) از هم جدا شده‌اند، اما ما چه کرده ایم که شایسته این باشیم»

دایانا می‌افزاید: «آن‌ها همیشه از دلایل امنیتی می‌گویدند. اما ما مسیحی هستیم. مسلح نیستیم و با هیچ گروه مسلحی هم ارتباط نداریم.»

ایلین، سر در گریبان، می‌گوید نگران آن است که هرگز نتواند ازدواج کند.

او می‌گوید: «همیشه از این که من و نامزدم نمی‌توانیم اوقات‌مان را با هم بگذرانیم غصه می‌خورم. آرزویم زندگی با اوست. فقط به رویای گرفتن مجوز فکر می‌کنیم.»

به دنبال اقدامات خشونت‌بار حماس در به دست گرفتن کنترل نوار غزه در سال ۲۰۰۷، اسرائیل و مصر مرزهای غزه را مسدود کردند.

غزه از نظر جغرافیایی از کرانه باختری رود اردن و بیت اللحم جداست. به همین دلیل گذشتن از مرز مستلزم اخذ مجوز از مقامات اسرائیلی است، که در این مورد بسیار سختگیرند. اسرائیل حماس را متهم می‌کند که از مجوز عبور برای حمله به شهروندانش استفاده می‌کند.

امسال، مقامات اسرائیلی آنقدر در مورد صدور مجوز این دست و آن دست کردند که اقلیت مسیحی غزه به ایندیپندنت گفتند حس می‌کنند تبدیل به «یو یو» شده‌اند.

اداره هماهنگ‌کننده اقدامات دولت در اراضی اشغالی (کوگات) - که مسئول صدور مجوز عبور است، در اوایل ماه دسامبر اعلام کرد برای ایام کریسمس هیچ‌گونه مجوزی صادر نخواهد کرد.

اما در طول دو روز آخر هفته، بدون مقدمه، به ۱۹۰ نفر اجازه داد از مرز عبور کنند. خانواده‌های مسیحیان غزه می‌گویند این مجوزها بدون مطالعه صادر شده است: به شوهری اجازه عبور داده شده اما به همسرش نه؛ برای کودکان مجوز صادر شده اما نه برای والدین‌شان. 

در ساعات یکشنبه شب، «کوگات» در صفحه فیسبوکش اعلام کرد «با توجه به ایام کریسمس» و منوط به ارزیابی‌های امنیتی، کلیه تقاضاهای عبور را مورد بررسی قرار خواهد داد، اما از اطلاعات بیشتری نداد.

دایانا هنوز هم امیدی به گرفتن مجوز ندارد. او می‌گوید: «مثل مجازات جمعی می‌ماند. شانسی است. گاه به کودکان خردسال یا حتی نوزادان مجوز خروج می‌دهند، اما به مادرشان، نه.»

گروه‌های حقوق بشری در اسرائیل می‌گویند شرایط خروج از غزه در چند سال گذشته برای ساکنان آن - چه مسلمان و چه میسحی، به شکل فزاینده‌ای دشوارشده است. آن‌ها می‌گویند این یک سیاست عامدانه از جانب مقامات اسرائیل است که اراضی فلسطینیان را از هم جدا کرده و احتمال ایجاد یک کشور مستقل (فلسطینی) را در آینده کاهش دهند.

میریام مارمور، از نهاد غیردولتی «گیشا» در اسرائیل، که روی جنبش آزادی فلسطینیان کار می‌کند، می‌گوید امسال مقامات اسرائیل به ویژه صدور مجوزهای کریسمس را به آخرین لحظه معوق کرده ‌ند. خانم مارمور می‌گوید این «ایجاد عامدانه گیجی و پریشانی» است.

او به ایندیپندنت گفت: «همان‌طور که اخیرا شاهد بوده‌ایم، اسرائیل به شکلی فزاینده تردد میان غزه و کرانه باختری رود اردن را به عنوان سیاست انفصال محدود کرده است. این حرکت علی الأصول سیاسی است. اسرائیل با محدود کردن تردد و آزادی دست به خشونت اداری زده است.»

مارمور در ادامه گفت «کوگات» همچنین در صدد برآمد خروج از غزه را در ایام عید پاک ممنوع کند، اما سرانجام به ۳۰۰ متقاضی جواز عبور داد. او افزود:«(این روند) هر سال بدتر می‌شود.»

در این میان مقامات کلیسا در غزه تلاش می‌کنند روحیه مردم را حفظ کنند.

گابریل رومانلی، که اهل برزیل و کشیش کلیسای کاتولیک غزه است، می‌گوید:« کریسمس به معنی بیت‌اللحم است، همان‌گونه که عید پاک به معنی بیت‌المقدس است. خانواده‌های بسیاری میان غزه و کرانه باختری از یکدیگر جدا افتاده‌اند. همه غمگینند. ما برای صلح و عدالت دعا می‌کنیم و سعی می‌کنیم برای روز کریسمس برنامه‌های سرگرم کننده‌ای مثل لوتو برگزار کنیم.»

کشیش رومانلی می‌گوید شرایط دشوار غزه باعث شده جوانان مسیحی در گروه‌های کثیر منطقه را ترک کنند.« پانزده سال پیش جمعیت مسیحیان غزه بالغ بر ۳۵۰۰ نفر می‌شد، اما اکنون از آن‌ها فقط ۱۰۰۰ نفر در این باریکه مانده است. نگرانیم همه آن‌ها غزه را ترک کنند.»

مینا (نام مستعار)، فعال جوان اهل غزه، کریسمس گذشته به شهر «اریحا» در ساحل غربی مهاجرت کرد.

مانند بسیاری از جوانان مسیحی ساکن غزه، از مجوز عبور موقتش برای ترک همیشگی زادگاهش استفاده کرد.

او می‌گوید: «نمی‌خواستم غزه را ترک کنم اما با وجود بیکاری و نبود دیگر فرصت‌های زندگی، گزینه دیگری نداشتم. از آن جایی که مجوز خروج من (از غزه) حکم می‌کند به زادگاهم باز گردم، اسرائیلی‌ها حضور من در کرانه غربی را غیرقانونی تلقی می‌کنند؛ اما چه گزینه دیگری برای زندگی دارم؟»

زندگی در غزه برای اقلیت مسیحی دشوار است زیرا این منطقه زیر کنترل گروه‌های اسلامی، ‌از جمله حماس و جهاد اسلامی ‌فلسطینیان قرار دارد.

هرچند مسیحیان ساکن غزه، برخلاف هم کیشان خود در کشورهایی مثل مصر به خاطر مذهب‌شان مورد  آزار و اذیت قرار نمی‌گیرند، اما به جا آوردن مراسم‌شان در انظار ساکنان سنت‌گرای غزه، یک تابو تلقی می‌شود. 

یک دختر میسحی - که نخواست نامش فاش شود، گفت جوانان مسلمان او را به خاطر استفاده از صلیب و خودداری از رعایت حجاب اسلامی‌ مورد ارعاب قرار می‌دهند.

هانا ماهر، ۴۰ ساله که در کلیسای باپتیست غزه کار می‌کند، می‌گوید مواضع سیاسی حماس و مقامات غزه که عمدتا عضو این سازمان‌اند، شانس یافتن کار یا اختیار کردن مواضع سیاسی یا حتی ازدواج را برای اقلیت مسیحی دشوار می‌کنند.

او افزود: «اوضاع برای تمام ساکنان غزه دشوار است، اما به ویژه برای اقلیت‌ها.»

بر دیوارهای کلیسای ارتدکس غزه تصاویر کهنه شده مراسم رژه بابانوئل (در برخی مناطق مسیحی نشین، آغاز ایام کریسمس با ورود بابانوئل جشن گرفته می‌شود) و نمایش روح کریسمس در مرکز غزه در سال ۱۹۹۸ آویخته شده، اما اجرای چنین مراسمی‌دیگر امکان‌پذیر نیست. 

مسیحیان سالمندتر غزه به یاد می‌آورند چگونه درخت بزرگ کریسمس را در میدان اصلی برپا کرده و در شب عید کریسمس برای شرکت در مراسم عشای ربانی با اتوموبیل راه یک ساعت و نیمه به بیت‌اللحم را می‌پیمودند.

این‌ها همه خاطرات گذشته است.

کامیل آیت، یک سخنگوی کلیسای ارتدکس، می‌گوید: «شش سال است به همسرم اجازه خروج از غزه داده نشده است. خانواده اش در بیت اللحم زندگی می‌کنند. گرفتن مجوز خروج چه از نظر تعداد و چه تعلل‌هایی که در مورد آن می‌شود، از همیشه سخت تر شده است. واقعا نمی‌دانیم چرا.»