دوآ لیپا درباره تجربه‌اش از زمانی که مدلی جوان بود، پیش از شروع حرفه خوانندگی، سخن گفته است.

خواننده ترانه «شناور شدن» (levitating)، ۲۴ اوت در گفت‌وگو با نشریه ووگ فرانسه (Vogue France) در مورد نحوه شروع کارش در حرفه مدلینگ صحبت کرد؛ زمانی که از او پرسیدند درست است وقتی برای نخستین‌بار کار مدلینگ را شروع کرد، به او گفته شد باید وزن کم کند، لیپا تایید کرد که این قضیه واقعیت دارد.

او بی‌آنکه هویت فرد توصیه‌کننده را فاش کند، به این رسانه گفت:«بله! من از همان شکل خودم راضی بودم. دلیلی نداشت بخواهم تغییر کنم.» با این حال، این تجربه باعث شده است که که نگرانی‌ها و فقدان اعتماد‌به‌نفس مخصوص دوران نوجوانی، هنوز در او باقی بماند.

این خواننده گفت: «البته که نگران بودم – مخصوصا وقت‌هایی که به ظاهرم شک داشتم. می‌دانم چقدر سخت است که احساس کنی آنقدرها خوب نیستی.»

لیپا در ۱۶ سالگی، همچنان که می‌کوشید وارد حرفه مدلینگ شود، در رستوران‌ها و کلوپ‌های شبانه نیز کار می‌کرد تا پول بیشتری جمع کند. او گفت که هرچند این تقلاها در ابتدای کار برایش دشوار بوده، از یادآوری این تجربه در گذشته لذت می‌برد. او به ووگ فرانسه گفت:«واقعاهمه چیز را دیوانه‌وار تجربه کردم. دوستان خوبی پیدا کردم. از این گذشته، رقصیدم، واقعا عاشق رقصیدنم.»

خواننده «یک بوسه» همچنین گفت که از کودکی عاشق رقصیدن بوده است.

او گفت: «همیشه از اجرا روی صحنه خوشم می‌آمد. رقصیدن، آواز خواندن، طراحی رقص در زمین بازی. بچه که بودم، با خودم می‌گفتم، یعنی می‌شود روزی روی صحنه واقعی اجرا کنم؟»

او گفت که هرچند می‌توانست تنها و برای دل خودش برقصد، اجرا مقابل تماشاگر، گیرم فقط جلو پدر و مادرش که در آغاز تنها تماشاگران او بودند، برایش به‌مراتب هیجان‌انگیزتر بود.

او گفت: «می‌توانستم تنها برقصم. اما وقتی پدر و مادرم، دوستانم را برای تماشا دعوت کردند، بی‌معطلی حالت اجرا گرفتم. احتمالا تحملش خیلی سخت بود، چون داد زدم: «همه به من نگاه کنید، برنامه دارد شروع می‌شود!»

لیپا اعتراف کرد که از وقتی معروف شده است، بیشتر احتیاط می‌کند. او توضیح داد: «وقتی برای شام مهمان دعوت می‌کنم، خیلی خوشحالم که مرکز توجه کسی نیستم، چون مرکز توجه بودن تبدیل به کارم شده است.»

او تا جایی پیش رفت که شخصیت‌های مختلف «دوآ» را معرفی کرد، و گفت که یک مدل خانگی‌ آرام، یک مدل رسانه‌ای و یک مدل اغراق‌آمیز دارد که «روی صحنه از آن استفاده می‌کند».

در جواب اینکه کدام «دوآ» را دوست دارد، گفت که همه آن‌ها چیزی برای ارائه به او دارند.

او گفت:«این دوگانگی می‌گذارد زندگی عادی داشته باشم. جلسه کاری که دارم، در جلد «دوآ لیپای خواننده» فرو می‌روم، اما بلافاصله بعد از آن می‌توانم در قامت «دوآی صمیمی»‌ دوستانم را ببینم و همه چیز را فراموش کنم. این دو جنبه کمکم می‌کنند به خودم مسلط باشم.»